Hanna (2011): Hit girl trailer
Όταν στην οσκαρική δραματική ρομαντική ταινία εποχής σου, η μεγαλύτερη στιγμή σου είναι μια εκδοχή της απόβασης στην Νορμανδία, που κόβει ανάσες με την πολυπλοκότητα του στησίματος, την εκρηκτικότητα της έντασης και την ωμότητα της αναπαράστασης, τότε παιδί μου, ακόμη κι αν έχεις ξεκινήσει με Pride and Prejudice (2005), εσύ δεν είσαι για ταινίες σαν το Atonement (2007). Γι’ αυτό κι ο Joe Wright, μετά την τελευταία του απόπειρα για δράμα ανθρώπινης ιστορίας με το νερόβραστο The Soloist (2009), μάλλον αποφάσισε να ακολουθήσει το πραγματικό του κάλεσμα, και να στήσει όσα περισσότερα homage μπορεί στο μονόπλανο μακελειό του διαδρόμου του Oldboy (2003), με τη Hanna (2011), ένα 16χρονο κοριτσάκι που μεγάλωσε στους πάγους της Φινλανδίας, με μόνη συντροφιά μια εγκυκλοπαίδεια, έναν τόμο ιστοριών των αδερφών Grimm, τον πατέρα της και τις εξαντλητικές του εκπαιδεύσεις στην φίνα τέχνη της δολοφονίας.
Η Hanna φυσικά δεν μένει για πολύ στα χιόνια, μιας και όλο της το μεγάλωμα φαίνεται να είχε σκοπό την ενηλικίωση της με τη δολοφονία της αρχιπρακτόρισας της CIA που είχε αναγκάσει εξ αρχής των πατέρα της να αυτοεξοριστεί στην άκρη του κόσμου, και τι γλυκύτερο δώρο για τα sweet 16 της, από ένα ταξίδι στην Αμερική, με την συνοδεία κοστουμαρισμένων πρακτόρων. Κάτι σαν το The Bourne Ultimatum (2007), το Leon (1994) και το Kick Ass (2010) μαζί, το σενάριο για την Hanna είχε κλείσει καμιά πενταετία περιφερόμενο στα διάφορα στούντιο κι είχε κάνει ένα φεγγάρι στο πρόγραμμα του Danny Boyle, πριν φτάσει μετά από διαδοχικές απορρίψεις, στα χέρια του Joe Wright, που φρέσκαρε το δραματικό του πυρήνα, και υπό τη σκέπη της Focus, μάζεψε το αστεράτο cast του, παίρνοντας για τον κεντρικό ρόλο την εξίσου δραματικιά Soarsie Roanan, που εκτός απ’ το να κρατάει το ρόλο της μικρής Katie Holmes στο Atonement, είχε φτάσει κι ως τα Όσκαρ πέρσι, μετρώντας τα Παραδεισένια Οστά (2009) της για τον Peter Jackson, όπως θα θυμάσαι. Ο Eric Bana, φορώντας γκροτέσκα προφορά και κουκούλα αρχιφονιά, φέρνει μαζί του γονίδια δράσης και η Cate Blanchett προσθέτει αέρα καταξίωσης, σε μια ταινία που είχε κάνει τα πρώτα της αποκαλυπτήρια τον περασμένο Οκτώβρη στην Comic Con της Νέας Υόρκης, όπου ο Wright κι η συντροφιά του είχαν δείξει, με δυο χοντροκομμένα κλιπάκια, τις προθέσεις του σκηνοθέτη για δράση που θα κρεμάει σαγόνια με τη μηχανική της χορογραφίας της, και μολονότι δεν βλέπεις τίποτε ιδιαίτερο απ’ αυτά στο trailer που κυκλοφόρησε χθες, μπορείς να καταλάβεις για τι πράγμα μιλάει, αν σκεφτείς ότι για να το στήσει προσέλαβε τον άνθρωπο πίσω απ’ το steady-cam που γύρισε απνευστί, ολόκληρη τη Ρωσική Κιβωτό (2002) του Alexander Sokurov. Βάλε κι από πάνω το soundtrack απ' τους κολλητούς του σκηνοθέτη, The Chemical Brothers, και να λοιπόν, τι έχεις να σε περιμένει την ερχόμενη άνοιξη.