Uncle Boonmee (2010): Apichatpong Weerasethakul interview

Γόνος γιατρών και πτυχιούχος αρχιτέκτονας, ο Ταϊλανδός σκηνοθέτης με το όνομα-σιδηρόδρομο που για τους Δυτικούς φίλους έχει κόψει σε Joe, δεν είναι ο τεχνοκράτης που θα σε προϊδέαζαν τα διαπιστευτήριά του. Και για να πεισθείς, αρκεί να ρίξεις μια ματιά στην έκτη μεγάλου μήκους ταινία του, ένα υπνωτιστικό ταξίδι μετενσαρκώσεων, ποτισμένο βαθιά από τα μεταφυσικά ρεύματα της κουλτούρας της χώρας του. Ένας παραισθητικός χορός ανατολίτικων αισθητικών, που τον έφτασε στην κορυφή του παγκόσμιου κινηματογραφικού κυκλώματος, όταν βραβεύθηκε με το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Κανών τον περασμένο Μάη, απέναντι σε μεγαθήρια της από ‘δω μεριάς του πλανήτη, όπως ο Mike Leigh, ο Alejandro Gonzalez Innaritu κι ο Ken Loach.

Εμπνευσμένο από ένα βιβλίο που εξέδωσε μοναχός, εξιστορώντας την περίπτωση προσκυνητή που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να ανακαλέσει όλες τις προηγούμενες μετενσαρκώσεις του, το φιλμ του Weerasethakul εντάσσεται στη γενικότερη φιλμική ανησυχία ενός σκηνοθέτη που αναζητά τρόπους να αναπαράγει στην οθόνη την φευγαλέα αίσθηση των ονείρων, και να προσεγγίσει τον χαώδη τρόπο λειτουργίας των αναμνήσεων. Φόρος τιμής για κινηματογραφικά είδη που χάνονται (ή μεταλλάσσονται, όπως προτιμά να λέει, μιας και τίποτα δεν χάνεται στ' αλήθεια), το project είχε μείνει στο ράφι για αρκετά χρόνια, μιας και ο Joe δεν είχε νιώσει στ' αλήθεια σίγουρος για το πώς να προσεγγίσει βιώματα που δεν ήταν δικά του. Το ξεσκόνισε όμως όταν έτυχε να βρεθεί στην περιοχή που φιλοξένησε πολλές απ’ τις αναγεννήσεις του ήρωά του, κι αφού μάζεψε μικρά ποσά από συμπαραγωγούς απ’ τη μισή Ευρώπη, το μετέτρεψε σε ένα πολύ ιδιαίτερο κινηματογραφικό όραμα, που όπως είναι φυσικό, όχι μόνο δεν κινείται σε μήκος κύματος άμεσα προσλήψιμο από όλους, αλλά ακόμη κι αν το πιάσεις, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα δεις την ίδια ταινία με τον διπλανό σου. Η οικουμενικότητα της ειλικρίνειάς του όμως, ήταν αρκετή για να φτάσει την ταινία σ’ αυτό το διεθνές κλαμπ μαζοχιστών που είναι για τον Weerasethakul οι Κάνες, να αντέξει στο πετσόκομμα που ήξερε ότι θα του επιφυλάσσουν κριτικοί κι επιτροπές. Και να βγει όχι μόνο σώος, αλλά και χρυσωμένος.