Blessed (2010): Ana Kokkinos interview
Γεννημένη στην Αυστραλία με το χαρακτηριστικό ονοματεπώνυμο να προδίδει την ελληνική καταγωγή της, η Ana Kokkinos δεν είναι ξένη για το κοινό των Νυχτών Πρεμιέρας, αφού η προηγούμενη σκηνοθετική δουλειά της, το Head On (1998), βασισμένο στο βιβλίο Loaded του Χρήστου Τσιόλκα, είναι ένας απ’ τους πιο σουξεδιάρικους τίτλους που έχουν περάσει απ’ το φεστιβάλ, και τίτλος που μάζεψε τα βραβειάκια του, τόσο απ’ το Australian Film Institute που του χάρισε 9 υποψηφιότητες κι ένα βραβείο μοντάζ, όσο κι απ’ το υψηλού πρεστίζ San Francisco International Lesbian & Gay Film Festival, όπου πρώτευσε ως καλύτερη πρώτη δουλειά. Φέτος, η Kokkinos ξαναγύρισε στην Αθήνα και στο φεστιβάλ, για να μας δείξει τί έκανε τόσα χρόνια μακριά.
Όχι και πολλά, αφού τα 10+ χρόνια που μεσολάβησαν, η Kokkinos ασχολήθηκε κυρίως με τηλεοπτικές δουλειές και το The Book of Revelation (2006) που ίσως κι η ίδια να θέλει να ξεχάσει, και το καλοκαίρι του 2009 επέστρεψε με το Blessed. Εμπνευσμένο από θεατρικό κι εμπλουτισμένο με καινούριους χαρακτήρες και μια διαφορετική ματιά, το Blessed είναι ένα ψηφιδωτό χαρακτήρων, που σε αντίθεση με την πηγή του, ασχολείται περισσότερο με τη δυναμική των σχέσεων ανάμεσα στα παιδιά και τις μητέρες τους, παρά με τα προβλήματα της εργατικής τάξης στην οποία ανήκουν οι χαρακτήρες του. Δομημένη μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο όμως, η ταινία εξερευνά και την έννοια της υποκειμενικότητας της αλήθειας, τη σημασία της οπτικής γωνίας στην ερμηνεία των καταστάσεων, και τη θωλούρα που φέρνει στην αντίληψη των περιστατικών, αυτή η μεθυστική παράνοια που ακούει στο όνομα εφηβεία. Ως εικόνα ενός κομματιού της σύγχρονης Αυστραλίας, η ταινία της Kokkinos φτιάχτηκε με σκοπό να εκφράσει και τη γενικότερη επέκταση του φαινομένου των ανύπαντρων γυναικών, τη διάβρωση της αξίας της παραδοσιακής οικογένειας, και την ανταγωνιστική και πολεμική φύση των δεσμών αίματος, ενώ την ίδια ώρα, σχεδόν ασυναίσθητα, παρουσιάζει και μια ιδιαίτερα μητριαρχική εκδοχή της κοινωνίας της Kokkinos, η οποία προσπάθησε συνειδητά να εφαρμόσει στην ιστορία της τη δομή της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, οπότε όπως σε διαβεβαιώνει και στα κομμένα κομμάτια της συνέντευξης, όσο μακριά κι αν φαντάζει η χώρα απ’ την οποία έρχεται, η γλώσσα που σου μιλάει, είναι ολότελα δική σου.