Paha Perhe (2010): Aleksi Salmenperä interview

Ένας πατέρας οργανώνει την απαγωγή του γιου του, όταν τον βλέπει να ερωτεύεται με την πανηδονίστρια ετεροθαλή αδερφή του, κι αυτή είναι η άποψη του Aleksi Salmenperä, όχι μόνο για την ψυχρότητα των δεσμών αίματος των Φινλανδών, αλλά και για την ακρότητα των δεσμών χειραγώγησης που κρατούν δεμένες τις οικογένειες της Δύσης.

Προφανώς υπερδραματοποιώντας, ο Salmenperä προσπάθησε σ’ αυτήν την τρίτη του μεγάλου μήκους δουλειά, να ξορκίσει τις αγωνίες που νιώθει κι ο ίδιος ως πατέρας ενός γιου στα πρόθυρα της εφηβείας, μπολιάζοντές τες με την ικανότητα που έχει δείξει στις προηγούμενες ταινίες του, να σκαρφίζεται προβοκατόρικες ιστορίες, που σχολιάζουν την ανθρώπινη κατάσταση μ’ έναν ιδιότυπα παιχνιδιάρικο τρόπο και μια σκηνοθετική ματιά, ασυνήθιστα ουμανιστική για την καταγωγή της. Με τις προηγούμενες δουλειές του, αφού μάζεψε διάφορα βραβεία όπως αυτό της FIPRESCI στο φεστιβάλ της Στοκχόλμης για το Producing Adults (2004) και το Χρυσό Φεγγάρι στο φεστιβάλ της Βαλένθια για το Man's Job (2007), ο Salmenperä κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του Aki Kaurismaki, που τον πήρε υπό την προστασία του και προσπάθησε να του μάθει πώς να συγκρατεί τον εαυτό του και να βάζει σε τάξη τις ιδέες του. Και για να το κάνει στην πράξη, τον βοήθησε στην παραγωγή της Paha Perhe του, για να τον δει να φτάνει μέχρι το Πανόραμα του περασμένου Βερολίνου.

Εκεί, έκατσε (πλαγιομετωπικά) απέναντι στην κάμερα των Μαζών, για να εξηγήσει ότι η αιμομιξία στην ταινία του είναι μονάχα ένας τρόπος να κερδίσει την προσοχή σου για τα άλλα πράγματα που έχει να σου πει. Να μιλήσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τον τρόπο που βάζει κομμάτια του εαυτού του στους άνδρες χαρακτήρες του, για να δει πώς θα τον είχαν καταστρέψει αν τα είχε αφήσει ανεξέλεγκτα. Να εξομολογηθεί την υπερπροσπάθειά του να αποδείξει το σκηνοθετικό του εύρος σε κάθε ταινία που κάνει, καταλήγοντας να αμφιβάλει για το πόσο παρακολουθήσιμες είναι τελικά, μ’ αυτά τα σκαμπανεβάσματα που κάνουν στο ύφος τους. Και για να τελειώσει σχεδόν αυτολυτρωτικά, να μοιραστεί το εξαιρετικό γνωμικό για, το πώς πρέπει να κάνεις τουλάχιστον τρεις μεγάλου μήκους ταινίες, μήπως και αποκτήσεις μια ιδέα στο περίπου, για το τι σημαίνει σκηνοθεσία. Ατάκα που ακόμη αναζητά πατρότητα, σήμερα που η ταινία παίζεται στις Νύχτες Πρεμιέρας, παρουσία της πρωταγωνίστριάς της, την οποία θα έχει ενδιαφέρον να ρωτήσεις στο τέλος, πώς αισθάνεται που ο σκηνοθέτης της αποκάλυψε ότι είχε δώσει στο ρόλο της, το εύρος της προσωπικότητας που έχει μια καρέκλα.