J'ai Toujours Rêvé d'Etre un Gangster (2007)

Ποικιλόχρωμος θίασος χαρακτήρων προσπαθεί να επιβεβαιώσει τη καλή του σχέση με το έγκλημα, γύρω από παλιό diner στη μέση πρώην δάσους.Σε καμία περίπτωση φρέσκια, ούτε στην ιδέα αντιγραφής πρωτοτύπων ούτε στην υλοποίηση που ενισχύει την αίσθηση ερασιτεχνισμού με την αισθητική ασυνέπειά της, η δεύτερη ταινία του Samuel Benchetrit, μετά το Janis et John (2003) που είχε καταφέρει να φτάσει μέχρι και τις ελληνικές αίθουσες, έχει παρολαυτά κάτι για όλους, από φιλμ νουάρ, σλάπστικ, και βωβό μέχρι Kaurismäki, Jarmusch και Tarantino, για να έχει και θέση σε φεστιβάλ όπου πας κάπου και για να σε δούνε, κι άμα παίζει ταινία με αφίσα την Anna Mouglalis να βυζαίνει το μωρό της σε στιλ ανάμεσα σε πόστερ καταζητούμενου, αναμνηστικής φωτογραφίας αρχιληστή του προηγούμενου αιώνα, και διαφήμισης φτηνού καμπαρέ, ακόμα καλύτερα. Η αφίσα φυσικά έχει σχέση με τη ταινία όσο και ο δανεισμένος από την εισαγωγική ατάκα των Goodfellas (1990) τίτλος της (διάβαζε ελάχιστη), και η πρωταγωνίστριά της (αφίσας) εμφανίζεται διάσπαρτα στην οθόνη, έχοντας δημιουργήσει και ολόκληρο θέμα επειδή (OMG!) οι σκηνές της είναι για πρώτη φορά ελαφρά κωμικές, ενώ δε θα εμφανιστεί καθόλου στην αίθουσα, έχοντας μείνει στην επιβεβαίωση των σχετικών κρατήσεων. Αλλά ο σκηνοθέτης, που συνηθίζει να κάνει παιδιά με κάθε πρωταγωνίστρια στις αφίσες του, έχει φροντίσει να γεμίσει τις υπόλοιπες σκηνές με αρκετά ονόματα της Γαλλίας, βάζοντας μέχρι και τον Alain Bashung και τον Arno να επαναλάβουν στο ξέμπαρκο τη σκηνή του Tom Waits με τον Iggy Pop στο Coffee and Cigarettes (2003) --ισχυριζόμενος ότι δε την έχει δει όπως πιθανά και όλη τη βελγική παραγωγή (π.χ. Aaltra (2004)) που εντελώς τυχαία είναι στο ίδιο στιλ--, και περιμένει να ταιριάξουν (οι καλεσμένοι) με το σενάριό του, όπως και τα αρκετά widescreen πλάνα του με academy ratio (1,37:1). Και το μόνο σίγουρο τελικά, σε όλο αυτό τον αχταρμά, είναι πως θα σου κάνει κλικ, με ποσοστό επιτυχίας χαμηλότερο του τυχαίου (<50%), κάτι εντελώς προσωπικό, και όπως λέει η ψυχολογία, δε θα το αποδώσεις στη τύχη.