Argo (2012): Trailer μουσάτου Ben Affleck με αφέλειες

Με προκαθορισμένη ημερομηνία εξόδου στις 12 Οκτωβρίου, το Argo (2012) του Ben Affleck έχει προφανώς προκαθορισμένα και τα κόκκινα χαλιά στα φεστιβάλ του φθινοπώρου, στις Βενετίες, άντε στα Τορόντα, αλλά ο σκηνοθέτης, και πρωταγωνιστής, προβάρει από τώρα τις καλύτερές του τρίχες στα διαδίχτυα, είτε γιατί ξεκινάνε οι Κάνες όπου να 'ναι, είτε για να γεμίζει το χρόνο της Warner πριν από τις κόπιες του Dark Shadows (2012) από τη Παρασκευή. Είτε και για τους δυο λόγους βέβαια, το στούντιο από τη μια μεριά έχει δώσει στον Affleck, και όχι ακριβώς άδικα, ένα στάτους Clint Eastwood και βάλε, προϋπολογίζει βραβειακή και εισπρακτική αναγνώριση, και από την άλλη έχει αδειάσει το χώρο του καλοκαιρινού του προγράμματος για να απλωθεί εμπρεπώς η επιστροφή του Σκοτεινού Ιππότη, και έτσι έχει ελάχιστο εξασφαλισμένο χρόνο (σε σκοτεινές αίθουσες) για να προβάλλει τις επερχόμενες παραγωγές του.

Μετά τα εκπληκτικά Gone Baby Gone (2007) και The Town (2010) πάντως, ο πρωταγωνιστής για κλάματα που έγινε σκηνοθέτης για χειροκροτήματα, απομακρύνεται φανερά από τις γειτονιές της Βοστόνης που τον ανέδειξαν, παίρνει το αεροπλάνο μέχρι το Ιράν τώρα όπως βλέπεις, για να αναπαραστήσει το Canadian Caper, την ιστορία απόδρασης έξι Αμερικάνων διπλωματών από την επαναστατικά καυτή Τεχεράνη του 1979. Οι διπλωμάτες εργάζονταν στο προξενείο της αμερικάνικης πρεσβείας, σε κτίριο ξεχωριστό από το κεντρικό που καταλάβανε οι Ιρανοί φοιτητές κρατώντας ομήρους τους ενοίκους του, και έτσι καταφέρανε να κρύβονται σε διάφορα σπίτια με τη βοήθεια Ταϊλανδέζων μάγειρων, μέχρι που βρήκανε χρησιμότητα για τον Καναδά και ζήτησαν βοήθεια από τους διπλωμάτες του. Κάπου εδώ μπαίνει στο πλάνο η 70s κώμη του ήρωά μας, και το γεμίζει απ' άκρη σ' άκρη: η CIA ανέθεσε σε κάποιο Tony Mendez να οργανώσει ένα σχέδιο απόσυρσης των έξι από τη χώρα, κι αυτός έφτασε μέχρι το Hollywood φυσικά, για να τους εφοδιάσει όχι μόνο με διαβατήρια (αυτά τα πρόσφερε η καναδική βουλή σε μυστική συνεδρίαση) αλλά και με παρελθόν και λόγο να βρίσκονται στη χώρα, σε περίπτωση που πέφτανε σε καμιά κουτσομπόλα γριά στη διπλανή θέση στη πτήση της επιστροφής. Την ιστορία την έκανε βιβλίο ο ισπανικής καταγωγής Mendez --που είναι μια ιστορία από μόνος του-- όταν αυτή αποχαρακτηρίστηκε (μυστική), στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, αλλά τράβηξε το ενδιαφέρον του George Clooney και του Grant Heslov αρκετά χρόνια αργότερα, το 2007, όταν της έκανε αφιέρωμα και το Wired. Φαστ φόργουορντ όλα τα στάδια παραγωγής στη συνέχεια, φτάσαμε σε ένα αποτέλεσμα που ειδικά μετά το Tinker Tailor Soldier Spy (2011) μοιάζει με κατασκοπική παρωδία του Mel Brooks, και θα ήτανε έτσι κι αλλιώς απομακρυσμένη από το εργασιακό και όχι μόνο ήθος του Eastwood, ξεκινώντας από τον αστέρα στην οθόνη που δε μοιάζει και πολύ μυστακιοφόρος λατινοαμερικάνος (i.e. ο τεράστιος Clint θα πρόσεχε τουλάχιστο, τουλάχιστο τα θέματα με τις μειονότητες). Και δεν εντάσσεται και ακριβώς σε αυτή τη μέχρι τώρα "ταινίες που δε γίνονται πια" υπογραφή του Affleck, οι αναφορές από τις δοκιμαστικές προβολές τη τοποθετούνε (αναγνωρίζοντάς τη καταρχή σα πολιτικό θρίλερ) κάπου πάνω από το Debt (2010) και κάτω από το Munich (2005), όπως ήτανε προφανώς και ο στόχος.