Alting Bliver Godt Igen (2010): Christoffer Boe interview

Βραβευμένος με τη Χρυσή Κάμερα των Κανών και υποψήφιος για το βραβείο Ανακάλυψης της Χρονιάς από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου το 2003, ο Christoffer Βοe άφησε το στίγμα του με το Reconstruction (2003), πριν εξαφανιστεί από προσώπου οθόνης για πάνω από μισή δεκαετία. Φέτος, εμφανίστηκε στις Κάνες, για να δείξει ότι ξέρει ακόμη πως να αποδομεί τις κινηματογραφικές φόρμες. Α, και για να μιλήσει στην κάμερα των Μαζών, φυσικά.

Το Everything Will be Fine (2010) του, ένα περίεργο μείγμα θρίλερ και μελοδράματος, όπως το χαρακτηρίζει κι ο ίδιος, είναι το ίδιο πρόκληση για τον εγκέφαλο, όσο ήταν και το Reconstruction του, κι ακόμα περισσότερο για το κινηματογραφικό σου αισθητήριο, όπως ενσωματώνει οργανικά, τεχνικές και ατμόσφαιρες χιτσκοκικές, για να παρουσιάσει μια κατά βάθος ερωτική ιστορία με αντικείμενο πόθου το ίδιο το σινεμά, μέσα απ’ το περιτύλιγμα πυκνού θρίλερ μυστηρίου, κομπλέ με δηκτικό πολιτικό σχόλιο για καρύκευμα. Η ιδέα του, προέκυψε απ’ την ίντριγκα που προκαλούσαν στον Boe, οι ιστορίες που άκουγε από φίλους δημοσιογράφους και ντοκιμαντερίστες, για όλα αυτά που συνέβαιναν στον πόλεμο στο Ιράκ, αλλά τα Μέσα αδυνατούσαν (ή αρνιόντουσαν) να φέρουν στα πρωτοσέλιδα. Φήμες για πράγματα που, αν έβγαιναν στο φως, θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην την άποψη των Δανών, για τον πόλεμο στον οποίο τους είχε μπλέξει η κυβέρνησή τους. Και οι οποίες λειτούργησαν απλά ως αφορμή για το προσχέδιο μιας ταινίας που δεν ασχολείται τόσο με τον πόλεμο τον ίδιο, όσο με την τρικυμία στο κρανίο του δημιουργού, αλλά και του ανθρώπου του καθημερινού, άμα θες να το δεις από την άποψη του αποπροσανατολισμένου αστού. Αλλά μια ταινία, εν τέλει, προκλητική για το μέσο θεατή, και απολαυστική για τον φεστιβαλιστή, που θα καμαρώσει στην άνεση του Boe, τη φινέτσα ενός διαβασμένου κινηματογραφιστή, που άμα τον πετύχεις έξω απ’ τα γυρίσματα --όπως καλή ώρα απόψε, στις Νύχτες Πρεμιέρας--, εντυπωσιάζει με την καθαρότητα της έκφρασης και την ψυχραιμία της ανάλυσής του.