3 (2010)

Ζευγάρι μορφωμένων αστών μπλέκει σε εκ περιτροπής παράλληλες σχέσεις με τον ίδιο ξανθό άγγελο, κι αποφασίζουν πολιτισμένα να το κάνουν τριολέ, όταν η γυναίκα πιάνει δίδυμα.Η μορφωμένη μπουρζουαζία κι οι ιδεασμοί της για κοινωνική αντισυμβατικότητα, δεν πρόκειται να σταματήσουν σύντομα να δίνουν αφορμές για υποτιθέμενα ανθρωπολογικά ανήσυχους σκηνοθέτες, που θέλουν να εξερευνήσουν τα όρια της κάβλας τους και τις δυνατότητες που υπάρχουν αυτές να μην έχουν συνέπειες σ’ αυτούς επί των οποίων της εξασκούν. Ως κάτι τέτοιο έρχεται και το τριολέ του Tykwer, που αναμασά τις ίδιες κλισέ ανησυχίες που έχεις δει σε άλλες εκατοπενήντα βορειοευρωπαϊκές ταινίες με άξονα την αυτοδιάθεση των εραστών στα σεξουαλικά πολύγωνα: γυναίκα με άντρα συναντά άλλον άντρα, γράφει τον πρώτο στα παπούτσια που έχει για τις δουλειές του σπιτιού, πηδιέται με τον δεύτερο, ο οποίος, ω του θαύματος, καταφέρνει να ρίξει στο κρεββάτι και τον πρώτο, ξεκινώντας ένα γαϊτανάκι μυστικών καταθέσεων ψυχής και σπέρματος, η οποία προκαλεί παρεμπιπτόντως και νέα, ανυπολόγιστη επανενεργοποίηση στην γερασμένη και κουρασμένη σχέση των επί 20ετίας δεσμευμένων. Ρίξε μέσα και κάτι βαθιά ψυχοψαχτικά για το τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι το ζουμί του, που προκύπτουν από απανωτές εμφανίσεις καρκινωμάτων σε μανάδες και σε όρχεις συμμετεχόντων, κι έχεις κι ένα υπαρξιακό περίβλημα πάχους τσιχλόφουσκας στην φαντεζί στιλιστική υπογραφή των σπασμένων αφηγήσεων και των split-screen παρεμβολών, ευτυχώς κρατημένων υπό έλεγχο, δεδομένου ότι σε δίωρη ταινία, είναι καλό τουλάχιστον να καταφέρνεις να βγάζεις άκρη απ’ αυτά που βλέπεις. Βέβαια, το γεγονός ότι ο Tykwer σπαταλά δυο ώρες ολόκληρες βασικά στις συστάσεις της τριάδας των ηρώων του (ή των ηρώων της τριάδας του, αν προτιμάς), και στο στήσιμο των εκ περιτροπής αλληλογνωριμιών και αποπλανήσεών τους, για ν’ αφήσει το αμφισβητούμενο happily ever after, σε δίσκο μικροσκοπίου, δηλώνοντας άμεση άγνοια για το προς τα πού μπορεί να πάει το πείραμα, φανερώνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει στ’ αλήθεια σκοπό να εξερευνήσει τίποτα, παρά να πείσει μάλλον καμιά κερατωμένη που μπορεί να (του) κάνει κόνξες, ότι, να, μπορεί να συμβεί και στις καλύτερες των οικογενειών χωρίς να φταίει ακριβώς κανείς, μιας κι αυτή είναι η φύση του ανθρώπου, αρκεί να είναι αρκετά προχωρημένος. Άλλωστε, την ιστορία την γράφουν οι παρέες. Κι άμα είναι στο κρεβάτι, ακόμα καλύτερα.