Step Up 3D (2010): Characters pod
Step Up 3D - 'Characters' Pod
Ακόμα μια πρώτη τρισδιάστατη ταινία χορού βγαίνει στις αίθουσες από τον Αύγουστο, και για να μη ξεχνάς την εμπειρία βρόμικης σόλας στη μούρη, η Disney κυκλοφορεί εδώ και πεντέξι μέρες ένα featurette με τους χαρακτήρες του Step Up 3D (2010) στα διαδίχτυα. Χαρακτήρες τρόπος του λέγειν βέβαια για μια ταινία που η πλοκή της παραμένει πιο μυστική και από του Inception (2010) απλά γιατί δεν ενδιαφέρεται κανένας να τη συζητήσει, και 3D πρωτιά μόνο στα γυρίσματα βέβαια αφού το StreetDance 3D (2010) πρόλαβε να ψεκάσει-σκουπίσει-τελειώσει νωρίτερα και έχει εισπράξει καμιά $35αριά εκατομμύρια για φιλοδώρημα, με τα μισά από αυτά στη Βρετανία.
Το Step Up 2 the Streets (2008) είχε κόψει στην Αμερική καμιά δεκαριά εκατομμύρια δολάρια λιγότερα από το Step Up (2006) και καμιά 30αριά λιγότερα από το Save the Last Dance (2001), τα μεγαλύτερα σε εισπράξεις εκεί, και σε παπαρότητα γενικά, φιλμ του είδους τα τελευταία 20 χρόνια. Στον υπόλοιπο κόσμο έκοψε περισσότερα κι από τα δυο μαζί όμως ($90Μ), και με $150 μύρια συνολικά έγινε το πιο πετυχημένο από καταβολής 90s. Δίκαια μεν αφού δύσκολα βρίσκεις στουντιακό απόβλητο να το συγκρίνεις καν, ξώφαλτσα δε αφού ήταν σταμπαρισμένη αρπαχτή από το casting ακόμα (που πολύ πιθανά.. δεν έγινε) και αφέθηκε στη τύχη του, με αποτέλεσμα να λαμποκοπήσει το ταλέντο.. ανθρώπων και να βγει.. ταινία. Οι συνέπειες της επιτυχίας φαίνονται κατευθείαν προτού περάσεις τα εταιρικά credits του threequel, Touchstone και Summit δείξανε το αυξημένο ενδιαφέρον που απαιτούν τα βουνά από δολάρια, και σα πρώτο βήμα ψηλά (προς τα δολαριοβουνά) επανέφεραν τη χολιγουντιανή τάξη που επιβάλλει να παίζουν τους τινέιτζερς σαραντάρηδες. Εκτός από 20άρα βέβαια η Briana Evigan ήταν και τόσο στρουμπουλή που σου 'ρχονταν να την υιοθετήσεις (ανάμεσα στ' άλλα που σου 'ρχονταν να της κάνεις) και ήξερε να κουνιέται, ενώ η Sharni Vinson έχει ρυτίδες ικανές να τρομάζουν τα παιδάκια (και τα τρομάζουν άμα ρίξεις μια ματιά στα φόρα) και ξέρει μόνο να παίρνει πόζες ανάμεσα σε Fonzie The Fonz Fonzarelli των 70s και Ελένη Φιλίνη σε βιντεοκασέτες των 80s. Και άμα αρχίσεις να μετράς και τον διάδοχο του Robert Hoffman (που τουλάχιστο δε παρίστανε τίποτα και τις είχε τις κινήσεις φανερά από μικρός), αρχίζει να σχηματίζεται μπροστά σου κάτι αντίστοιχο του Ong Bak 3D με headliner τον Steven Seagal.
Οι παραγωγές κράτησαν τον Jon Chu στη σκηνοθεσία, αλλά με τις απαιτήσεις για ψευτοτρισδιάστατες πατούσες μέχρι τη μύτη σου, περισσότερη εμπειρία θα έβρισκαν σε κάνα θεατή επί πληρωμή του So You Think You Can Dance απ' όπου τσίμπησε ο Adam Shankman και κάποιες συμμετοχές. Οι κοσμο-ιστορικές έξοδοι του χορού των δρόμων στους.. δρόμους και στις βροχές, έξοδοι που γίναν ήδη το Singin' in the Rain μιας γενιάς, φαίνεται τουλάχιστο να συνεχίζονται και να επεκτείνονται όπως λέει ο Chu στο featurette, όμως θέμα παραμένει το κατά πόσο μπορούν να προσεγγίσουν καμιά αυθεντικότητα στις φυλές των γειτονιών, μέσω soundtrack επιμελημένου και πάλι από την Atlantic και αυτή τη φορά με μάλλον αντίστροφη λογική (της προώθησης σαβούρας αντί κάποιας ελάχιστης πολύχρωμης κουλτούρας). Το τέλος του 2007 σήμανε και το τέλος του hip-hop μέσω crunk, o Flo Rida έβγαζε τότε το Low και τώρα ενώνεται με το million-rapper march προς τον David Guetta, ο Tiësto που ακούγεται στο trailer να θέλει να γίνει Benassi όπως λέει κι ο Σταύρος Στριλιγκάς είναι αμφίβολο αν θα ακούγεται και στη ταινία, τα δεύτερα του T-Pain δε βοηθάνε και πολύ, παρά την άψογη παραγωγή ο Laza Morgan μοιάζει φρέσκια πρόσθεση στα καραβάνια όσων τραγουδάνε για ξελιγωμένες μαύρες με κώλους ελικοδρόμια.
