Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου (2008)

Σύντομο μάθημα της νεότερης (λατινοαμερικάνικης κυρίως) Ιστορίας και μικρή εισαγωγή στη λεγόμενη εταιρειοκρατία, με αφορμή τον John Perkins και τις εξομολογήσεις του ως οικονομικού εκτελεστή απ’ την Αμερική.Σχεδόν τόσο αυτοϊκανοποιητικό και μάταιο, όσο και οι περιοδείες του Perkins στη Λατινική Αμερική που καλύπτει ο Κούλογλου, χωρίς ποτέ να σου ανοίγει καμιά πραγματική πόρτα προς το πώς οραματιζόταν ο μετανιωμένος γκρίνγκο ότι θα έβρισκε την εξιλέωση με το να μαζέψει τα αποτελέσματα των εκβιασμών του σε μια αίθουσα για να ψελλίσει μπροστά τους ότι αυτός τα έκανε όλα, αλλά δεν του πολυάρεσε όταν το έκανε, το 90λεπτο ντοκιμαντέρ του Κούλογλου κρατάει 70 λεπτά περισσότερα απ’ όσο χρειάζεται γι’ αυτά που έχει να πει αν είχε τύχει να δεις το The End of Poverty? (2008) στις περασμένες Νύχτες Πρεμιέρας (ή όπου αλλού), και πολλά λεπτά λιγότερο απ’ όσο θα ήθελες, αν ψάχνεις κάποιον να σου λέει αργά και σε λούπα, ότι η Αμερική έχει ξεφτιλίσει όλον τον πλανήτη βυθίζοντάς τον σε χρέος όπου την έπαιρνε, ή οργανώνοντας ομαδικά «ατυχήματα» για όποιον ηγέτη αντιστεκόταν. Αδιασταύρωτες, αλλά αξιόπιστες ιστορίες λένε ότι ο Κούλογλου έφαγε πόρτα απ’ τον Εϊπίδη και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που διευθύνει, επειδή, λέει, το ντοκιμαντέρ του έχει και κομμάτια φιξιόν. Αλλά πιο πιθανή και πλήρης μου φαίνεται η εκδοχή να έμεινε εκτός, επειδή το φιξιόν του είναι αποτυχημένο, και το ντοκιμαντέρ του, παρ’ ότι ενδιαφέρον, ιντριγκαδόρικο κι όπως πάντα για τον Κούλογλου, καλοφτιαγμένο, τίγκα στα ντοκουμέντα και τα συλλεκτικά αρχειακά υλικά κι αξιέπαινο για το θέμα που διαλέγει, δεν παύει να είναι όσο δεν πάει επαναλαμβανόμενο αδικώντας και την αποτελεσματικότητά του και τις ικανότητες του δημιουργού του.