Larry Crowne (2011): Trailer μεσήλικης επιστροφής

Πίσω στο σχολείο, πίσω στη σκηνοθεσία, πίσω στη Nia Vardalos, πίσω στη Julia Roberts, και πίσω ουσιαστικά στα 90s επιστρέφει ο Tom Hanks για να σταθεί με τον Larry Crowne (2011) του απέναντι στους τρίτους Transformers τον Ιούλιο. Παρόλο που ο σκηνοθέτης, συνσεναριογράφος και πρωταγωνιστής του το προωθούσε έμμεσα εδώ και καιρό, το project ήταν κάπως μυστικοπαθές μέχρι τώρα, οι υπόλοιποι συντελεστές του τα μάσαγαν στις συνεντεύξεις, υποθέτεις για να μην ανοίξει ο στόμας της Νίας, αλλά to trailer (που κυκλοφόρησε τη προηγούμενη βδομάδα) δίνει μια εικόνα κάπως καλύτερη από Adam Sandler για μεσήλικες με περουκίνια, όπως εξηγεί υπό το ίδιο (που σμπρώχνει τον Larry στην ανεργία) καθεστώς κατά βούλησης απασχόλησης στις Μάζες η Βαρβάρα Κοντονή.

Μετά το υποψήφιο για Όσκαρ Charlie Wilson's War (2007), o Tom Hanks και η Julia Roberts βρίσκονται για μια ακόμη φορά μαζί στην μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά πρωταγωνιστώντας σε μια ρομαντική κωμωδία που φέρει την σκηνοθετική υπογραφή του ίδιου του Hanks, ενώ και το σενάριο είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του με την ελληνικής καταγωγής και famous πια εκεί στο Hollywood, Nia Vardalos. Eίναι η πρώτη φορά μετά το That Thing You Do! (1996) που ο πρωταγωνιστής στρογγυλοκάθεται στην σκηνοθετική καρέκλα, η σκηνοθετική του δουλειά περιοριζόταν από τότε σε επεισόδια σειρών όπως το Band of Brothers. Στο Larry Crowne ο Hanks υποδύεται τον καλοκάγαθο Larry, στη ζωή του οποίου έρχονται τα πάνω κάτω όταν απολύεται από την επί πολλά έτη δουλειά του σε μια μεγάλη εταιρεία, ουσιαστικά ως το πιο πρόσφορο θύμα και με αφορμή ότι δεν έχει την απαιτούμενη τυπική μόρφωση. Αποφασίζει να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του παίρνοντας την μεγάλη απόφαση να συνεχίσει και να τελειώσει το κολέγιο. Εκεί θα γνωρίσει κι άλλα άτομα που μοιράζονται την ίδια απογοήτευση και πικρία από τη ζωή, και την καθηγήτριά του, την Mercedes Tainot, μια γοητευτική αλλά εντελώς παραιτημένη και αδιάφορη για την δουλειά της γυναίκα, η οποία σύντομα θα αποτελέσει το αντικείμενο του πόθου του.

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο φαίνεται να έχει ωραία και αβίαστη χημεία, η Roberts πιο ωραία από ποτέ και ο Hanks σε ρόλο κλασικού μπουνταλά που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια ξέρει να τον υποστηρίζει καλά. Η ταινία ανάμεσα στις χαρμολύπες που σου δίνει, υπενθυμίζοντάς σου οτι τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θες, επιχειρεί προφανώς να περάσει και τα μηνύματά της, "ποτέ δεν είναι αργά", "always look on the bright side of life" και τα σχετικά. Η διαδικασία αυτή μπορεί και να είναι επιτυχημένη κυρίως γιατί μετά από χρόνια και χρόνια μεγάλης καριέρας, ο Hanks ξέρει τι πουλάει και τι όχι. Έχει μάλιστα και στο σεναριακό πλευρό του την κολλητή της γυναίκας του, τη Vardalos η οποία φαίνεται να λειτουργεί καλά πλέον μόνο σε σετάκια και όχι μόνη (ποιός μπορεί να ξεχάσει το My Life in Ruins (2009)). Στην προκειμένη περίπτωση η Roberts που λειτουργεί σαν άσος στο μανίκι, αποτελεί εγγύηση για την ευρύτερη αποδοχή της ταινίας εκτός Αμερικής όπου διατηρεί μεγαλύτερη αστερολάμψη, ενώ και ο ρόλος του Hanks έρχεται και κουμπώνει στην ταινία τέλεια.