Written by
cheaptalk
in
Trailers
Star Trek (2009): Αντικανονικό trailer
Δωδεκάχρονος πηδάει από παλιά κόκκινη Corvette που πάει με τέρμα το γκάζι να συναντήσει γκρεμό, την τελευταία στιγμή γαντζώνεται στο χείλος του. Οι μη φανατικοί που βλέπουν το trailer του Star Trek (2009), υποδεικνύουν ότι η φυσική δεν επιτρέπει τέτοια και η φυσιολογία μετράει σπασμένα μέλη, οπότε κολλάνε στο φιλμ ένα "cliffed the vette" (κατά το nuked the fridge, άμα ζούσες σε άλλο κινηματογραφικό πλανήτη το καλοκαίρι) από τη πρώτη σκηνή του που δημοσιεύεται. Οι φαν τα παίρνουν επειδή παραβλέπεται ο στίχος 3, λεπτό 27, TOS #46, production #49 που αποκαλύπτει ότι ο James Tiberius Kirk δεν οδηγάει, όμως οι ιεροί τους κανόνες αναφέρουν πως αν εξωγήινος αναστηθεί μεγαλώνοντας σε λίγα 24ωρα σε πλανήτη δημιουργημένον από μπόμπα που προορίζονταν να γεωδιαμορφώσει άλλο, τότε γήινος φίλος του μπορεί να μην υπακούει στους νόμους της ορμής και της βαρύτητας, ενίοτε, σαν παιδί.
Εσένα βέβαια, η σκηνή σου θυμίζει διαφήμιση τσιχλόφουσκας, κι έχεις εντοπίσει το βασικό πρόβλημα του πρώτου στην ιστορία σικουελοπρικουελοριμπουτοειδούς re-imaging μεταφοράς τηλεοπτικής σειράς στο πανί: προσπαθεί να τους ικανοποιήσει όλους και καταλήγει κέλυφος χωρίς katra. Κρατάει πράγματα, όπως τις camp-y στολές των 60s, που το Star Trek: The Motion Picture (1979) ξεφορτώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, ρίχνει και πρωταγωνιστές με εμφάνιση τηλεστάρ των 00s για τα κοριτσάκια, και παρακολουθεί αμήχανο το αχάριστο κοινό να επαναλαμβάνει με πρώτο σχόλιο σε κάθε σχετικό και άσχετο θέμα στα internets τον θαυμασμό του για το.. αγκάλιασμα του σχετικού slash fiction, όσο διαμαρτύρεται για τον ρεβεζιονισμό του να φαίνεται να έχει η γέφυρα του Enterprise πραγματικά μηχανήματα αντί για χρωματιστά ντενεκεδάκια που κάνουν μπλινκ μπλονκ όταν τα κλωτσάει έντεχνα το καστ. Οι φουστίτσες του πληρώματος μάκρυναν (μπου!) όμως η νέα Uhura επιδεικνύει (υστερώντας φανερά σε σχέση με τον θρύλο) ότι στον 23ο αιώνα οι στηθόδεσμοι δεν έχουν αντικατασταθεί από αόρατα μπαλάκια αντιβαρύτητας˙ η επιμονή του J.J. Abrams να αποφεύγει τις πρασινοθόνες κάνει τα σκηνικά του βασικά και τον εκθέτει όπου τις χρησιμοποιεί όμως το μετα-τηλεοπτικό του στιλάκι κάνει σε άλλες σκηνές θαύματα˙ ο William Shatner δεν(?) εμφανίζεται όμως ο Leonard Nimoy θαρραλέα ξαναματαπερνάει από το σετ όπως βλέπεις˙ η υπόκρουση αυτού του τρέιλερ μοιάζει να έχει (και μάλλον έχει) χρησιμοποιηθεί σε αρκετά και φτηνιάρικα αλλά η υποκριτική δεινότητα της Diora Βaird βγάζει και πάλι μάτι και στο σκοτάδι˙ γενικά ή η προώθηση κάνει μια συνειδητή προσπάθεια να απομακρυνθεί από τον μετροσεξουαλισμό (στη καλύτερη) των πρώτων εικόνων ή συνήθισες στο σοκ, και προσαρμόζεσαι, μες στο πλήθος από βελάκια που δείχνουν δεξιά κι αριστερά, στην κανονικά αντικανονική εκδοχή των Roberto Orci & Alex Kurtzman, γνωστών για τον τρεκισμό και τα no-brainer σενάριά τους (Transformers (2007), Mission Impossible III (2006)).
