Αθανασία (2008): Συνέντευξη Πάνου Καρκανεβάτου


Αν και η φημολογία για τα φετινά Κρατικά Βραβεία έφτασε αυτή τη φορά στην Θεσσαλονίκη χωρίς να αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες κι ελπίδες και η προβολή των Σκλάβων στα Δεσμά τους (2008) του Τώνη Δανέση, αναμενόταν ως αυτή του πρώτου Κρατικού Βραβείου Ποιότητας εξ αρχής, επειδή δεν άντεχα ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό το μίζερο απομεινάρι της κρατικής τηλεόρασης του ’70 με τον άκρατο σαπουνοπερικό βραζιλιανισμό του και τις ασυνάρτητες ερμηνείες, ή τουλάχιστον όχι περισσότερο απ’ το να το δω, προτίμησα να μιλήσω με τον Πάνο Καρκανεβάτο, για τα Καλά Κρυμμένα Μυστικά της Αθανασίας του, της μόνης αξιοβραβεύσιμης στα τεχνικά τουλάχιστον ελληνικής, απ’ όσες έχουν περάσει απ’ τα απηυδησμένα μάτια μου, έστω και σαν άψυχη κι απρόθυμη να βουτήξει στα βαθιά, εξιστόρηση μιας στερεοτυπικής ιστορίας με ιστορικά και κοινωνικά υπόβαθρα που δεν καταφέρνει να αναδείξει παρά επιφανειακά. Το Καλά Κρυμμένα Μυστικά – Αθανασία, είναι ένα κάτι σαν τον προπέρσινο Eduart (2006) ας πούμε, ακριβή Ελληνοβελγολλανδοαμερικάνικη παραγωγή, με γυρίσματα στη Νέα Υόρκη και τη Νίσυρο, που μέσα από την προσπάθεια μιας κοπέλας να βρει την αληθινή καταγωγή της, παρακολουθεί μια ιστορία ενδοοικογενειακών αλλαξοκωλιών σε αποκομμένο κομμάτι της Ελλάδας. Στις αίθουσες αναμένεται αρχές Δεκέμβρη, παρά το παραστράτισμα της γλώσσας του σκηνοθέτη στο βίντεο.


2 Responses so far.

  1. Anonymous said

    Τελικα ο μονος απ' οτι καταλαβαινω που ενδιαφερεται για το κοινο και τη πορεια της ταινιας του μια και εχει βρει διεθνεις διανομεις (δεν εχω δει την ταινια αλλα φαινεται ο πιο τοποθετημενος απ'ολους τους "μπες -βγες φαε και μια τυροπιττα")ειναι κατα την ελληνικη νομοτελεια απονομης βραβειων και ο πιο αδικημενος.Συνεχιζεται αεναως το "οι καλες ταινιες δεν βραβευονται ΠΟΤΕ! στην Θεσσαλονικη".Μπραααααβο τα καλα παιδια! Αιντε και του χρονου!

  2. verbal said

    Δεν είμαι σίγουρος για το πώς εννοείς αυτήν την νομοτέλεια, πέρσι ο El Greco (2007) που είχε αντίστοιχες (και μάλλον μεγαλύτερες) προδιαγραφές διανομής εντός κι εκτός, είχε μαζέψει μια αγκαλιά βραβεία, ενώ πρόπερσι ο επίσης διεθνής (κι επίσης της Odeon) Eduart (2006) είχε επίσης αριστεύσει, όπως πιο πίσω και οι Νύφες (2004) και η Πολίτικη Κουζίνα (2003).

    Τώρα για το αν οι καλές ταινίες βραβεύονται ποτέ, αυτό είναι άλλο ζήτημα που μάλλον ξεφεύγει απ' τη στατιστική (αν είσαι η Αλεξανδράκη ας πούμε, προφανώς θεωρείς καλή την ταινία σου, οπότε έχεις δίκιο), αλλά το σίγουρο είναι ότι φέτος υπήρχαν και πολύ χειρότερες ταινίες, ακόμα κι απ' τους Σκλάβους στα Δεσμά τους, οι οποίες, ευτυχώς, δεν βραβεύτηκαν, και υπήρχαν και καλύτερες όπως η Ιστορία 52 (2007) ή ακόμα κι η Ψυχραιμία (2007), που πλήρωσαν τον προγραμματισμό και την διεθνή της καριέρα η μία και την εμπορικότητα του σκηνοθέτη της η άλλη.

    Στα δε επιμέρους, αδικίες θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν, όσο εξακολουθεί να ισχύει για παράδειγμα ο σοβινιστικός αποκλεισμός των μη Ελλήνων συντελεστών των ελληνικών ταινιών, που είναι άλλωστε κι αναγκασμένες να εξαρτώνται σε σημαντικό βαθμό από ξένα κεφάλαια για να γυριστούν in the first place.

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.