Invictus (2009): Trailer αγιοποίησης

Το Invictus (2009) ήταν ανεπίσημα φαβορί για τα Oscar® του 2010 από πέρσι όταν δεν είχε καν όνομα, και τη Τετάρτη επιβεβαίωσε τουλάχιστο τη συμμετοχή του στη κούρσα, με ένα γλυκανάλατο πνοερό τρέιλερ που διασκέδασε τις ανησυχίες για το γλυκανάλατο πνοερό του θέματός του, την εξάλειψη αιώνων απαρτχάιντ σε μια και μόνο μαγική Mandela-στιγμή σε ένα γήπεδο ράγκμπι.

Η πτώση του τείχους των διακρίσεων στη Νότια Αφρική είχε αρκετά και σημαδιακά ορόσημα, σα την αναγνώριση του ΕΘνικού Αφρικανικού Κογκρέσου και την αποφυλάκιση του ηγέτη του το '90 ή τις πρώτες ελεύθερες εκλογές του '94, αλλά το βιβλίο του Βρετανού John Carlin στο οποίο βασίστηκε η ταινία κάνει μια αξιόλογη, σύμφωνα τουλάχιστο με τα reviews, προσπάθεια να πείσει ότι σημαντικό βήμα στη συμφιλίωση λευκών και μαύρων έπαιξε και η στήριξη από τον Mandela της ομάδας ράγκμπι της χώρας, ομάδας που αποτελούσε κόκκινο πανί για το ANC εκπροσωπώντας ένα κατεξοχή λευκό αυτοκρατορικό σπορ, αλλά γίνονταν και η πρώτη που εκπροσωπούσε ένα ενωμένο έθνος μετά την άρση των σχετικών διεθνών μποϊκοτάζ, και μάλιστα με τον πιο επίσημο τρόπο.. εντός έδρας. Η Νότια Αφρική κέρδισε τελικά το παγκόσμιο κύπελο του '95 κερδίζοντας στον τελικό, στο Ellis Park στο Johannesburg, τη Νέα Ζηλανδία της οποίας οι All Blacks είναι κάτι σα τη Βραζιλία του ποδοσφαίρου (μόνιμο και θεαματικό φαβορί από παθιασμένη με το σπορ χώρα, που δικαιώνει τα προγνωστικά ελάχιστες συγκριτικά φορές), ο Mandela έκανε την απονομή, η στιγμή ήταν ιστορική, αλλά το ρίσκο ήταν σχετικά ελάχιστο αφού η ομάδα δεν ήταν και ακριβώς σταχτομπούτα (ξανακέρδισε και πρόπερσι και είναι από τους 2-3 μεγάλους στο άθλημα), ήταν και οικοδεσπότρια, και οι αντίπαλοί της κραυγομουρμούρισαν και για δηλητηριάσεις τους πριν τον αγώνα.

Το τρέιλερ ξεκινάει με τον Morgan Freeman να απαγγέλει τους στίχους που επαναλάμβανε ο Nelson Mandela στους συγκρατούμενούς του τα 27 χρόνια που ήταν φυλακή, και τελειώνει με τον Morgan Freeman να απαγγέλει τους ίδιους στίχους σε περίπτωση που πρόλαβες να τους ξεχάσεις, και τις δυο φορές με λιγότερο έντονη τη μαύρη νοτιοαφρικάνικη προφορά του χαρακτήρα του σε περίπτωση που δε τα πας αρκετά καλά με τα αγγλικά. Μόνο από τον τόνο μισοκαταλαβαίνεις λοιπόν ότι ο πρωταγωνιστής πρόβαρε το ρόλο περίπου από το '95 που κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του νοτιοαφρικανού ηγέτη και ξεκίνησαν και οι συμφωνίες κινηματογραφικής μεταφοράς της, αλλά βλέποντας να μη ξεκινάει η παραγωγή προτού πεθάνει, προαγόρασε ο ίδιος τα δικαιώματα του βιβλίου του Carlin και ξεκίνησε δικιά του ταινία μέσω της εταιρείας του, της Revelations Entertainment. Και μέσα από τη παρουσίαση ενός καλά υπολογισμένου.. ακατόρθωτου, τα ψηφιακά γεμισμένα στάδια και τη παραδοσιακή δοξαστική υπόκρουση, τη προσπάθεια να αμφιβάλλεις ποιος είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής και να μην αμφιβάλλεις για το ποιος είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής, την επιλογή σκηνών μόνο για το μεγαλόπνοό τους που καταλήγει να τονίζει τις ασυνέπειες στο μεικάπ και τις εκφορές (που λογικά θα περνάνε απαρατήρητες σε μια ομαλή ροή), μέσα απ' όλον τον χαμένο στο διάστημα στόχο του τρέιλερ μισοκαταλαβαίνεις ότι, με διαφορά και το καλύτερο gun for hire στη πόλη εκτός των άλλων, ο πια πολύ τεράστιος για λόγια Clint πάλι τους ξελάσπωσε όλους με συνοπτικές διαδικασίες, θα τους αφήσει και υπερευχαριστημένους, και θα παραδώσει πολύ πιθανά και τη μεγαλύτερη ταινία της χρονιάς.