Little Baby Jesus of Flandr (2010): G.V.D. Berghe interview

Προγραμματισμένο ως σχολικό project αποφοίτησης και μασκαρεμένο κάτω από ψεύτικο τίτλο, διάρκεια μικρού μήκους και άσχετο σενάριο για να περάσει απ’ την επιτροπή, το Little Baby Jesus of Flandr είναι ο καρπός του πάθους και του ονείρου ενός πιτσιρικά, που πήγε τον περασμένο Μάη στις Κάνες για να σκορπίσει στους κυνικούς κριτικούς και τους ψημένους επιχειρηματίες της Croisette λίγη απ’ την αφέλεια και το ρομαντισμό της νιότης του, και να θυμίσει ότι ο λόγος ύπαρξης των φεστιβάλ, είναι για να εντοπίζουν ταινίες σαν κι αυτήν.

Βασισμένη σ’ ένα παλιό φλαμανδικό παραμύθι, η χριστουγεννιάτικη, όπως τη λέει κι ο ίδιος, ιστορία του Gust Van Den Berghe, ήταν η ευκαιρία του κι η πρόκλησή του, να αποδείξει την ισχύ της βαθιάς του πεποίθησης ότι για να κάνεις καλό σινεμά, τα μόνα που χρειάζονται, είναι να έχεις κάτι να πεις και η αποφασιστικότητα να το κάνεις. Το αν είχε το πρώτο, μπορείς να πεις είναι αυταπόδεικτο απ’ το άνοιγμα της ταινίας στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών. Όσο για το δεύτερο, ο 25χρονος γόνος καλλιτεχνικής οικογένειας με πάθος και βιογραφικό στο breakdance, χρειάστηκε να δουλέψει κρυφά για δυο χρόνια για να στήσει την ταινία του, χωρίς τη συμβολή των καθηγητών που υποτίθεται ότι θα τον βοηθούσαν να την ολοκληρώσει, με μέσα και χρήματα που μπόρεσε ο ίδιος να συγκεντρώσει, και πείσμα να μείνει πιστός στο όραμα της αγνότητας που ήξερε ότι θα τον ξελασπώσει. Κι αν δεν σου φτάνουν αυτά, σημείωσε ότι το κεντρικό του cast, αποτελείται αποκλειστικά από μέλη του Theatre Stap, μια πολιτιστική κοινοπραξία των υπουργείων Πολιτισμού και Πρόνοιας των Βρυξελλών, για την ανάδειξη των καλλιτεχνικών ικανοτήτων ατόμων με ειδικές ανάγκες. Το αποτέλεσμα εντυπωσίασε στις Κάνες αρκετά, για να συγκριθεί με τη δουλειά μεγάλων κλασικών Ιταλών όπως ο Pasolini κι ο Fellini, κι ο δημιουργός του, συνεπής στη φοβία του προς τα φεστιβάλ (ένα concept που του ήταν τελείως άγνωστο, ακόμη και ως θεατή, μέχρι να τον καλέσουν στις Κάνες) στέλνει την ταινία του να αυτοεκπροσωπηθεί απόψε στις Νύχτες Πρεμιέρας, όπου και διαγωνίζεται, απουσία του ιδίου. Αλλά, απ’ την άλλη, γι’ αυτό υπάρχουν οι Μάζες, έτσι;