The Curious Case of Benjamin Button (2008): Trailer

Το trailer για τη Curious Case of Benjamin Button (2008), τη πρώτη κατάλληλη (PG-13) ταινία του David Fincher, τη τρίτη του με τον Brad Pitt και τη τελευταία του με μεγάλο προϋπολογισμό για πολλούς, κυκλοφόρησε την Παρασκευή στις αμερικάνικες αίθουσες, και στην Apple που αυτή τη φορά πέτυχε τα χρώματα, κρίνοντας από το ότι ο (υπεύθυνος για τη φωτογραφία) Claudio Miranda ανέβασε το ίδιο ακριβώς στη σελίδα του, και όχι καμιά διορθωμένη εκδοχή όπως είχε κάνει με το καλοκαιρινό teaser.

Αυτό που θαυμάζεις περισσότερο στο trailer είναι ότι.. υπάρχει, μιας και κανένας δε περίμενε πριν 2-3 χρόνια, και πολύ λιγότερο η Paramount που άρχιζε να τον χρηματοδοτεί, ότι ο σκηνοθέτης του Se7en (1995) και του Fight Club (1999) θα ξόδευε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να μοιάσει στον Pakula των 70s αρχικά και τον Burton των 00s τώρα. Εξαιρετικά θαυμάσιο μπορείς να πεις και το ότι το trailer προαναγγέλει ταινία που θα βγει τα Χριστούγεννα, αφού οι πλακωμοί με το studio, λίγο πολύ δεδομένοι για τον σκηνοθέτη από το Alien³ (1992) ακόμα, είχαν στείλει το Zodiac (2007) από φθινόπωρο σε άνοιξη κι από κει στη λήθη του μποξόφη και των βραβείων. Αυτή τη φορά βέβαια ο προϋπολογισμός φέρεται να ξεπέρασε τα $150mil (με τσοντάρισμα και πάλι της Warner) ενώ η Paramount ψάχνει επειγόντως δικιά της μεγάλη σοβαρή παραγωγή (μετά την αποχώρηση των της Dreamworks), και έτσι περίπου βλέπεις τον Brad Grey να προσπαθεί να χακέψει το Final Cut Pro του Fincher ώστε να δείχνει τρίωρη διάρκεια αλλά να έχει κόψει τη μισή, όσο μαστιγώνει τους μαρκετίστες του να πετύχουν το μάξιμουμ σε προώθηση με τα ελαχιστότερα λεφτά.

Και το βλέπεις και στο trailer που κόβει τα (αγαπημένα του σκηνοθέτη) CGI ζουμαρίσματα και τα πιο αδέξια εφέ του teaser, δίνοντάς σου αφορμή να πεις ότι δε πρόκειται να βελτιωθούν. Και προσθέτει πόλεμο και ρομάντζο για το μεγάλο κοινό, διαλόγους που σου δίνουν αφορμή να πεις ότι θα είναι τόσο on location όσο και τα κεφάλια του Pitt (που προστέθηκαν στα σώματα άλλων ηθοποιών), και ατάκες που έχουν τόση σχέση με την σύντομη ιστορία του F. Scott Fitzgerald ή το σενάριο του Eric Roth που εμπνεύστηκε από αυτή, όση και ο Kierkegaard (της πατρότητάς τους) με τις εξηγήσεις. Και προσθέτω, αν θες να τζογάρεις, ότι τόσο το σενάριο όσο και όλα τα μέχρι τώρα κοψίματα του φιλμ συνάντησαν αμφιλεγόμενη κριτική, το 20λεπτο μοντάζ σκηνών που προβλήθηκε στο Telluride δεν ενθουσίασε κανένα (οπότε μάλλον η τελική διάρκεια θα είναι μεγαλύτερη), η προώθηση λατρεύει να ακούει συγκρίσεις με τον Forrest Gump (1994) αλλά μη της πεις τίποτα για Big Fish (2003), ο Fincher δεν έχει καλή σχέση ούτε με τα ταμεία ούτε με την αμερικάνικη Ακαδημία, και η Paramount απέτυχε με γδούπο στην οσκαρική προώθηση και του Zodiac και των Dreamgirls (2006).