Des Hommes et des Dieux (2010): Trailer πρεμιέρας

Υποψήφιος για César πρωτοεμφανιζόμενου με το ντεμπούτo του, το Nord (1991), κσι μερικά χρόνια αργότερα για ταινία, σκηνοθεσία και σενάριο με το Le Petit Lieutenant (2005), ο Xavier Beauvois πήγε στις Κάνες τον περασμένο Μάη, για να δοκιμάσει για δεύτερη φορά την τύχη του με το Χρυσό Φοίνικα, μετά τη βράβευσή του απ’ την επιτροπή, για το N'oublie Pas que tu Vas Mourir (1995), μισή δεκαετία πριν. Στο μεγάλο βραβείο δεν έφτασε, γύρισε όμως στο Παρίσι με το buzz του φαβορί, το Grand Prix του φεστιβάλ απ’ την επιτροπή, την αίγλη ενός απ’ τους πιο συζητημένους τίτλους του διαγωνιστικού και την κριτική αναγνώριση που χρειαζόταν, για να φτάσει πριν μερικές ημέρες να αποτελέσει την επίσημη πρόταση της Γαλλίας για τα ερχόμενα Όσκαρ.

Βασισμένη στο αληθινό, κι ακόμη επισήμως ασαφές περιστατικό της απαγωγής και δι’ αποκεφαλισμού εκτέλεσης επτά μοναχών στην Αλγερία, πιθανολογούμενα από Ισλαμιστικό γκρουπ, αλλά (σύμφωνα με τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες) ενδεχομένως κι από τον Αλγερινό στρατό κατά λάθος, η ταινία του Beauvois γεννήθηκε αρχικά σαν ιδέα στο μυαλό του παραγωγού Etienne Comar, ο οποίος με αφορμή τη δέκατη επέτειο του συμβάντος το 2006 (και την επαναφορά του στα γαλλικά Μέσα), άρχισε να σκαλίζει την ιστορία και να γράφει το προσχέδιο του σεναρίου. Δυο χρόνια μετά, το έδειξε στον Beauvois, ο οποίος ανέλαβε να το πάει παραπέρα, μελετώντας κείμενα των μοναχών, συζητώντας με θεολόγους και ζητώντας τη συμβολή μελετητών της μοναστικής ζωής, την οποία αποφάσισε να ζήσει κι ο ίδιος, περνώντας μια βδομάδα σε αβαείο. Το ίδιο απαίτησε κι απ’ τους ηθοποιούς του όταν ξεκίνησε την παραγωγή, τους οποίους έκανε και ξεφτέρια σε ψαλμωδίες σχετικές, πριν τους κλείσει σ’ ένα αχρησιμοποίητο μοναστήρι Βενεδικτίνων, όπου για τους μήνες που κράτησε το γύρισμα, προσπαθούσαν να μένουν όσο το δυνατόν πιο πιστοί στην ασκητική ζωή. Το αποτέλεσμα χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό, κυρίως από τους Γάλλους που αναγνώρισαν μια Bresson-ική ποιότητα στο σεβασμό του προς τη θρησκευτικότητα, και αποθέωσαν την γοητευτική διακριτικότητα με την οποία εμποτίζει κοινωνιολογική διορατικότητα και οξυδερκή ανάλυση της πρόσφατης Ιστορίας της χώρας τους, σε κάτι που θα μπορούσε, σε αμερικάνικα χέρια, να καταγραφεί ως μια απλή ντοκιδραματική ταινία δράσης. Ο Beauvois, βέβαια, δεν άφησε ασυγκίνητη ούτε την αμερικανική κριτική, οι ενθουσιώδεις ανταποκρίσεις της οποίας, προφανώς βοήθησαν την Sony Pictures Classics να αγοράσει άμεσα τα βορειοαμερικάνικα, αυστραλιανά και νεοζηλανδικά δικαιώματα διανομής της ταινίας, που με μοναστική λιτότητα και οικονομία στην κινηματογράφηση και την αφήγηση, εξερευνά το γιατί επτά άνθρωποι αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν ένα τρομακτικό φινάλε, που ήξεραν ότι θα συμβεί, και μπορούσαν να αποφύγουν.