Tron Legacy (2010): Flynn Lives teaser

Ω, Tron! Τι θαύμα ήσουν όταν σε είδα πρώτη φορά πίσω στα τέλη της δεκαετίας του '80! Τότε που τα πιο αναπτυγμένα video games που είχα δει ήταν αυτά του Atari 2600, με τετράγωνα και τελείες να αντιπροσωπεύουν τους απίστευτους ψηφιακούς κόσμους που κρύβονταν πίσω από την οθόνη, το δημιούργημα του Steven Lisberger ήταν, ούτε λίγο ούτε πολύ, Αποκάλυψη. Δεν ήταν μόνο η ανεπανάληπτη απεικόνιση του ψηφιακού σύμπαντος που μας έκανε τότε να δούμε τα πρωτόγονα PC μας με άλλο μάτι -- ήταν και το πρώτο δείγμα του τι μπορούσε να κάνει το CGI στο σινεμά. Καθώς ο Jeff Bridges και ο Bruce Boxleitner χοροπηδούσαν μέσα σε digital σκηνικά, απαγγέλλοντας faux- πληροφορικίστικους όρους, μπορούσε κανείς να δει όχι μόνο την ύστατη έκφραση της επιστήμης ως μαγείας που διαπερνούσε τα 80s, αλλά και ένα μέλλον που δε θα έμοιαζε με τίποτα απ' όσα είχαμε φανταστεί ως τότε.

Το, απαραίτητο ή όχι, sequel, το περιμέναμε ως Tron 2.0, όνομα που μοιράστηκε με το video game της Monolith από το 2003. Τώρα το teaser, που έφτιαξε δοκιμαστικά ο σκηνοθέτης Joseph Kosinski και που προβλήθηκε στο περσινό Comic Con του San Diego, κάνει την επιστροφή του σε HD για τη φετινή εκδήλωση ως Tron: Legacy, βάζοντάς μας ξανά στον ψηφιακό κόσμο που αφήσαμε πίσω τόσα χρόνια πριν. O Kevin Flynn / Clu / Jeff Bridges είναι κατά 25 χρόνια γηραιότερος, χρόνια τα οποία φαίνεται να πέρασε μέσα στον κόσμο αυτό, παρακολουθώντας μια digitized έκδοση του νεότερου εαυτού του (ολόκληρη ιστορία η διαδικασία ψηφιακής νιότης του Bridges για τις ανάγκες της ταινίας) να μάχεται στις νέον αρένες.

Αυτό που αναρωτιέμαι τώρα εγώ είναι, τι θέση έχει το σύμπαν του Tron στον καιρό μας, όταν οι υπολογιστές-φρικιά του Michael Bay παράγουν CGI που μόνο που δεν αναπνέει μπροστά μας, και όπου το cyberspace είναι όχι απλά καθημερινότητα, αλλά ξεπερασμένος όρος; Υπάρχει χώρος για την ψηφιακή μαγεία που έφεραν στις οθόνες μας οι μονομαχίες με τις φωτεινές μοτοσικλέτες και τα rotoscoped χρώματα, τώρα που τα τελευταία video games όχι μόνο αποτυπώνουν την πραγματικότητα λίγο καλύτερα από τη Μητέρα Φύση, αλλά μας βάζουν μέσα τους με τρόπους που θα φαίνονταν επιστημονική φαντασία πρόπερσι; Το νέο Tron θα πρέπει να φέρει μια οπτική επανάσταση ανάλογη του προκατόχου του (αμφίβολο, αν και το ότι είναι σε 3D είναι μια καλή αρχή) για να ξεχωρίσει, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσει να κάνει τόση εντύπωση σε κάποιον, ώστε 27 χρόνια μετά να ξεκινά ένα κείμενο με "Ω, Tron: Legacy!".