Hereafter (2010): Toronto SP trailer

Χωρίς να έχει μαζέψει καλές ανεπίσημες αντιδράσεις, το Hereafter (2010), η καινούρια δουλειά του Clint Eastwood που καταπιάνεται αλαφρά με το υπερπέραν προφανώς, κάνει παγκόσμια πρεμιέρα απόψε στο Toronto. Σε σενάριο Peter Morgan, η ταινία αποτελείται από τρεις ιστορίες, παράλληλες αλλά κοινωνικά και οικονομικά διαφορετικές, μιας Γαλλίδας ρεπόρτερ που γίνεται μάρτυρας σε τσουνάμι, ενός Αμερικανού εργάτη που επικοινωνεί με νεκρούς, και δυο δίδυμων παιδιών που ζουν με τη ναρκομανή μάνα τους στην Αγγλία.

Στο πιο πολύβουο φεστιβάλ του πλανήτη, η ιστορία των ημερών είναι πως μαζί με την επιστροφή της παγκόσμιας παραγωγής επανήρθαν δριμύτερα και τα αστεροφορτωμένα πάρτι, με αποτέλεσμα ξέφρενους περίπλοκους χορούς παρευρισκομένων και ενδιαφερομένων. Σε τέτοιο περιβάλλον ο γερο Clint δεν ευδοκιμεί ακριβώς φυσικά, έχει να πατήσει από το White Hunter Black Heart (1990) apparently, προτιμάει με συνέπεια τη Νέα Υόρκη, όταν δε πάει βαρκάδα στις Κάνες για να συντηρεί το, δίκαιο, υπερ-auteur-ικό προφίλ του στις, κάπως, πολιτισμένες Ευρώπες. Αλλά το Hereafter μάλλον αποτελεί σημαντική επένδυση για τη Warner και σίγουρα θα κοντραριστεί στα ταμεία με.. Paranormal Activity 2 (2010) και SAW 3D (2010), οπότε ο κάτοχος του πιο πρόωρου τιμητικού Oscar® ever, περιφέρεται σαν υποδειγματικός επαγγελματίας στη καναδική μεγαλούπολη, δίπλα σε hipsters χωρίς ακριβώς υπομονή για παλιομοδίτικη ηθική. Συνοπτικά, η Warner είχε κανονίσει μια και μόνη και επίσημη προβολή στο καναδικό φεστιβάλ, τελικά πρόσθεσε ακόμα μια για δημοσιογράφους αλλά με embargo στις δημοσιεύσεις μέχρι την πρεμιέρα, embargo που προέκυψε υποθέτεις από σκεπτικό ότι οι διαδιχτυακές αντιδράσεις μετά το trailer ήταν ανάμικτες και θα χρειάζονταν ευρύτερο και ενήλικο κοινό να εξισορροπήσει τις όποιες γνώμες κριτικών και geeks. Ανεξάρτητα με την αίσθηση που δίνει η συγκεκριμένη παραγωγή, η πολιτική του studio δε γίνεται αυτόματα κομπιναδόρικη, ο Eastwood έχει μια συνέπεια στη παρουσία στα βραβεία όση και στη δουλειά του, όμως ταινίες σα το Gran Torino (2008) ήταν μόνο στην Ευρώπη αφορμή για να του δίνεις και τους Φοίνικες των Φοινίκων, στη γη των καουμπόηδων αντιμετωπίστηκαν περισσότερο σα φτηνός εμπορικός συναισθηματισμός και τέτοια μαχαίρια είχαν ήδη βγει και για το Πεπρωμένο. Τώρα βέβαια ο Peter Morgan είναι εξίσου συνεπής αντιπάθεια των Μαζών για τις σοβαροφανείς παρλαπίπες του, οπότε είναι ανησυχητικό ότι ο Eastwood βρήκε το σενάριό του τόσο ευφυές που αποφάσισε αμέσως να το γυρίσει. Παρολαυτά, αν υπάρχει κανένας άνθρωπος που να μπορεί να σκηνοθετήσει βάθος στους χάρτινους μπόμπους του Βρετανού τότε βρέθηκε ο κατάλληλος, και ο Matt Damon τουλάχιστο από το cast, έχει δώσει πετυχημένα εξετάσεις, στο Invictus (2009), στο να δίνει ανεπαίσθητα εσωτερική ζωή και παρελθόν σε χαρακτήρες που αγχώνονται κάπως να την εκφράσουν (ή δεν έχουν καν, κατ' επέκταση).

Στο Hereafter ο Eastwood είχε και τη πρώτη του ουσιαστική επαφή με ψηφιακά εφέ, με σκηνές που το αποτέλεσμά τους εξαρτάται κυρίως από "κάτι τύπους που δουλεύουν κάπου τα κομπιούτερ τους", πιο φανερά στα νερά που καταπίνουν τις πισίνες και τους δρόμους στο trailer, αφού αυτό σου έχει κολλήσει προηγουμένως αρκετές άλλες σκηνές προσπαθώντας να πιάσει κάνα περίφημο συναισθηματικό τόξο σου. Στη πραγματικότητα, πριν από μια σειρά από μουντές ως δακρύβρεχτες βινιέτες, το σενάριο του Morgan περιγράφει ακριβώς αυτό το τεράστιο ωστικό κύμα που χτυπάει πόλη στον Ειρηνικό (και αλλάζει ας πούμε τη ζωή της Cécile de France), μια σκηνή κράχτη που φαντάζεσαι κίνησε αρκετά το ενδιαφέρον του Steven Spielberg για να αγοράσει το 2008 ολόκληρο το γραπτό, παρόλο που κυκλοφορούν πολλά να εξερευνούν αν όχι τιποτάλλο πιο κοφτά τα ίδια θέματα, το "τι συμβαίνει αφού πεθάνουμε" που κίνησε το ενδιαφέρον και του Clint στη συνέχεια. Στο τσουνάμι, μαζί με τις μυστήριες, αιθέριες ψηφιακές περιοχές που χρειάζονταν να κινηματογραφήσει, μπορείς να δεις κάποια κίνητρα πέρα από τις μεταθανάτιες ανησυχίες στη δουλειά του σκηνοθέτη, και όπως και να 'χει, και όπως προειδοποιούν και οι LA Times, μη περιμένεις να δεις πυροτεχνήματα στο τέλος (ο Spielberg είχε στη πραγματικότητα βάλει να τα προσθέσουν, αλλά η αρχική κατάληξη αποκαταστάθηκε κάπου στο πέρασμα της παραγωγής από τη Dreamworks στη Warner), περίμενε εμπειρία που μπορεί και να σου μείνει και μετά τα credits.