4. PORNfilmfestivalATHENS: Το ντουλάπι είναι ιστορία
Όπως από το 2007, μερικές μέρες μετά τα AVN Awards στο Las Vegas μετακομίζει στην Αθήνα και το 4ο Pornfilmfestival Berlin, για να "βγάλει τη μεταπορνογραφία από τη ντουλάπα" σύμφωνα με το (μόνιμο) tagline, αλλά ουσιαστικά για να βγάλει τα μετα-φύλα από τη ντουλάπα, αφού χωρίς πολλές τρομπέτες η διοργάνωση φέτος κατάργησε τις θεματικές βραδιές (straight, lesbian, gay) και έχει κάνει αφίσα την/τον Buck Angel, τον πρώτο και μοναδικό τρανσάνδρα που κέρδισε τη μεγαλύτερη αναγνώριση της πορνοβιομηχανίας (διάβαζε AVN Award, αν δε το κατάλαβες ακόμα). Στη σκιά της Στρέλλας (2009) που μετά τα πιο συμβατικά φεστιβάλ του Βερολίνου και των Αθηνών συνεχίζει για 5η βδομάδα στις αίθουσες, ο Angel έρχεται αυτοπροσώπως για δυο (αν κατάλαβα καλά) βραδιές, για να δώσει φωνή και στα κοριτσάκια που δε θέλουν να τα λες Εμμανουέλλα αλλά Μανώλη, μάλλον στη τελευταία (και μάλλον εύλογα αν είσαι αρκετά φαλλοκράτης) σεξουαλικά καταπιεσμένη γειτονιά του χωριού μας. Στη σκιά της σκιάς, headliner των προβολών της Παρασκευής είναι η Band (2009) της Anna Brownfield που άνοιξε το ΠορνοΒερολίνο με σημαία την απόρριψή της ως "too sexy" από το Sundance, και θα είναι μεγάλη έκπληξη αν δεν αποτελεί απλά ακόμα ένα δείγμα του καθυστερημένου απ' όλες τις απόψεις φεμινιστικού indie arty πορνό στο οποίο έχουν βρει κασιδοκέφαλο και επιχορηγήσεις αρκετές φιλόδοξες σκηνοθέτριες παύλα αστροναύτριες τα τελευταία χρόνια, όπως ξαναματάπαμε. Το Σάββατο η τελευταία προβολή ανήκει στο Fick den Touri (2008), μια παραγωγή της Wurstfilm, προφανώς με ειδυλλιακά αντρικά ξεσκίσματα στις ταράτσες της Μονμάρτρης και "στη μισή Ευρώπη", και αποτίμηση στο DVD γύρω στα 50-60 ευρώ.
Αν θες να κάνεις ένα σκίτσο της πορνοκατάστασης στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, δε χρειάζεται να πας παραπέρα από το We Live in Public (2009) που κέρδισε το βραβείο ντοκιμαντέρ στο Sundance τον περασμένο Ιανουάριο, και την εμφατική διαπίστωση του Mark Zuckerberg στα Crunchies της προηγούμενης βδομάδας ότι το δημόσιο είναι η νέα κοινωνική νόρμα. Πορνό δεν υπάρχει, ακόμα και στα ελληνικά χωριά οι πιτσιρίκες φωτογραφίζονται εδώ και χρόνια με παλαμάρια στο στόμα όπως στις αναμνηστικές στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, όλος ο κόσμος έχει μάθει ποιος είναι ο σωστός τρόπος να φωτίζει και να κρατάει τη κάμερα όταν τον μπήγει σε κάνα κωλαράκι και άμα δε τα βγάζει πέρα φωνάζει τον γείτονα, τα καθαρά (i.e. χωρίς επαγγελματικό περιεχόμενο).. κοινωνικά δίχτυα στιλ yuvutu είναι τα προσωρινά εξειδικευμένα μέχρι να βγάζει ο καθένας τα μάτια του για τους φίλους του στο facebook. Η εποχή της επαγγελματικής τσόντας χωρίς υπόθεση έκλεισε ουσιαστικά με την ημι-σύνταξη της Belladonna το 2007 και το double anal δε θα 'ναι ποτέ το ίδιο, μόνη αναλαμπή (πέρα φυσικά από το gonzo που αντιγράφει τους ερασιτέχνες), με