Amnesty (2011): Berlinale forum trailer

Η ταινία είναι μια ανεκπλήρωτη ιστορία αγάπης, ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο της Αλβανίας του σήμερα. Είναι ένας άνδρας και μια γυναίκα, οι σύζυγοι των οποίων είναι φυλακή και κάνουν επισκεπτήρια βάση ενός καινούριου νόμου που επιτρέπει ερωτικές επαφές μια φορά το μήνα. Η μέρα των συναντήσεων των δυο τυχαίνει να συμπίπτει, κι έτσι ενώ μέσα στη φυλακή κάνουν έρωτα με τους συζύγους τους, έξω απ' τη φυλακή αρχίζει κι αναπτύσσεται μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σ' αυτούς τους δυο ανθρώπους.

Το φιλμ είναι κομμάτια απ' τις ιστορίες που γνώριζα στην πατρίδα μου τις φορές που πήγαινα. Ανθρώπινες ιστορίες που άκουγα, που μου έλεγαν, που έβλεπα, για ανθρώπους που θέλουν να δραπετεύσουν και δεν έχουν καμία δύναμη να το κάνουν, δεν μπορούν να το κάνουν, αλλά που μέσα απ' αυτόν τον έρωτα, κάνουν τουλάχιστον μια προσπάθεια, ένα βήμα προς την αναζήτηση του εαυτού τους. Μια απόπειρα να δουν πραγματικά ποιοι είναι και να γνωρίσουν επιτέλους κι άλλες πτυχές του εαυτού τους. Λίγο-πολύ, η ταινία είναι μια ζώνη φωτός πάνω σ' ένα κομμάτι ανθρώπων της χώρας μου.

Όταν διάβασα γι' αυτόν τον νόμο περί ερωτικών συνευρέσεων, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να γίνει μια εξαιρετική ιστορία, ένα εξαιρετικό φιλμ μυθοπλασίας πάνω σ' αυτό το λογοτεχνικό έδαφος. Πολλές φορές ψάχνεις το έδαφος για να ξέρεις ότι δε θα βυθιστείς και με αυτήν την ιστορία ένιωσα ακριβώς αυτό, κι αυτό νιώθω όταν ακούω κάτι το οποίο θα μπορούσε να στηρίξει μια ταινία. Ο νόμος αυτός, οι επισκέψεις στις φυλακές, το πέρα-δώθε συνέχεια, αναγκαστικά θα φέρουν αυτούς τους ανθρώπους κάποια στιγμή μαζί. Όταν χτίζεις μια ιστορία, πάντα ψάχνεις τον τρόπο που θα συναντηθούν οι ήρωές σου, το πώς μπορείς να στήσεις μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, οι οποίοι είναι διακόσια χιλιόμετρα μακριά ο ένας απ' τον άλλο. Οπότε μέσα απ' αυτήν την επίσκεψη, θα έρθουν και γεωγραφικά, και συναισθηματικά κοντά.

Πολλές φορές λέμε ότι ο κόσμος θέλει να δει μια χαρούμενη ερωτική ιστορία, μια ερωτική ιστορία που δεν θα έχει τέλος τόσο άδοξο όσο σ' αυτήν την ταινία. Όμως πολλές φορές τα πράγματα δεν τελειώνουν όσο ευχάριστα θα θέλαμε, έτσι είναι η ζωή και στην Ελλάδα ακόμα, αλλά πολύ περισσότερο στην Αλβανία. Η οποία είναι σε κατάσταση σύγχυσης δυστυχώς ως χώρα. Τρέχει με ταχύτητα να προλάβει το χαμένο δρόμο κι είναι σαν τον αθλητή που μόνο και μόνο για να σπάσει το ρεκόρ, δεν υπολογίζει τη φυσική του κατάσταση μετά το άθλημα, που μπορεί να τον διαλύσει. Και η Αλβανία αυτή τη στιγμή, δείχνει ακριβώς έτσι. Προσπαθώντας να αναπληρώσει το χαμένο χρόνο, να προλάβει την Ευρώπη, να δείξει ένα πρόσωπο μοντέρνο, δεν υπολογίζει καθόλου ότι υπάρχει ένα κομμάτι κόσμου, το οποίο δεν μπορεί να αντέξει αυτήν την ταχύτητα. Ο χαρακτήρας του πεθερού στην ταινία είναι ένας απ' αυτούς. Είναι ένα τίμημα που πληρώνει η χώρα μου. Δεν ξέρω αν είναι ακριβό, αν είναι, ή αν είναι κακό, αλλά είναι ένα τίμημα.