L' Âge de Raison (2010): Yann Samuell interview

Σταμπαρίστηκε ως μορφή του νεορομαντισμού στον γαλλικό εμπορικό κινηματογράφο, και το Jeux d’ Enfants (2003) του ταυτίστηκε στα διεθνή ταμεία, με την ανανεωμένη διεθνοποιημένη εμπορική δυναμική των Γάλλων, έχοντας βγει στις αίθουσες την επαύριο ταινιών όπως η Amélie (2001), το Le Pacte des Loups (2001) και τα Les Rivieres Pourpres (2000). Έκτοτε, ο Yann Samuell χάθηκε απ’ τα ραντάρ, κι έκανε 7 χρόνια να επιστρέψει με ολόδική του ταινία, κι αυτή δεν είναι άλλη απ’ το L’ Âge de Raison, που δοκιμάζεται απ’ την Πέμπτη με τα ελληνικά ταμεία.

Το L’ Âge de Raison, όπου υπογράφει σενάριο και σκηνοθεσία, είναι για τον Samuell μια πιο ενήλικη συνέχεια του Jeux d’ Enfants, που ξεκινά από εκεί που σταματά η πρώτη του ταινία. Παίρνοντας αφορμή από μια ιδέα που είχε κι ο ίδιος ως παιδί, να στείλει δηλαδή, μηνύματα στον μελλοντικό, ενήλικο εαυτό του, ο Samuell ψάχνει το τίμημα της ενηλικίωσης στον αποχαιρετισμό των παιδικών ονείρων, το ρόλο που παίζουν τα ινδάλματα στη διαμόρφωση των στόχων σου και τη δύναμή σου να τους κυνηγήσεις, και κατά πόσο αυτό που καταλήγεις να βλέπεις στον καθρέφτη ως εαυτό σου, είναι αποτέλεσμα των δικών σου επιλογών, ή της κακιάς σου ώρας. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Samuell, ήταν βέβαια να μπει στο μυαλό μιας γυναίκας, για να δει την ιστορία της ενηλικίωσής της από την θηλυκή της πλευρά, όμως το αντιμετώπισε ψύχραιμα κατά πώς λέει, αφού πρακτικά, η διαδικασία δεν έχει και μεγάλη διαφορά απ’ το να προσπαθείς να γράψεις για έναν κατά συρροή δολοφόνο, χωρίς να έχεις σκοτώσει ποτέ –θα τον βοήθησε βέβαια και το γεγονός ότι ο δικός του χαρακτήρας είναι περισσότερο σε επαφή με την αρσενική, παρά με τη θηλυκή πλευρά του.