Milk (2008): Φθινοπωρινό trailer
Ήρωας των σεξουαλικών μειονοτήτων, ο πρώτος ανοιχτά gay που εκλέχτηκε σε οποιαδήποτε μισοσοβαρή θέση στον πλανήτη (κάτι σαν νομαρχιακοδημοτικός σύμβουλος), συνειδητοποιημένος ακτιβιστής και πέρα από τον τάφο (είχε ετοιμάσει μηνύματα σε περίπτωση βίαιου θανάτου του) και γι' αυτό ένας από τους 100 σημαντικότερους ανθρώπους του προηγούμενου αιώνα για το Time, ο Harvey Milk πάει και για νέα οσκαρική δόξα έπειτα από το χρυσό ντοκιμαντέρ The Times of Harvey Milk (1984), τριάντα ακριβώς χρόνια μετά τη δολοφονία του, μέσα στο δημοτικό μέγαρο του San Francisco, με τρεις (3) σφαίρες στο στήθος, μία (1) στη πλάτη και δύο (2) στο κεφάλι, από πρώην σύμβουλο που είχε προηγουμένως εκτελέσει και τον δήμαρχο της πόλης.
Την αναγγελία των οσκαρικών φιλοδοξιών του έκανε το τρέιλερ του Milk (2008) που κυκλοφόρησε στην Apple τη προηγούμενη εβδομάδα, παρόλο που η παραγωγή δεν πρόκειται να εμφανιστεί σε κανένα απ' όσα φθινοπωρινά φεστιβάλ σχεδίαζε αρχικά, και την έκανε, σε μια χρονιά που διαγράφεται ιδιαίτερα φτωχή σε αξιόλογα όπως ξαναματάπαμε, απλά με το να φαίνεται ιδιαίτερα προσεγμένη χωρίς να το παρακάνει στις λεπτομέρειες της εποχής και να προβάλλει μια ερμηνεία από τον Sean Penn που διαγράφεται ιδιαίτερα πλούσια, χωρίς να γίνεται.. full gay (αλά full retard όπως το καθιέρωσε το Tropic Thunder (2008)). Όπως θα περίμενες βέβαια, όλη η δημιουργική και εκτελεστική ομάδα είναι περήφανα full gay και το τονίζουν τα δεκάδες αφιερώματα στα μέσα του χώρου, από Advocate μέχρι Towelroad, στη ταινία πρωταγωνιστούν τα πιο hot αγοράκια αυτή τη στιγμή, από Emile Hirsch μέχρι Diego Luna, και στο mainstream κυριαρχούν οι straight δηλώσεις του James Franco (πιο ενεργού επειδή προωθούσε το Pineapple Express (2008)), από το πόσο άβολα ήταν τα φιλιά με τα μούσια του Penn μέχρι το πόσο μεγάλα ήταν τα προσθετικά παπάρια που φοράγανε και οι δυο τους στις γυμνές σκηνές.
Στα οφθαλμοφανή πρόσθεσε και την επιστροφή σε πιο συμβατικές καταστάσεις, στιλ Good Will Hunting (1997), του Gus Van Sant, μετά από ένα κουαρτέτο αξιόλογων υπερανεξάρτητων παραγωγών που κορυφώθηκε στο αριστουργηματικό Elephant (2003) και ήδη έχει επηρεάσει άπειρη πιτσιρικαρία σε όλο τον πλανήτη. Στα περίεργα, βάλε την προβολή του σεναριογράφου Dustin Lance Black (που εκτός από ζωντανή απόδειξη ότι οι περίφημες ομιλίες του Milk περί ελπίδας δίναν ελπίδα σε ανθρώπους για δεκαετίες, δεν έχει και πολλά άλλα να τον συστήνουν) σε βαθμό που να μοιάζει γκόμενος κανενός παραγωγού, τη συνέχεια των gay ρόλων για τον Franco όταν θα περίμενες να ψάχνει τίποτα που να βρομάει βαρβατίλα από χιλιόμετρα (όπως οι πρωταγωνιστές του Brokeback Mountain (2005)), και την ολοκλήρωση του έργου σε χρόνο ρεκόρ αν σκεφτείς ότι παρόμοιο ήταν στα σκαριά από τις αρχές του '90.
Την αναγγελία των οσκαρικών φιλοδοξιών του έκανε το τρέιλερ του Milk (2008) που κυκλοφόρησε στην Apple τη προηγούμενη εβδομάδα, παρόλο που η παραγωγή δεν πρόκειται να εμφανιστεί σε κανένα απ' όσα φθινοπωρινά φεστιβάλ σχεδίαζε αρχικά, και την έκανε, σε μια χρονιά που διαγράφεται ιδιαίτερα φτωχή σε αξιόλογα όπως ξαναματάπαμε, απλά με το να φαίνεται ιδιαίτερα προσεγμένη χωρίς να το παρακάνει στις λεπτομέρειες της εποχής και να προβάλλει μια ερμηνεία από τον Sean Penn που διαγράφεται ιδιαίτερα πλούσια, χωρίς να γίνεται.. full gay (αλά full retard όπως το καθιέρωσε το Tropic Thunder (2008)). Όπως θα περίμενες βέβαια, όλη η δημιουργική και εκτελεστική ομάδα είναι περήφανα full gay και το τονίζουν τα δεκάδες αφιερώματα στα μέσα του χώρου, από Advocate μέχρι Towelroad, στη ταινία πρωταγωνιστούν τα πιο hot αγοράκια αυτή τη στιγμή, από Emile Hirsch μέχρι Diego Luna, και στο mainstream κυριαρχούν οι straight δηλώσεις του James Franco (πιο ενεργού επειδή προωθούσε το Pineapple Express (2008)), από το πόσο άβολα ήταν τα φιλιά με τα μούσια του Penn μέχρι το πόσο μεγάλα ήταν τα προσθετικά παπάρια που φοράγανε και οι δυο τους στις γυμνές σκηνές.
Στα οφθαλμοφανή πρόσθεσε και την επιστροφή σε πιο συμβατικές καταστάσεις, στιλ Good Will Hunting (1997), του Gus Van Sant, μετά από ένα κουαρτέτο αξιόλογων υπερανεξάρτητων παραγωγών που κορυφώθηκε στο αριστουργηματικό Elephant (2003) και ήδη έχει επηρεάσει άπειρη πιτσιρικαρία σε όλο τον πλανήτη. Στα περίεργα, βάλε την προβολή του σεναριογράφου Dustin Lance Black (που εκτός από ζωντανή απόδειξη ότι οι περίφημες ομιλίες του Milk περί ελπίδας δίναν ελπίδα σε ανθρώπους για δεκαετίες, δεν έχει και πολλά άλλα να τον συστήνουν) σε βαθμό που να μοιάζει γκόμενος κανενός παραγωγού, τη συνέχεια των gay ρόλων για τον Franco όταν θα περίμενες να ψάχνει τίποτα που να βρομάει βαρβατίλα από χιλιόμετρα (όπως οι πρωταγωνιστές του Brokeback Mountain (2005)), και την ολοκλήρωση του έργου σε χρόνο ρεκόρ αν σκεφτείς ότι παρόμοιο ήταν στα σκαριά από τις αρχές του '90.
Previously on Movies for the Masses: Eden Lake (2008): Trailer κουκουλοφόρου τρόμου