OSS 117: Rio Ne Répond Plus (2009)

Το 1967, το καμάρι των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών, ο Hubert Bonisseur de La Bath, αναλαμβάνει να κουβαλήσει μια βαλίτσα δολάρια σε πρώην Ναζί, με αντάλλαγμα μικροφίλμ με ονόματα δωσίλογων σε ψηλές κυβερνητικές θέσεις.Bigger and dumber όπως θα περίμενες από κάθε sequel, το δεύτερο ταξίδι του OSS 117 στον κόσμο των μυστικών πρακτόρων που είναι σε άλλο κόσμο από τον υπόλοιπο κόσμο, τον βρίσκει μια δεκαετία αργότερα να αγνοεί όχι μόνο γεωγραφία και ιστορία αλλά και όλες τις κοινωνικές αλλαγές που έχουν συμβεί στο ενδιάμεσο. Ο τόπος είναι τώρα το Ρίο όπως.. κρύβει καλά ο τίτλος (και ο στόχος είναι σαφέστερα η απέναντι ήπειρος), το sidekick είναι ξανθιά Εβραία (για να κάνει αντίθεση με τη μαυρομάτα Μουσουλμάνα του πρώτου φυσικά), τα φλασμπάκ που στοιχειώνουν τον ήρωα έχουν τώρα σχέση με υψοφοβίες, ο συνεργάτης πράκτορας είναι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και φτύνει προσβολές αντί να κάθεται να τρώει μάπες από ευγένεια, καταλαβαίνεις ότι εκτός από την εκπληκτικότατη προσοχή στο να βγαίνουν οι σκηνές σα να έβγαλες το φιλμ από το μπαούλο όπου το είχες παραχώσει σε κάποιο σημείο στην αρχή (αυτή τη φορά) των 70s, η παραγωγή δε τσιγγουνεύτηκε ούτε τη φροντίδα να νοιώθεις σα στο σπίτι σου επιστρέφοντας στην αίθουσα και να τα βρίσκεις όλα ίδια αλλά διαφορετικά. Μπορείς βέβαια να πεις και ότι η συνταγή μένει τελικά τόσο απαράλλακτη που βλέπεις πια τις σκηνές να έρχονται, κομπλέ με πλαστικούς κροκόδειλους, και σχεδόν αγανακτείς που οι Hazanavicius και Halin δε τόλμησαν να πάνε το όλο μετα- του πράγματος ένα βήμα παραπέρα και δεν πιάσαν να ειρωνεύονται λεπτοχοντρά και τα φιλμ με τον πράκτορα Derek Flint που είχαν ήδη εμφανιστεί να παρωδούν τον James Bond την εποχή που αυτός έφτανε τις all-time υπεργελοιότητες των καρχαριών στο Ζήσε και Άσε τους Άλλους να Πεθάνουν (1973). Έτσι, παρότι η συνέχεια έχει φανερά μεγαλύτερο προϋπολογισμό, μάζεψε ακόμα καλύτερες κριτικές από το γαλλικό τύπο (που ενθουσιάστηκε υποθέτεις τόσο με τις αναφορές στον Hitchcock όσο και με τις μπηχτές στον De Gaulle) και έκοψε και 10% περισσότερα εισιτήρια (και 2μισι εκατομμύρια συνολικά) στη χώρα της βαριάς κουλτούρας, παρολαυτά δύσκολα μπορείς να τη προτείνεις ακόμα και στους 4 χιλιάδες που ενδιαφέρθηκαν για κάτι πιο πραγματικά κινηματογραφικό από τον Austin Powers και είδαν το OSS 117: Le Caire Nid d'Espions (2006) πριν μερικά αυγουστιάτικα φεγγάρια στη χώρα της βαριάς παπάρας.