The Iron Lady (2011): Pretty woman trailer
Όχι τόσο οι πολιτικές απόψεις και προσεγγίσεις, ή η γαλούχηση ενός φορέα και διαμορφωτή τους, όσο η εκπαίδευση και το γκρουμάρισμα μιας δημόσιας φιγούρας, φαίνεται να είναι στο επίκεντρο του νέου trailer του νέου οσκαρικού οχήματος της Meryl Streep, που υποδύεται την Σιδηρά Κυρία του τίτλου και τη Margaret Thatcher των κεκλεισμένων θυρών, στο biopic που σκηνοθέτησε η Phyllida Lloyd και ετοιμάζουν οι Weinstein για ολομέτωπη οσκαρική καμπάνια τον φετινό χειμώνα.
Το trailer εμφανίστηκε μόλις μερικά 24ωρα μετά την ανακοίνωση της απόφασης των Weinstein να αναβάλουν την έξοδο της ταινίας στις (αμερικανικές) αίθουσες για κάνα δεκαπενθήμερο, είδηση που ξεκίνησε μουρμούρες για το κατά πόσον η ταινία είναι έτοιμη (ή έχει τα φόντα) να αντέξει την κούρσα για την οποία την είχε τιτλοφορήσει διεκδικητή πριν μερικούς μήνες ο Τύπος, προβλέποντας μνημειώδεις ερμηνευτικές επιδόσεις από την Streep, με βασικό πειστήριο το μονάχα και μετά βίας μισού λεπτού υλικό που είχε αποκαλύψει το πρώτο teaser τον περασμένο Ιούλη. Η έξοδος στις 30 Δεκέμβρη (αντί του αρχικού προγραμματισμού για τις 16 του ίδιου μήνα), κρατά την ταινία μόλις ώρες εντός των διοριών για οσκαρικό consideration (το οποίο σύμφωνα με τους κανονισμούς, απαιτεί ως αργότερη ημερομηνία εξόδου τα μεσάνυχτα της πρωτοχρονιάς του κάθε έτους, για να μπορεί να συμπεριληφθεί στις οσκαρικές του υποψηφιότητες). Υποθέτοντας πάντως ότι η παραγωγή της Pathé και της Film4 έχει το ψαχνό να γεμίσει τις οσκαρικές ορέξεις των ψηφοφόρων, η Iron Lady θα φέρει τους Weinstein στην ευχάριστη θέση να έχουν ένα σαφώς πιο σίγουρο άλογο να φορτώσουν προσδοκίες στην κούρσα τους, απ’ ό,τι η Michelle Williams του My Week with Marilyn, που προέκυψε κουτσό απ’ την πρώτη του κιόλας προβολή τον περασμένο Οκτώβρη στο New York Film Festival.
Απ’ την άλλη, η ψευτοφαντεζί αισθητική που αποκαλύπτει το trailer, κι έχεις να χρεώσεις μονάχα στην Phyllida Lloyd, τη γυναίκα πίσω απ’ το σκηνοθετικό πανηγύρι του Mamma Mia! (2008), σε συνδυασμό με τις στα όρια του γκροτέσκου προσθετικές παρεμβάσεις στη μούρη της Meryl Streep για να ομοιάσει φατσικά στην πολιτική φιγούρα που θα κληθεί να ζωντανέψει ερμηνευτικά, δεν μπορείς να πεις ότι κάνουν κανέναν να νιώσει ιδιαίτερα ασφαλής να προσθέσει την ταινία στα σίγουρα στοιχήματά του για καμιά άλλη λίστα πέρα απ’ αυτή των πιο αθέλητων παρωδιών της χρονιάς. Σ’ αυτό δείχνουν να προσθέτουν και τα όσα αφήνει το trailer να φανούν απ’ το σενάριο που ετοίμασε για την παραγωγή ο Abi Morgan, γραφιάς τηλεοπτικής προϋπηρεσίας μέχρι που τον βρήκε ο Steve McQueen και τον έκατσε να γράψουν μαζί το Shame (2011). Οι πρώτες εντυπώσεις απ’ την κατά Morgan ιστορία της Thatcher, ήρθαν by proxy απ’ τα παιδιά της, που φέρονται να νιώθουν αποστροφή προς την απεικόνιση της μητέρας τους ως γριά γυναίκα που ψάχνει στην άνοιά της τις λαμπερές στιγμές της ιστορίας της. Αλλά ακόμη κι αν για το συγκεκριμένο καλύτερα να κρατήσεις επιφυλάξεις σπασμένου τηλεφώνου, απ’ το προωθητικό οφείλεις να αναγνωρίσεις το δίκιο του Guardian να περιμένει η ταινία να προσπαθεί να καλύψει τις διχαστικές και επώδυνες οικονομικές και επεκτατικές τακτικές της Thatcher, κάτω απ’ τις φεμινιστικές μπουρδοχαριτωμενιές μιας γυναίκας που προσπαθεί να ξεπεράσει τις αντιξοότητες, κρατώντας ατσαλάκωτο το ταγεράκι της. Όχι πως θα έκανε σε κανέναν καμιά ιδιαίτερη εντύπωση, η βιογραφία ενός αμφιλεγόμενου προσώπου, υπογεγραμμένη από μια σκηνοθέτη με την ασυμβίβαστη και διεισδυτική ματιά τυφλοπόντικα, να φέρνει περισσότερο σε αγιογραφία με αρώματα ευθυμογραφήματος, σωστά;