Another Year (2010): Trailer νοήματος της ζωής
Another Year - Trailer
Αν η χρονιά είχε τελειώσει στις Κάνες, το Another Year (2010) του Mike Leigh θα ήταν υποψήφιο σε περισσότερες οσκαρικές κατηγορίες κι απ' το Piranha 3D (2010), και for real, όπως θυμίζει το σχετικό trailer στον Guardian, βολικά λίγο πριν την επίσημη έναρξη της περιόδου των βραβείων.
Το Another Year μέτρησε φυσικά γύρω στα μηδέν τέτοια βραβεία στη Croisette. Αλλά τα αστεράκια που μάζεψε στις ανταποκρίσεις από κει τα υπολογίζεις πιο δύσκολα λόγω υπερβολικής ποσότητας, το παραδοσιακό δείγμα κριτικών του Screen έδωσε μια σαφή ένδειξη της διαφοράς του φιλμ από τα υπόλοιπα του διαγωνιστικού. Και το σνομπάρισμα των Κανών δε λέει συνήθως τίποτα ειδικά άμα είσαι Αμερικάνος ή Βρετανός, το έφαγαν μέχρι και οι Coen για το No Country for Old Men (2007) πιο χαρακτηριστικά και πρόσφατα. Από την άλλη άλλη, η ένδεια στη ποιότητα των συμμετοχών που μάζεψε ο Thierry Frémaux, δίνει αρκετά δικαιώματα στο καθένα να αμφισβητήσει και την απόλυτη αξία της φετινής δουλειάς του σκηνοθέτη των Secrets & Lies (1996), όταν συνολικά το πρόγραμμα είναι nothing to write home about λογικό είναι να υποθέσεις πως όσοι πολλοί έπρεπε κάτι να γράψουν ότι βρήκαν του 'δωσαν και κατάλαβε. Με τέτοια δεδομένα λοιπόν, δύσκολα υπολογίζεις τις πραγματικές πιθανότητες για οσκαρική πορεία του Year, πραγματική δοκιμασία θα είναι η υποδοχή του στο Toronto απέναντι σε περισσότερους φετινούς φιλόδοξους. Ούτε καν για τη Lesley Manville μπορείς να ποντάρεις στα σίγουρα, στο σημείο που η Sony Classics αγόρασε τη διανομή του φιλμ από τη Focus, η πρωταγωνίστρια του All or Nothing (2002) έμοιαζε να έχει ήδη σπίτι της τόσο το βραβείο ερμηνείας του φεστιβάλ με τους φοίνικες όσο και αυτό του θείου Όσκαρ, αλλά το ένα μετακόμισε στα σκρίνια της Juliette Binoche τελικά, και το άλλο πάει όλο και περισσότερο προς υποβιβασμό σε κατηγορία Β' ρόλου.
Τώρα αν περιμένεις κάποιου είδους σύνοψη για το θέμα που διαπραγματεύεται η ταινία, τότε σε λάθος ταινία είσαι, στο άλλο σχετικό βίντεο του Guardian ο Xan Brooks ξεκινάει να λέει πως ο Leigh ξεκινάει με μια γενική ιδέα και ο Leigh λέει.. "Νο, I don't". Κοιτώντας το cast που γράφει την αφήγηση σα κάτι γλυκόπικρο που πηγάζει από τους χαρακτήρες που υποδύεται, είναι σχετικά ασφαλές να πεις, όπως οι περισσότεροι, πως ψάχνει το νόημα της ζωής στο τέλος της (και το βρίσκει στους άλλους). Η σύνοψη από την αναφορά του verbal ήταν πιο οπτική, "μεσήλικες Εγγλέζοι πίνουν" όπως βλέπεις.
Το Another Year μέτρησε φυσικά γύρω στα μηδέν τέτοια βραβεία στη Croisette. Αλλά τα αστεράκια που μάζεψε στις ανταποκρίσεις από κει τα υπολογίζεις πιο δύσκολα λόγω υπερβολικής ποσότητας, το παραδοσιακό δείγμα κριτικών του Screen έδωσε μια σαφή ένδειξη της διαφοράς του φιλμ από τα υπόλοιπα του διαγωνιστικού. Και το σνομπάρισμα των Κανών δε λέει συνήθως τίποτα ειδικά άμα είσαι Αμερικάνος ή Βρετανός, το έφαγαν μέχρι και οι Coen για το No Country for Old Men (2007) πιο χαρακτηριστικά και πρόσφατα. Από την άλλη άλλη, η ένδεια στη ποιότητα των συμμετοχών που μάζεψε ο Thierry Frémaux, δίνει αρκετά δικαιώματα στο καθένα να αμφισβητήσει και την απόλυτη αξία της φετινής δουλειάς του σκηνοθέτη των Secrets & Lies (1996), όταν συνολικά το πρόγραμμα είναι nothing to write home about λογικό είναι να υποθέσεις πως όσοι πολλοί έπρεπε κάτι να γράψουν ότι βρήκαν του 'δωσαν και κατάλαβε. Με τέτοια δεδομένα λοιπόν, δύσκολα υπολογίζεις τις πραγματικές πιθανότητες για οσκαρική πορεία του Year, πραγματική δοκιμασία θα είναι η υποδοχή του στο Toronto απέναντι σε περισσότερους φετινούς φιλόδοξους. Ούτε καν για τη Lesley Manville μπορείς να ποντάρεις στα σίγουρα, στο σημείο που η Sony Classics αγόρασε τη διανομή του φιλμ από τη Focus, η πρωταγωνίστρια του All or Nothing (2002) έμοιαζε να έχει ήδη σπίτι της τόσο το βραβείο ερμηνείας του φεστιβάλ με τους φοίνικες όσο και αυτό του θείου Όσκαρ, αλλά το ένα μετακόμισε στα σκρίνια της Juliette Binoche τελικά, και το άλλο πάει όλο και περισσότερο προς υποβιβασμό σε κατηγορία Β' ρόλου.
Τώρα αν περιμένεις κάποιου είδους σύνοψη για το θέμα που διαπραγματεύεται η ταινία, τότε σε λάθος ταινία είσαι, στο άλλο σχετικό βίντεο του Guardian ο Xan Brooks ξεκινάει να λέει πως ο Leigh ξεκινάει με μια γενική ιδέα και ο Leigh λέει.. "Νο, I don't". Κοιτώντας το cast που γράφει την αφήγηση σα κάτι γλυκόπικρο που πηγάζει από τους χαρακτήρες που υποδύεται, είναι σχετικά ασφαλές να πεις, όπως οι περισσότεροι, πως ψάχνει το νόημα της ζωής στο τέλος της (και το βρίσκει στους άλλους). Η σύνοψη από την αναφορά του verbal ήταν πιο οπτική, "μεσήλικες Εγγλέζοι πίνουν" όπως βλέπεις.
Previously on Movies for the Masses: Mistérios de Lisboa (2010): Trailer coroamento