From Prada to Nada (2011)

Δυο αδελφές κληρονομούν χρέη και αναγκάζονται να μετακομίσουν στην Μεξικανή θειά τους, μετά τον θάνατο του κάποτε πλούσιου μπαμπά. Έρωτας και προσωπική ευτυχία, είναι μόλις μερικές εντσιλάδες δρόμος. Ο Angel Gracia αφήνει στην άκρη τα τηλεοπτικά σποτάκια με την Penélope Cruz και την Paris Hilton και πιάνει την κινηματογραφική κάμερα για λίγη σοβαρή(;) δουλειά. Βασίζοντας την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία στη Λογική και Ευαισθησία της Jane Austen, προσπαθεί να πρωτοτυπήσει πολιτισμικά, μεταφέροντας την υπόθεση στις φτωχογειτονιές του Ανατολικού LA. Τα βασικά στοιχεία παραμένουν αφηρημένα ίδια, με τον πατέρα τους νεκρό, πιτσιρίκες αναζητούν θαλπωρή στο σπίτι της θείας με την οποία ουδεμία σχέση είχαν μέχρι τότε, και εκεί ανακαλύπτουν τον έρωτα και συνεπώς το μέγα νόημα της ζωής. Το διαφορετικό εντοπίζεται στο καστ που μακιγιάρεται σε πορτοκαλί τόνους αν δε τους διαθέτει εκ γενετής, και στις ηρωίδες που φοράνε κόκκινα σατέν μίνι και νταραβερίζονται με τα τατουαζιασμένα κωλόπαιδα της γειτονιάς. Ο Gracia μεταφέρει όλη την ας πούμε δράση στην φασαριόζικη, μεξικανική κοινότητα, επιδιώκει και ως ένα βαθμό καταφέρνει να εντάξει τις ανάλατες, αισθηματικές ιστορίες των ηρωίδων στο πλαίσιο μιας πολύχρωμης, πολύβουης και εθιμοτυπικής κοινωνίας, χωρίς πολλές υστερίες. Πέρα από αυτό, η ιστορία μοιάζει να αυτο-επαναλαμβάνεται σε αφελείς έρωτες, οδηγό επιβίωσης για το πως να ζήσεις χωρίς το Prada τσαντάκι σου, και μπαγιάτικο happy ending. Άξια αναφοράς η Adriana Barraza, υποφήφια για Όσκαρ Β' Γυναικείου ρόλου με την Babel (2006) του Alejandro González Iñárritu. Εδώ, υποδυόμενη την στερεότυπα κλασική θεία με τα τάκος της και την παραδοσιακή της στολή, έχει κάθε καλή διάθεση να δώσει κάτι παραπάνω σε έναν κατά τα άλλα ψιλοαδιάφορο ρόλο, και το κάνει. Από την άλλη πλευρά, η Camilla Belle σπουδάζοντας νομική και η Alexa Vega σπουδάζοντας shopping, κάπου χάνονται κάτω από τις extra extra much στρώσεις μακιγιάζ, μοιάζουν περισσότερο με γκαγκαδιασμένες τουρίστριες στη Μύκονο, Αύγουστο μήνα.