Το Step Up 2 the Streets (2008) είχε κόψει στην Αμερική καμιά δεκαριά εκατομμύρια δολάρια λιγότερα από το Step Up (2006) και καμιά 30αριά λιγότερα από το Save the Last Dance (2001), τα μεγαλύτερα σε εισπράξεις εκεί, και σε παπαρότητα γενικά, φιλμ του είδους τα τελευταία 20 χρόνια. Στον υπόλοιπο κόσμο έκοψε περισσότερα κι από τα δυο μαζί όμως ($90Μ), και με $150 μύρια συνολικά έγινε το πιο πετυχημένο από καταβολής 90s. Δίκαια μεν αφού δύσκολα βρίσκεις στουντιακό απόβλητο να το συγκρίνεις καν, ξώφαλτσα δε αφού ήταν σταμπαρισμένη αρπαχτή από το casting ακόμα (που πολύ πιθανά.. δεν έγινε) και αφέθηκε στη τύχη του, με αποτέλεσμα να λαμποκοπήσει το ταλέντο.. ανθρώπων και να βγει.. ταινία. Οι συνέπειες της επιτυχίας φαίνονται κατευθείαν προτού περάσεις τα εταιρικά credits του threequel, Touchstone και Summit δείξανε το αυξημένο ενδιαφέρον που απαιτούν τα βουνά από δολάρια, και σα πρώτο βήμα ψηλά (προς τα δολαριοβουνά) επανέφεραν τη χολιγουντιανή τάξη που επιβάλλει να παίζουν τους τινέιτζερς σαραντάρηδες. Εκτός από 20άρα βέβαια η Briana Evigan ήταν και τόσο στρουμπουλή που σου 'ρχονταν να την υιοθετήσεις (ανάμεσα στ' άλλα που σου 'ρχονταν να της κάνεις) και ήξερε να κουνιέται, ενώ η Sharni Vinson έχει ρυτίδες ικανές να τρομάζουν τα παιδάκια (και τα τρομάζουν άμα ρίξεις μια ματιά στα φόρα) και ξέρει μόνο να παίρνει πόζες ανάμεσα σε Fonzie The Fonz Fonzarelli των 70s και Ελένη Φιλίνη σε βιντεοκασέτες των 80s. Και άμα αρχίσεις να μετράς και τον διάδοχο του Robert Hoffman (που τουλάχιστο δε παρίστανε τίποτα και τις είχε τις κινήσεις φανερά από μικρός), αρχίζει να σχηματίζεται μπροστά σου κάτι αντίστοιχο του Ong Bak 3D με headliner τον Steven Seagal.
Οι παραγωγές κράτησαν τον Jon Chu στη σκηνοθεσία, αλλά με τις απαιτήσεις για ψευτοτρισδιάστατες πατούσες μέχρι τη μύτη σου, περισσότερη εμπειρία θα έβρισκαν σε κάνα θεατή επί πληρωμή του So You Think You Can Dance απ' όπου τσίμπησε ο Adam Shankman και κάποιες συμμετοχές. Οι κοσμο-ιστορικές έξοδοι του χορού των δρόμων στους.. δρόμους και στις βροχές, έξοδοι που γίναν ήδη το Singin' in the Rain μιας γενιάς, φαίνεται τουλάχιστο να συνεχίζονται και να επεκτείνονται όπως λέει ο Chu στο featurette, όμως θέμα παραμένει το κατά πόσο μπορούν να προσεγγίσουν καμιά αυθεντικότητα στις φυλές των γειτονιών, μέσω soundtrack επιμελημένου και πάλι από την Atlantic και αυτή τη φορά με μάλλον αντίστροφη λογική (της προώθησης σαβούρας αντί κάποιας ελάχιστης πολύχρωμης κουλτούρας). Το τέλος του 2007 σήμανε και το τέλος του hip-hop μέσω crunk, o Flo Rida έβγαζε τότε το Low και τώρα ενώνεται με το million-rapper march προς τον David Guetta, ο Tiësto που ακούγεται στο trailer να θέλει να γίνει Benassi όπως λέει κι ο Σταύρος Στριλιγκάς είναι αμφίβολο αν θα ακούγεται και στη ταινία, τα δεύτερα του T-Pain δε βοηθάνε και πολύ, παρά την άψογη παραγωγή ο Laza Morgan μοιάζει φρέσκια πρόσθεση στα καραβάνια όσων τραγουδάνε για ξελιγωμένες μαύρες με κώλους ελικοδρόμια.
Previously on Movies for the Masses: Sammy's Adventures [..] (2010): Trailer FR