Written by
cheaptalk
in
no category
Revolutionary Road (2008): Trailer φαγούρας
Δες/Κρύψε το international trailer
Στην επίσημη σελίδα του Leonardo DiCaprio, καναδυό βδομάδες μετά την αποκάλυψή του από το Entertainment Tonight και καναδυό μέρες μετά το ξεκίνημα των προβολών του στις αμερικάνικες αίθουσες, έκανε την εμφάνισή του το trailer του Revolutionary Road (2008) που ενώνει ξανά, καμιά δεκαριά χρόνια μετά, τον αστέρα του Τιτανικού (1997) με τη συμπρωταγωνίστριά του, Kate Winslet.
Παρά το πλεονέκτημα που κάνει ακόμα και τον Brad, την Angelina κι ένα λεωφορείο μπρατζελινάκια να φαίνονται ασήμαντη ατραξιόν, τον Sam Mendes στη σκηνοθεσία, τον Roger Deakins στη φωτογραφία, τον Thomas Newman στη σύνθεση, και στη βάση τη πρώτη νουβέλα του Richard Yates, μια από τις 100 καλύτερες αγγλόφωνες από το 1923 και μετά για το Time και έμπνευση για το Mad Men του Matthew Weiner που έσκισε τα ξημερώματα στα Emmys, παρόλα τα συστατικά, η συνταγή είναι αυτό που οι Αμερικάνοι λένε tough sell. Όπως βλέπεις και μόνος σου, και δε μπορεί να κρύψει η προώθηση, η ιστορία βάζει απέναντι, στα τέλη του ειδυλλίου της Αμερικής με τη suburbia στα 50s, ατελείωτα καταθλιπτικά, δυο ψωνάρες (ή μιάμιση, με τον πρωταγωνιστή να κουβαλάει το βάρος της υπευθυνότητας κάτω από τα φτερά της ανεμελιάς) να πετροβολάνε την άδικη ζωή ανάμεσα σε συνεχείς καβγάδες, όταν ακόμα και μια (ψωνάρα) θα ήταν αρκετή να σου κουρελιάσει τα νεύρα. Και όπως έχουν ήδη τονίσει άπειρες φορές τα κουτσομπολίστικα, με τον άντρα της να δίνει τις οδηγίες, αντίθετα με τη παράδοση που επιβάλλει να το κάνει σε όλες της τις ταινίες (ή στις μισές, αν είδες και τις άχαρες υπόλοιπες), η Kate δε βγαίνει από τα ρούχα της ώστε να βγει και το ζώο από μέσα σου και να εκτονωθείς (ξαναμανα)ανεπανάληπτα.
Όμως, όπως και το Milk (2008) που κουβαλάει το δικό του σταυρό, η παραγωγή φαίνεται σε αυτό το σημείο το σιγουρότερο στοίχημα για τα βραβεία του χειμώνα. Ο Mendes, αργοκίνητος από τα γυρίσματα ακόμα και αντικομφορμιστής από το American Beauty (1999) ακόμα, είναι στο στοιχείο του, οι πρωταγωνιστές του εκτός από καλοί φίλοι είναι και καλύτεροι επαγγελματίες, οι αναφορές από τα screenings που ξεκίνησαν μήνες πριν είναι στη πλειοψηφία τους θετικές, και η Paramount Vantage που σάρωσε πέρσι με δυο ταινίες-στοιχεία της φύσης, έστω και μισο-απορροφημένη φέτος, φαίνεται να παίζει καλύτερα απ' όλους το δημοφιλές (μετά το πρόωρο κάψιμο αμέτρητων φιλόδοξων το 2007) παιχνίδι του πρώιμου buzz και της όψιμης έκθεσης, ανοίγοντας το φιλμ σε περιορισμένη διανομή τον Δεκέμβρη.
Παρά το πλεονέκτημα που κάνει ακόμα και τον Brad, την Angelina κι ένα λεωφορείο μπρατζελινάκια να φαίνονται ασήμαντη ατραξιόν, τον Sam Mendes στη σκηνοθεσία, τον Roger Deakins στη φωτογραφία, τον Thomas Newman στη σύνθεση, και στη βάση τη πρώτη νουβέλα του Richard Yates, μια από τις 100 καλύτερες αγγλόφωνες από το 1923 και μετά για το Time και έμπνευση για το Mad Men του Matthew Weiner που έσκισε τα ξημερώματα στα Emmys, παρόλα τα συστατικά, η συνταγή είναι αυτό που οι Αμερικάνοι λένε tough sell. Όπως βλέπεις και μόνος σου, και δε μπορεί να κρύψει η προώθηση, η ιστορία βάζει απέναντι, στα τέλη του ειδυλλίου της Αμερικής με τη suburbia στα 50s, ατελείωτα καταθλιπτικά, δυο ψωνάρες (ή μιάμιση, με τον πρωταγωνιστή να κουβαλάει το βάρος της υπευθυνότητας κάτω από τα φτερά της ανεμελιάς) να πετροβολάνε την άδικη ζωή ανάμεσα σε συνεχείς καβγάδες, όταν ακόμα και μια (ψωνάρα) θα ήταν αρκετή να σου κουρελιάσει τα νεύρα. Και όπως έχουν ήδη τονίσει άπειρες φορές τα κουτσομπολίστικα, με τον άντρα της να δίνει τις οδηγίες, αντίθετα με τη παράδοση που επιβάλλει να το κάνει σε όλες της τις ταινίες (ή στις μισές, αν είδες και τις άχαρες υπόλοιπες), η Kate δε βγαίνει από τα ρούχα της ώστε να βγει και το ζώο από μέσα σου και να εκτονωθείς (ξαναμανα)ανεπανάληπτα.
Όμως, όπως και το Milk (2008) που κουβαλάει το δικό του σταυρό, η παραγωγή φαίνεται σε αυτό το σημείο το σιγουρότερο στοίχημα για τα βραβεία του χειμώνα. Ο Mendes, αργοκίνητος από τα γυρίσματα ακόμα και αντικομφορμιστής από το American Beauty (1999) ακόμα, είναι στο στοιχείο του, οι πρωταγωνιστές του εκτός από καλοί φίλοι είναι και καλύτεροι επαγγελματίες, οι αναφορές από τα screenings που ξεκίνησαν μήνες πριν είναι στη πλειοψηφία τους θετικές, και η Paramount Vantage που σάρωσε πέρσι με δυο ταινίες-στοιχεία της φύσης, έστω και μισο-απορροφημένη φέτος, φαίνεται να παίζει καλύτερα απ' όλους το δημοφιλές (μετά το πρόωρο κάψιμο αμέτρητων φιλόδοξων το 2007) παιχνίδι του πρώιμου buzz και της όψιμης έκθεσης, ανοίγοντας το φιλμ σε περιορισμένη διανομή τον Δεκέμβρη.
Previously on Movies for the Masses: Synecdoche, New York (2008): Trailer Πρεμιέρας