Killing them Softly (2012): Sélection officielle clip

Το κλιπάκι που έστειλε για συνοδευτικό της ταινίας του ο Andrew Dominik στο press section του φεστιβάλ των Κανών, μοιάζει με κάτι που θα μπορούσε να έχει βγει απ’τους Flintstones, έτσι που η κάμερα του πανάρει κατά μήκος του εξωτερικού ενός κοντέινερ μετατρεμένου σε σπίτι, ενόσω ο Sam Shepard με τον μπράβο του, δείχνουν στον Ray Liotta πόσο μικρό είναι το εσωτερικό του. Θα μπορούσες σχεδόν να δεις τους τοίχους να κάνουν ελαστικές φουσκάλες απ’ έξω, απ’ τα γκελαρίσματα των μαφιόζων στη μέσα μεριά τους, αλλά οι πρώτες αντιδράσεις από τις Κάνες, όπου η ταινία έκανε σήμερα το πρωί την παγκόσμια πρώτη της δημοσιογραφική, ζωγραφίζουν αρκετά πιο σοβαρή εικόνα για τη δεύτερη επί αμερικάνικου εδάφους δουλειά του σκηνοθέτη του The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007), βασισμένη σε σενάριο δικό του, που βάσισε στο Cogan’s Trade του George V Higgins.

O Cogan του τίτλου, είναι εξωτερικός συνεργάτης της μαφίας, με ειδίκευση στην παύση εργασίας υπαλλήλων μειωμένης αποδοτικότητας, και προσλαμβάνεται να κάνει ακριβώς αυτό, όταν ο χαρακτήρας του Liotta κρίνεται ύποπτος για δεύτερη υπεξαίρεση χρημάτων της φαμίλιας από τουρνουά χαρτοπαιξίας. Η ιστορία δεν είναι όσο ευθύβολη ακούγεται βέβαια, με τη νουβέλα του Higgins να έχει φτάσει επίπεδα ημικλασικού pulp, όχι μονάχα χάρη στην πρόζα και την ανανεωμένη προσέγγιση των αρχετύπων του Dashiell Hammet, αλλά και στις δαιδαλώδεις διαδρομές της πυκνοκατοικημένης πλοκής της. Η πληθώρα των μεσαζόντων και των παρατρεχάμενων έδωσε στον Dominik μεζεδάκια να προσφέρει σε εικονικούς ερμηνευτές όπως ο Richard Jenkins, o James Gandolfini κι οι προαναφερθέτες Sam Shepard και Ray Liotta, όμως οι προβολείς της ταινίας πέφτουν αναμφίβολα στον Brad Pitt που κρατά τον κεντρικό ρόλο, σ’ αυτήν του την επανένωση με τον Αυστραλό σκηνοθέτη, που όπως θα θυμάσαι, του έδωσε και την ευκαιρία να κάνει τη μεγάλη του στροφή στην ποιότητα ως Jesse James. Ο Pitt κρατά κι εδώ credit παραγωγού, όπως και στην Δολοφονία, όμως την ταινία κρατούν στα χέρια τους οι αδερφοί Weinstein, οι οποίοι φημολογήθηκε πριν κάνα μήνα, ότι πέρασαν τις ίδιες ημικρανίες που είχαν τραβήξει και τα κοστούμια της Warner Bros με τη Δολοφονία του Τζέσι Τζέημς και την ατελείωτή της διάρκεια. Έχοντας φτάσει το μετρητή του στις διόμιση ώρες, ο Andrew Dominik κλήθηκε να κόψει καμιά ώρα περίπου, αλλά απ’ ότι φαίνεται σκηνοθέτης και παραγωγοί συμβιβάστηκαν σε τελική διάρκεια 100 λεπτών, όση ήταν κι η κόπια που προβλήθηκε σήμερα στις Κάνες.

Από την οποία προβολή, περισσότερο νικητές φαίνεται να προκύπτουν οι ίδιοι οι προγραμματιστές του φεστιβάλ, με την προθυμία τους να φιλοξενήσουν στις οθόνες τους σκοτεινότερες, πιο off-circuit πτυχές του αμερικάνικου κινηματογράφου, να σημειώνεται σα μεγαλύτερη επιτυχία απ' αυτήν του Dominik να έρθει στο φεστιβάλ με την τρίτη ταινία της καριέρας του. Το κεντρικό όνομα της μαρκίζας βέβαια, σίγουρα τους βοήθησε στην απόφασή τους, αν και φαίνεται μάλλον αμφίβολο ο Pitt να καταφέρει να αρπάξει κι από τις Κάνες το βραβείο ερμηνείας που είχε πάρει στη Βενετία πριν πέντε χρόνια, μιας κι ο πρόεδρος της επιτροπής, Nani Moretti, φέρεται ως ιδιαιτέρως άνοσος στις pulpy κοινωνιολογικές αμερικάνικες αγωνίες. Απ’ τις οποίες η ταινία του Dominik φαίνεται να έχει μπόλικο πράμα, με τις αναφορές του σεναρίου του στις παρούσες οικονομικές συνθήκες και την σκοτεινή όψη των απατηλών αμερικάνικων ονειρώξεων, να είναι παραπάνω από ευθείες, τσουχτερά εκκωφαντικές και μάλλον εμμονικές, αρκετές για να μπουκώσουν την ατμοσφαιρικότητα του δράματός του, σύμφωνα με κάποιες ανταποκρίσεις, ή απαραίτητες για να δώσουν στην ταινία την τρίτη της διάσταση, σύμφωνα με άλλες.