Μέσα στο Δάσος (2010): Αποκλειστικό clip πρεμιέρας

Μετά την μακρά της διαδρομή στα εκτός συνόρων φεστιβαλικά, η πολυθρύλητη νέα ταινία του Άγγελου Φραντζή, το Μέσα στο Δάσος, θα κάνει απόψε τα sold-out πανηγυρικά πανελλαδικά της αποκαλυπτήρια στο πλαίσιο των Νυχτών Πρεμιέρας, προετοιμάζοντας το έδαφος για το άνοιγμά της την επόμενη εβδομάδα, αποκλειστικά στον κινηματογράφο Όπερα, με την υποστήριξη του Movies for the Masses. Και για να το γιορτάσουμε, σου έχουμε ένα αποκλειστικό κλιπάκι.

Ένα κλιπάκι που, περισσότερο κι απ’ το trailer, σου δίνει μια ιδέα του περί τίνος μιλάει ο Φραντζής, όταν λέει ότι η απόφασή του να γυρίσει αυτήν την αλλόκοτη ταινία με βασικό του εργαλείο την δυνατότητα καταγραφής βίντεο που του έδινε μια φωτογραφική μηχανή, τού άνοιξε νέους ορίζοντες ως προς το πόσο κοντά μπορεί να φέρει το σκηνοθετικό του βλέμμα στο θέμα του. Θέμα που, αν δεν έχεις ανοίξει κινηματογραφική σελίδα τους τελευταίους μήνες, είναι σε μεγάλο βαθμό, η υπερβατικότητα της περιπλάνησης, όπως σού έγραφε κι ο ίδιος στην εξαιρετική του αναπόληση στο έργο του Τορνέ πριν μερικές βδομάδες, είτε πρόκειται για την περιπλάνηση που κάνουν τρεις νέοι χαμένοι στο δάσος της υπαρξιακής τους επανεφεύρεσης, είτε για το συναισθηματικό ταξίδι που σε σπρώχνει να κάνεις η απελευθέρωση του σώματός σου. Τα ανάποδα νεταρίσματα και τα αντισυμβατικά φλουταρίσματα, είναι τα δυο κύρια εργαλεία του Φραντζή, σ’ αυτήν την προσπάθεια επαναπροσέγγισης της κινηματογραφικής γλώσσας που φαίνεται να κάνει, φτιάχνοντας μια διάλεκτο με λέξεις τις εικόνες και προτάσεις της τα πρόσωπα, τις εσωτερικές ερμηνείες, το παίξιμο των σωμάτων και την εκφραστικότητα των σιωπών, σε μια ταινία στοίχημα, όχι μόνο για τον δημιουργό της, αλλά και για τον θεατή της ακόμα, που θα κληθεί να ανοίξει το βλέμμα και το πνεύμα του, σ’ ένα έργο που προκαλεί, ακόμα και τον νευροφυσιολογικό σου προγραμματισμό, για το τι έχεις μάθει να περιμένεις να σε βρει, όταν μπαίνεις και στρογγυλοκάθεσαι στην αίθουσα.