Όσο για το πρώιμο buzz, μιας και η παραγωγή είναι η πρώτη που είδε μπλοκμπαστερικό φως το καλοκαίρι και άφησε τον χειμώνα, μπορεί ο Kevin Smith (που βλέπει τις ταινίες πιο νωρίς και από τον cinemad) περίπου να έλεγε ότι ο σκηνοθέτης και το συνεργείο του κάναν "φαινομενική δουλειά", όμως περίπου αυτό ήταν και το trailer που έδειχνε ο σκηνοθέτης στο συνεργείο του κάνοντάς το να κλάψει.
Εσένα βέβαια, η σκηνή σου θυμίζει διαφήμιση τσιχλόφουσκας, κι έχεις εντοπίσει το βασικό πρόβλημα του πρώτου στην ιστορία σικουελοπρικουελοριμπουτοειδούς re-imaging μεταφοράς τηλεοπτικής σειράς στο πανί: προσπαθεί να τους ικανοποιήσει όλους και καταλήγει κέλυφος χωρίς katra. Κρατάει πράγματα, όπως τις camp-y στολές των 60s, που το Star Trek: The Motion Picture (1979) ξεφορτώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, ρίχνει και πρωταγωνιστές με εμφάνιση τηλεστάρ των 00s για τα κοριτσάκια, και παρακολουθεί αμήχανο το αχάριστο κοινό να επαναλαμβάνει με πρώτο σχόλιο σε κάθε σχετικό και άσχετο θέμα στα internets τον θαυμασμό του για το.. αγκάλιασμα του σχετικού slash fiction, όσο διαμαρτύρεται για τον ρεβεζιονισμό του να φαίνεται να έχει η γέφυρα του Enterprise πραγματικά μηχανήματα αντί για χρωματιστά ντενεκεδάκια που κάνουν μπλινκ μπλονκ όταν τα κλωτσάει έντεχνα το καστ. Οι φουστίτσες του πληρώματος μάκρυναν (μπου!) όμως η νέα Uhura επιδεικνύει (υστερώντας φανερά σε σχέση με τον θρύλο) ότι στον 23ο αιώνα οι στηθόδεσμοι δεν έχουν αντικατασταθεί από αόρατα μπαλάκια αντιβαρύτητας˙ η επιμονή του J.J. Abrams να αποφεύγει τις πρασινοθόνες κάνει τα σκηνικά του βασικά και τον εκθέτει όπου τις χρησιμοποιεί όμως το μετα-τηλεοπτικό του στιλάκι κάνει σε άλλες σκηνές θαύματα˙ ο William Shatner δεν(?) εμφανίζεται όμως ο Leonard Nimoy θαρραλέα ξαναματαπερνάει από το σετ όπως βλέπεις˙ η υπόκρουση αυτού του τρέιλερ μοιάζει να έχει (και μάλλον έχει) χρησιμοποιηθεί σε αρκετά και φτηνιάρικα αλλά η υποκριτική δεινότητα της Diora Βaird βγάζει και πάλι μάτι και στο σκοτάδι˙ γενικά ή η προώθηση κάνει μια συνειδητή προσπάθεια να απομακρυνθεί από τον μετροσεξουαλισμό (στη καλύτερη) των πρώτων εικόνων ή συνήθισες στο σοκ, και προσαρμόζεσαι, μες στο πλήθος από βελάκια που δείχνουν δεξιά κι αριστερά, στην κανονικά αντικανονική εκδοχή των Roberto Orci & Alex Kurtzman, γνωστών για τον τρεκισμό και τα no-brainer σενάριά τους (Transformers (2007), Mission Impossible III (2006)).
Όσο για το πρώιμο buzz, μιας και η παραγωγή είναι η πρώτη που είδε μπλοκμπαστερικό φως το καλοκαίρι και άφησε τον χειμώνα, μπορεί ο Kevin Smith (που βλέπει τις ταινίες πιο νωρίς και από τον cinemad) περίπου να έλεγε ότι ο σκηνοθέτης και το συνεργείο του κάναν "φαινομενική δουλειά", όμως περίπου αυτό ήταν και το trailer που έδειχνε ο σκηνοθέτης στο συνεργείο του κάνοντάς το να κλάψει.
Previously on Movies for the Masses: Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009): Trailer