Frost/Nixon (2008): Thessaloniki closing trailer
Με ότι καλύτερο και μεγαλύτερο μπορούσε, κλείνει αυτή την ώρα το 49ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που είχε να αντιμετωπίσει και την έλλειψη σε ελληνικές παραγωγές που θα μπορούσαν να γίνουν σημαία των σινεφίλ (στιλ Ψυχής στο Στόμα (2006)) και τον δικαιολογημένο περιορισμό του προϋπολογισμού του, πέρα από την έρημο της αμερικάνικης παραγωγής που σκέπασε όλα τα φεστιβάλ, σαν αποτέλεσμα του συνδυασμού της περσινής απεργίας των σεναριογράφων και της φετινής απροθυμίας των studio να αποκαλύψουν νωρίς τα λιγοστά οσκαρικά χαρτιά τους.
Το Frost/Nixon (2008), κινηματογραφική παραγωγή βασισμένη σε θεατρικό έργο που βασίστηκε στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις που παραχώρησε το 1977 ο παραιτημένος Αμερικάνος Πρόεδρος Richard Nixon στον σατιρικό Βρετανό Παρουσιαστή David Frost, φαίνεται να παίζει χωρίς αντίπαλο για τη παλιομοδίτικη θέση στις επιλογές της ©AMPAS®, όπως περίπου συνέβη και με τον Michael Clayton (2007). Και αυτό ακριβώς το πλεονέκτημα ενίσχυσε η προώθηση, επιλέγοντας πιο χαρακτηριστικά να ανοίξει το φεστιβάλ του Λονδίνου και να βάλει τον (σκηνοθέτη) Ron Howard σε ρόλο φιλοξενούμενου σχολιαστή στους Times και φιλοξενούμενου σκέτο στο Frost Over the World. Ακόμα και εντός έδρας βέβαια, η Universal δε κατάφερε να εξασφαλίσει διθυράμβους, όπως λίγο πολύ θα περίμενες, από την ανάθεση ακόμα, ενός τυπικά πεζού θέματος σε ένα τυπικά πεζό σκηνοθέτη. Το βάδισμα στο πεζοδρόμιο συνέχισε η επιλογή του Peter Morgan για τη μετατροπή του έργου του σε σενάριο, και το πέρασμα τόσο του Michael Sheen όσο και του Frank Langella από το σανίδι στο πανί, ώστε να μην είσαι ο μόνος που απορεί γιατί ξοδεύτηκαν $35 μύρια (σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις) για να μεταφερθεί σχεδόν αυτούσιο το θεατρικό σε πιο χλιδάτα σκηνικά (και δε δίναν στον Stephen Frears κάνα δεκαχίλιαρο να πάει στη παράσταση με καναδυό κάμερες, να κολλήσει και τίποτα παλιές κασέτες, και να πάει για περισσότερα βραβεία).
Πάντως, η θεατρική παραγωγή είναι από αυτές που θα 'λεγες πολυβραβευμένες, και ο Frank Langella μπορεί να σου θυμίζει Nixon όπως θα τον έπαιζε.. ο Frost αλλά αυτή του η προσπάθεια να πιάσει την "εσάνς του ανθρώπου" έχει ήδη τιμηθεί με Tony (μεταξύ άλλων). Οι κριτικές για τη κινηματογραφική μεταφορά είναι μέχρι τώρα σχεδόν ομόφωνα συγκρατημένα θετικές, και αυτό το μήνυμα "accountability matters" που περνάει, είναι κάτι παραπάνω από ευγενές, ειδικά όσο περνάνε τα χρόνια και ειδικότερα σε χώρες που κυβερνάει η ανευθυνότητα, I guess.
Το Frost/Nixon (2008), κινηματογραφική παραγωγή βασισμένη σε θεατρικό έργο που βασίστηκε στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις που παραχώρησε το 1977 ο παραιτημένος Αμερικάνος Πρόεδρος Richard Nixon στον σατιρικό Βρετανό Παρουσιαστή David Frost, φαίνεται να παίζει χωρίς αντίπαλο για τη παλιομοδίτικη θέση στις επιλογές της ©AMPAS®, όπως περίπου συνέβη και με τον Michael Clayton (2007). Και αυτό ακριβώς το πλεονέκτημα ενίσχυσε η προώθηση, επιλέγοντας πιο χαρακτηριστικά να ανοίξει το φεστιβάλ του Λονδίνου και να βάλει τον (σκηνοθέτη) Ron Howard σε ρόλο φιλοξενούμενου σχολιαστή στους Times και φιλοξενούμενου σκέτο στο Frost Over the World. Ακόμα και εντός έδρας βέβαια, η Universal δε κατάφερε να εξασφαλίσει διθυράμβους, όπως λίγο πολύ θα περίμενες, από την ανάθεση ακόμα, ενός τυπικά πεζού θέματος σε ένα τυπικά πεζό σκηνοθέτη. Το βάδισμα στο πεζοδρόμιο συνέχισε η επιλογή του Peter Morgan για τη μετατροπή του έργου του σε σενάριο, και το πέρασμα τόσο του Michael Sheen όσο και του Frank Langella από το σανίδι στο πανί, ώστε να μην είσαι ο μόνος που απορεί γιατί ξοδεύτηκαν $35 μύρια (σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις) για να μεταφερθεί σχεδόν αυτούσιο το θεατρικό σε πιο χλιδάτα σκηνικά (και δε δίναν στον Stephen Frears κάνα δεκαχίλιαρο να πάει στη παράσταση με καναδυό κάμερες, να κολλήσει και τίποτα παλιές κασέτες, και να πάει για περισσότερα βραβεία).
Πάντως, η θεατρική παραγωγή είναι από αυτές που θα 'λεγες πολυβραβευμένες, και ο Frank Langella μπορεί να σου θυμίζει Nixon όπως θα τον έπαιζε.. ο Frost αλλά αυτή του η προσπάθεια να πιάσει την "εσάνς του ανθρώπου" έχει ήδη τιμηθεί με Tony (μεταξύ άλλων). Οι κριτικές για τη κινηματογραφική μεταφορά είναι μέχρι τώρα σχεδόν ομόφωνα συγκρατημένα θετικές, και αυτό το μήνυμα "accountability matters" που περνάει, είναι κάτι παραπάνω από ευγενές, ειδικά όσο περνάνε τα χρόνια και ειδικότερα σε χώρες που κυβερνάει η ανευθυνότητα, I guess.
Previously on Movies for the Masses: The Wrestler (2008): Χρυσό trailer