44 Inch Chest (2009): Trailer πεντάδας
Το τρέιλερ για τη ταινία που σύμφωνα με τον θρύλο θα κάνει το Sexy Beast (2000) να μοιάζει με Mary Poppins (1964) φιγουράρει από τα τέλη της προηγούμενης βδομάδας στις σελίδες της Sun, κομπλέ με λογοπαίγνιο με το στέρνο του Ray Winstone στον τίτλο του δημοσιεύματος.
Θεωρητικά, πλεονέκτημα του Chest θα ήταν οι Louis Mellis και David Scinto, το σεναριογραφικό δίδυμο του Beast που είχε βγάλει μια οσκαρική υποψηφιότητα για τον Ben Kingsley και αποκτήσει αρκετό indie και cult κοινό για να μπαίνει σε λίστες με τα καλύτερα βρετανικά φιλμ της τελευταίας 25ετίας. Πρακτικά, ενώ και πάλι η ιστορία ακούγεται σαν υστερόγραφο στη παράδοση των γκανγκστερικών φιλμ της χώρας ενισχυμένη με ακατάσχετα βρισίδια, αυτή τη φορά το στήσιμο φέρνει προς Reservoir Dogs (1992), και σύμφωνα με τις αναφορές από τις Κάνες ακόμα (όπου η παραγωγή πήγε ολοκληρωμένη να ψάχνει διανομές στην αγορά του φεστιβάλ) το μεγάλο της πλεονέκτημα είναι η μεγάλη ερμηνευτική άνεση των πέντε μεγάλων της πρωταγωνιστών σε ρόλους μαφιόζων κλεισμένων σε δωμάτιο με φιλόδοξο πτώμα. Όσο η έξοδος της ταινίας καθυστερούσε, από Ιούνιο μέχρι Δεκέμβριο και τελικά Ιανουάριο, αυξάνονταν οι προβολές της στα φεστιβάλ, μέχρι την επίσημη πρεμιέρα της σε αυτό του Λονδίνου, οπότε και δημοσίευσαν όλοι τις κριτικές τους που επιβεβαίωναν όλες τις προηγούμενες, στο ότι και πάλι οι Mellis και Scinto έχουν σοβαρά προβλήματα ρυθμού στο (πολύ πιο θεατρικό όπως κατάλαβες) έργο τους ενώ ο σκηνοθέτης που τράβηξαν τώρα από το χώρο της διαφήμισης δεν πλησιάζει και πολύ το μπρίο του Jonathan Glazer που μάλλον είχε κάνει τελικά τη διαφορά στο Sexy Beast. Παρολαυτά, η παραγωγή που ήταν από τις πιο αναμενόμενες της χρονιάς στα μέρη της, δεν έχει χάσει εντελώς το status της, και στην Αμερική η διανομή της είναι εξασφαλισμένη από το καλοκαίρι μαζί με κάποιο περιορισμένο run για οσκαρική συμπερίληψη.
Θεωρητικά, πλεονέκτημα του Chest θα ήταν οι Louis Mellis και David Scinto, το σεναριογραφικό δίδυμο του Beast που είχε βγάλει μια οσκαρική υποψηφιότητα για τον Ben Kingsley και αποκτήσει αρκετό indie και cult κοινό για να μπαίνει σε λίστες με τα καλύτερα βρετανικά φιλμ της τελευταίας 25ετίας. Πρακτικά, ενώ και πάλι η ιστορία ακούγεται σαν υστερόγραφο στη παράδοση των γκανγκστερικών φιλμ της χώρας ενισχυμένη με ακατάσχετα βρισίδια, αυτή τη φορά το στήσιμο φέρνει προς Reservoir Dogs (1992), και σύμφωνα με τις αναφορές από τις Κάνες ακόμα (όπου η παραγωγή πήγε ολοκληρωμένη να ψάχνει διανομές στην αγορά του φεστιβάλ) το μεγάλο της πλεονέκτημα είναι η μεγάλη ερμηνευτική άνεση των πέντε μεγάλων της πρωταγωνιστών σε ρόλους μαφιόζων κλεισμένων σε δωμάτιο με φιλόδοξο πτώμα. Όσο η έξοδος της ταινίας καθυστερούσε, από Ιούνιο μέχρι Δεκέμβριο και τελικά Ιανουάριο, αυξάνονταν οι προβολές της στα φεστιβάλ, μέχρι την επίσημη πρεμιέρα της σε αυτό του Λονδίνου, οπότε και δημοσίευσαν όλοι τις κριτικές τους που επιβεβαίωναν όλες τις προηγούμενες, στο ότι και πάλι οι Mellis και Scinto έχουν σοβαρά προβλήματα ρυθμού στο (πολύ πιο θεατρικό όπως κατάλαβες) έργο τους ενώ ο σκηνοθέτης που τράβηξαν τώρα από το χώρο της διαφήμισης δεν πλησιάζει και πολύ το μπρίο του Jonathan Glazer που μάλλον είχε κάνει τελικά τη διαφορά στο Sexy Beast. Παρολαυτά, η παραγωγή που ήταν από τις πιο αναμενόμενες της χρονιάς στα μέρη της, δεν έχει χάσει εντελώς το status της, και στην Αμερική η διανομή της είναι εξασφαλισμένη από το καλοκαίρι μαζί με κάποιο περιορισμένο run για οσκαρική συμπερίληψη.
Previously on Movies for the Masses: The Last Station (2009): Οσκαρικό trailer