Safety Not Guaranteed (2012): Time traveling trailer

Τρανότερος εκπρόσωπος ενός μεγάλου κοινωνικού ζητήματος που απασχολεί μόνιμα το Sundance, του ταξιδιού στο χρόνο, ήτανε φέτος το Safety Not Guaranteed (2012), ένα φιλμ που μάζεψε και βραβείο σεναρίου εκτός από χιόνια στη Utah, και ταξίδεψε στη συνέχεια, πρόσφατα, στο SXSW όπου αναδείχτηκε ανεπίσημα το πιο αστείο της διοργάνωσης. Το φιλμ το αγόρασε αρκετά νωρίς για αμερικάνικη διανομή η Film District, ξοδεύοντας φημολογούμενα κοντά στο ένα εκατομμύριο δολάρια για τα δικαιώματα, και θα βγει στις εκεί αίθουσες από τον Ιούνιο, με το τρέιλέρ του να κυκλοφορεί από χτες διαδιχτυακά.

Το ιλαρό του θέματος του Not Guaranteed είναι φανερό από τον τίτλο του άμα έχεις υπόψη την αρχαιολογία των memes στο ιντερνέτ, βασίζεται σε σχετική αγγελία που χρησιμοποιεί μόνιμα για γέλιο το YTMND από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Η αγγελία ήτανε ένα είδος φάρσας από τα 90s, ζητούσε συνταξιδιώτη για επιστροφή στο χρόνο, και μετά τη πρώτη εμφάνισή της στο YTMND, όταν πια και να τη πατούσες με την ίντριγκα κάποιος θα σε διόρθωνε, έγινε ατάκες σε κομμάτια στα διαδίχτυα, σε στιλ move zig! Στη πραγματικότητα το meme έχει και τη δικιά του ιαχή το Push It to the Limit που συνόδευε την αγγελία στο YTMND και που άμα δεν ήτανε στο soundtrack του Σημαδεμένου (1983) θα ήτανε κατά πάσα πιθανότητα και τίτλος τώρα της παραγωγής. Η οποία παραγωγή είναι η πρώτη (κινηματογραφική, μυθοπλασίας και μεγάλου μήκους για την ακρίβεια) τόσο για τον σεναριογράφο της, Derek Connolly, όσο και για τον σκηνοθέτη της, Colin Trevorrow, και μπορείς άνετα να φανταστείς πως θα έμενε και στα τρελά τους όνειρα αν δε μπλέκονταν οι πανταχού παρόντες αδερφοί Duplass με το χάρισμα να κάνουνε πια εμπορικές επιτυχίες τις πιο ιδιότροπες συλλήψεις (ο Mark κρατάει και τον ρόλο του ταξιδιώτη σε περίπτωση που δε το πρόσεξες). Πέρα από τη σύλληψη, στο πιο συμβατικό (στη σύγκριση) μέρος της, η ταινία είναι ένα "αξιαγάπητα κομματιασμένο και ρομαντικό τρελό παιχνίδι" σύμφωνα με τη κριτική του Variety που απήχησε και το γενικότερο εντυπωσιασμό της ανεξάρτητης σκηνής όχι από την ιδιαιτερότητα της πρόφασης (από τέτοιες άλλο τίποτα προφανώς στο Sundance) αλλά από την ικανότητα και την επιμονή των δημιουργών να ολοκληρώσουνε ικανοποιητικά και αυθεντικά τις (ανθρώπινες) θεματικές που εισάγουν.