R U There (2010): David Verbeek interview

Τρεις ήταν οι τίτλοι στις φετινές Κάνες, που καταπιάνονταν με το θέμα των διαφόρων εκδοχών της ψηφιακής πραγματικότητας που παραμονεύουν στο διαδίκτυο, περιμένοντας πότε θα σε τσιμπήσουν για να σε κλειδώσουν μέσα τους και μακριά απ’ την αληθινή σου. Ένας, το σενσουαλιστικό εφηβικό θριλεράκι L’ Autre Monde του Gilles Marchand, δεύτερος το παραδοσιακά τεχνοφοβικό κι φοβερά άστοχο Chatroom του Hideo Nakata (απ’ το ομότιτλο θεατρικό) και τρίτο, το R U There, του πιτσιρικά Dadid Verbeek, που προσπάθησε να προσεγγίσει το θέμα, από μια πιο έντιμη ανθρωπολογική σκοπιά. Τα δυο τελευταία, συναγωνίζονταν μάλιστα στο Un Certain Regard, κι έτσι πακεταρισμένα ήρθαν και στις Νύχτες Πρεμιέρας, να προβληθούν απόψε αντικριστά. Το πρώτο, θα σου πω γιατί να το αποφύγεις, όταν θα βγει στις αίθουσες. Το δεύτερο, θα σου πει ο σκηνοθέτης γιατί να προσπαθήσεις να το πετύχεις, μιας και παίζει να μην το ξαναδείς.

Ο David Verbeek, ήδη γνωστό όνομά στην πατρίδα του την Ολλανδία απ’ την υποψηφιότητά του για τα εθνικά βραβεία με την ταινία αποφοίτησης του, το εύγλωττα τιτλοφορημένο alt.suicideholiday.net (2005), έπιασε το θέμα του από μια ενδιαφέρουσα σκοπιά: ήθελε να καταγράψει μια παγκόσμια γενιά ανθρώπων, που έχουν μεγαλώσει έχοντας μια πολύ έντονη ψηφιακή ύπαρξη, παράλληλα με την πραγματική τους. Πιθανότατα αναγνωρίζεις ήδη τον εαυτό σου σ’ αυτήν την κατηγορία, ακόμη κι αν είσαι λίγο πιο μεγάλος απ’ τους 20άρηδες στους οποίος αναφέρεται ο σκηνοθέτης, αυτό όμως που εμπλουτίζει την ταινία του κάνοντας πιο συγκεκριμένη την θεματική της, είναι η απόφασή του να ασχοληθεί με μια ομάδα ανθρώπων που όχι απλώς ζουν με την ψηφιακή τους ύπαρξη να είναι κομμάτι της σαρκικής τους, αλλά οι ψηφιακές τους συναναστροφές, είναι παράλληλα κι αυτές που ταΐζουν τη σάρκα τους. Παρακολουθώντας έναν επαγγελματία παίκτη και τις βόλτες του στον τεχνητό κόσμο του Second Life που θα είχες ακούσει στις ειδήσεις πριν καμιά διετία, ο Verbeek προσπαθεί να συνθέσει το πορτραίτο ενός ανθρώπου που συνδυάζει την αθλητική ψυχολογία ενός παίκτη ηλεκτρονικών παιχνιδιών, με την παθητική ύπαρξη ενός ατόμου που περνάει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του μπροστά από μια οθόνη. Κι ύστερα να αντιστρέψει αυτά τα δύο αναγκάζοντάς τον να σηκωθεί απ’ την καρέκλα και να βγει έξω απ’ το δωμάτιό του, για να γνωρίσει κάποιον στ' αλήθεια. Η βίαιη διάρρηξη αυτής της προστατευτικής φούσκας είναι που ενδιέφερε περισσότερο τον Verbeek, η επαναφορά του πρωταγωνιστή του σε συνθήκες άμεσης προσωπικής επαφής, και οι ψυχολογικές συνέπειες που μπορεί να έχει το ξαφνικό ξύπνημα σε μια πραγματικότητα που μπορεί να είναι αυτό που οι απ’ έξω θεωρούν φυσιολογική, αλλά για τον ήρωά του μοιάζει ολότελα πρωτόγνωρη. Η ταινία, διαγωνίζεται για τη Χρυσή Αθηνά στις Νύχτες Πρεμιέρας, όπου και θα προβληθεί παρουσία του πρωταγωνιστή της.