ρίζες στη γενικότερη τάση για πίσα και πούπουλα στα ανορεξικά μοντέλα, μπορείς να πεις την έκρηξη του big butt χώρου που έχει πια τις δικές του κατηγορίες στα AVN και έκανε (καταδίκαια) superstar την Alexis Texas. Στην Ιαπωνία επιστρέφει το roman (i.e. ρομαντικό, ψηλού προϋπολογισμού) porn μέσω της Nikkatsu, στην Ελλάδα επιστρέφουν οι γκουζγκουνιάδες μέσω της Sirina, στην Αμερική οι πορνοπαρωδίες ήταν το πιο hot trend του 2009 όσο οι Pirates II (2008) έμεναν για πάνω από ένα χρόνο στα charts και ετοιμάζονταν οι επόμενες υπερμεγαλοπαραγωγές στιλ 8th Day (2009) και 2040 (2009) που κυκλοφορούν και.. χωρίς τη τσόντα, και όλα μπορείς να τα δεις σαν ένδειξη ότι η πορνοβιομηχανία επιστρέφει στη χρυσή εποχή των 70s ή ότι ενσωματώνεται στη κινηματογραφική, πράγμα που δεν είναι και πολύ διαφορετικό.
Αν θες να κάνεις ένα σκίτσο της πορνοκατάστασης στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, δε χρειάζεται να πας παραπέρα από το We Live in Public (2009) που κέρδισε το βραβείο ντοκιμαντέρ στο Sundance τον περασμένο Ιανουάριο, και την εμφατική διαπίστωση του Mark Zuckerberg στα Crunchies της προηγούμενης βδομάδας ότι το δημόσιο είναι η νέα κοινωνική νόρμα. Πορνό δεν υπάρχει, ακόμα και στα ελληνικά χωριά οι πιτσιρίκες φωτογραφίζονται εδώ και χρόνια με παλαμάρια στο στόμα όπως στις αναμνηστικές στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, όλος ο κόσμος έχει μάθει ποιος είναι ο σωστός τρόπος να φωτίζει και να κρατάει τη κάμερα όταν τον μπήγει σε κάνα κωλαράκι και άμα δε τα βγάζει πέρα φωνάζει τον γείτονα, τα καθαρά (i.e. χωρίς επαγγελματικό περιεχόμενο).. κοινωνικά δίχτυα στιλ yuvutu είναι τα προσωρινά εξειδικευμένα μέχρι να βγάζει ο καθένας τα μάτια του για τους φίλους του στο facebook. Η εποχή της επαγγελματικής τσόντας χωρίς υπόθεση έκλεισε ουσιαστικά με την ημι-σύνταξη της Belladonna το 2007 και το double anal δε θα 'ναι ποτέ το ίδιο, μόνη αναλαμπή (πέρα φυσικά από το gonzo που αντιγράφει τους ερασιτέχνες), με ρίζες στη γενικότερη τάση για πίσα και πούπουλα στα ανορεξικά μοντέλα, μπορείς να πεις την έκρηξη του big butt χώρου που έχει πια τις δικές του κατηγορίες στα AVN και έκανε (καταδίκαια) superstar την Alexis Texas. Στην Ιαπωνία επιστρέφει το roman (i.e. ρομαντικό, ψηλού προϋπολογισμού) porn μέσω της Nikkatsu, στην Ελλάδα επιστρέφουν οι γκουζγκουνιάδες μέσω της Sirina, στην Αμερική οι πορνοπαρωδίες ήταν το πιο hot trend του 2009 όσο οι Pirates II (2008) έμεναν για πάνω από ένα χρόνο στα charts και ετοιμάζονταν οι επόμενες υπερμεγαλοπαραγωγές στιλ 8th Day (2009) και 2040 (2009) που κυκλοφορούν και.. χωρίς τη τσόντα, και όλα μπορείς να τα δεις σαν ένδειξη ότι η πορνοβιομηχανία επιστρέφει στη χρυσή εποχή των 70s ή ότι ενσωματώνεται στη κινηματογραφική, πράγμα που δεν είναι και πολύ διαφορετικό.
Previously on Movies for the Masses: Οι online κριτικοί αγαπούν το The Hurt Locker