I Spit on Your Grave (2010): Trailer γυναικείας μέρας
I Spit on Your Grave - Trailer
Μετά το Last House on the Left (2009), η δεύτερη πιο εικονική τρομο-ιστορία βιασμού κι εκδίκησης των 70s πήρε κι αυτή σειρά για remake στο I Spit on Your Grave (2010), για όποιον αντέχει, στις αίθουσες από τον Οκτώβριο.
Η πρωτότυπη ταινία του one hit wonder Meir Zarchi, είχε αρχικό τίτλο Day of the Woman (1978) ανάμεσα σε άλλους το ίδιο exploitative, ανάλογα με το πόσο πάτο έπιανε το επίπεδο του κοινού σε κάθε περιοχή που παίζονταν υποθέτεις, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν έπαιξε και σε πολλές, αφού είχε βαλθεί να ξεκάνει όσες ευαίσθητες ψυχές δεν είχαν πάθει αποπληξία με το Last House on the Left (1972), ανεβάζοντας τη βία στο 11 και κόβοντας όλες τις πανυβλακείες που δε την εξυπηρετούσαν. Ο Zarchi ακόμα και σήμερα ισχυρίζεται ότι τη ταινία τη γύρισε αφού βοήθησε θύμα βιασμού και η πορεία του δεν αφήνει και πολλές αμφιβολίες, μάλλον φρόντισε να μάθει τι είναι κάμερα προτού ξεκινήσει και σίγουρα ήξερε σε σημείο αυτοθυσίας τι ήθελε σε κάθε σκηνή, πήρε από τη πρωταγωνίστριά του αρκετά σε σημείο να τη παντρευτεί, δημιούργησε κάτι που έκανε 30 χρόνια κύκλους όχι μόνο σαν αξιοπερίεργο. Και το remake στο οποίο έχει μπλεχτεί προσωπικά σα παραγωγός, φανερά σέβεται αυτό το όποιο δημιουργικό πνεύμα, ξεκινώντας από τον Steven R. Monroe στη σκηνοθεσία που έχει ολόκληρη λίστα στο IMDb να μαρτυράει πόσα χρόνια μάθαινε για να χειρίζεται τώρα τη Red, και πόσο έχει βουτήξει στη no-nonsense καλτιά, όπως δείχνει εκ των υστέρων κάθε πλάνο του. Η παρόμοια φανερά αξιόλογη Sarah Butler έβγαλε ολόγυμνη όλο τον παρατεταμένο βιασμό στις πέτρες λέει, το κλασικό τάισμα παπαριών δε παραλείφτηκε ούτε καν στο trailer, τα reports είναι από καλά μέχρι καλύτερα από τα screenings του Ιουνίου μέχρι το Fantasia του Ιουλίου όπου έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα. Ο καλυτερότερος λόγος, όμως, για να μη μπορείς να περιμένεις να έρθει η Μέρα τη Γυναίκας με ακριβώς 7 μήνες καθυστέρηση, είναι το R-rating που επιτεύχθηκε μετά από εκατοντάδες κοψίματα.. μόνο για το DVD που θα ακολούθησει τις (άκοπες προφανώς) προβολές.
Η πρωτότυπη ταινία του one hit wonder Meir Zarchi, είχε αρχικό τίτλο Day of the Woman (1978) ανάμεσα σε άλλους το ίδιο exploitative, ανάλογα με το πόσο πάτο έπιανε το επίπεδο του κοινού σε κάθε περιοχή που παίζονταν υποθέτεις, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν έπαιξε και σε πολλές, αφού είχε βαλθεί να ξεκάνει όσες ευαίσθητες ψυχές δεν είχαν πάθει αποπληξία με το Last House on the Left (1972), ανεβάζοντας τη βία στο 11 και κόβοντας όλες τις πανυβλακείες που δε την εξυπηρετούσαν. Ο Zarchi ακόμα και σήμερα ισχυρίζεται ότι τη ταινία τη γύρισε αφού βοήθησε θύμα βιασμού και η πορεία του δεν αφήνει και πολλές αμφιβολίες, μάλλον φρόντισε να μάθει τι είναι κάμερα προτού ξεκινήσει και σίγουρα ήξερε σε σημείο αυτοθυσίας τι ήθελε σε κάθε σκηνή, πήρε από τη πρωταγωνίστριά του αρκετά σε σημείο να τη παντρευτεί, δημιούργησε κάτι που έκανε 30 χρόνια κύκλους όχι μόνο σαν αξιοπερίεργο. Και το remake στο οποίο έχει μπλεχτεί προσωπικά σα παραγωγός, φανερά σέβεται αυτό το όποιο δημιουργικό πνεύμα, ξεκινώντας από τον Steven R. Monroe στη σκηνοθεσία που έχει ολόκληρη λίστα στο IMDb να μαρτυράει πόσα χρόνια μάθαινε για να χειρίζεται τώρα τη Red, και πόσο έχει βουτήξει στη no-nonsense καλτιά, όπως δείχνει εκ των υστέρων κάθε πλάνο του. Η παρόμοια φανερά αξιόλογη Sarah Butler έβγαλε ολόγυμνη όλο τον παρατεταμένο βιασμό στις πέτρες λέει, το κλασικό τάισμα παπαριών δε παραλείφτηκε ούτε καν στο trailer, τα reports είναι από καλά μέχρι καλύτερα από τα screenings του Ιουνίου μέχρι το Fantasia του Ιουλίου όπου έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα. Ο καλυτερότερος λόγος, όμως, για να μη μπορείς να περιμένεις να έρθει η Μέρα τη Γυναίκας με ακριβώς 7 μήνες καθυστέρηση, είναι το R-rating που επιτεύχθηκε μετά από εκατοντάδες κοψίματα.. μόνο για το DVD που θα ακολούθησει τις (άκοπες προφανώς) προβολές.
Previously on Movies for the Masses: Los Ojos de Julia (2010: Trailer final