Blessed (2009)

Παραμελημένα παιδιά και παρεξηγημένες μανάδες, σε ιστορία διπλής οπτικής.Παίζοντας με τις διαφορετικές εκδοχές της αλήθειας, η Ana Kokkinos θέτει στόχο να εξερευνήσει την αποσύνθεση της σύγχρονης οικογένειας στην Αυστραλία των μη εχόντων, όπως την εκπροσωπούν οι παράλληλες ιστορίες μιας χούφτας μεταξύ τους άσχετων και μη οικογενειών. Μια σειρά από ημιδιαπλεκόμενες αφηγήσεις, που σπάνε στη μέση της ταινίας, για να περάσουν απ’ την οπτική των παιδιών, σ’ αυτή των μανάδων, και να ανταλλάξουν τη συμπόνοια που ένιωθες για το δρόμο προς τον υπόκοσμο στον οποίο είχαν σπρώξει τα πιτσιρίκια οι αναίσθητοι γονείς τους, με τις τύψεις που σε καλεί η σκηνοθέτις να νιώσεις, για την ευκολία σου να σηκώσεις το δάχτυλο και να καταγγείλεις την αμέλεια των μανάδων χωρίς να έχεις την πλήρη εικόνα. Το σενάριο με το οποίο ξεκινάει να στήσει το δράμα της η Ana Kokkinos (που είχε λάχει ενθουσιώδους υποδοχής στο πρώτο της ταξίδι στην Αθήνα με το Head On (1998) πριν καμιά δεκαετία), αδυνατεί να εμφυσήσει στους ήρωές της, χαρακτήρα που να ξεπερνά σε βάθος, το πάχος της σελίδας που φέρει τις ατάκες. Όμως το πανηγύρι των μελοδραματικών κλισέ και ενεργούς στερεοτυποποίησης, που καλείται να ζωντανέψει στην οθόνη, βρίσκει το δάσκαλό του στην επίδειξη πλήρους ανικανότητας της σκηνοθέτιδας να υπηρετήσει τη θεματολογία της, αντί να την μετατρέψει σε βιντεοκλιπίστικης αισθητικής γυαλιστερό editorial hobo μόδας, φτιάχνοντας μέσα σε δύο παρά κάτι ατελείωτες ώρες, ένα απόλυτο μείγμα καλών προθέσεων και ολοκληρωτικής αστοχίας.