Hotel Transylvania (2012): Trailer ταλαιπωρημένων τερατούληδων

Με διπλό νέο προωθητικό, διεθνές κι αμερικανικό, που είναι ένα και το αυτό, χτύπησε αργά χθες βράδυ η πιθανότατα μόνη ταινία της πρόσφατης φιλμογραφίας του Adam Sandler, που δεν σε κάνει με το trailer της και μόνο, να θέλεις να φύγεις απ’ την αίθουσα τρέχοντας, ή να κοπανήσεις το καπάκι απ’ το laptop και να κρυφτείς κάτω απ’ τα σεντόνια κλαίγοντας. Η αιτία της αναπάντεχης αντίδρασής σου, οφείλεται πιθανότατα στο ότι ο τρέχων βασιλιάς της κωμωδίας δεν έχει βάλει το χεράκι του σε κανένα κομμάτι της παραγωγής της ταινίας, μιας και το Hotel Transylvania έχει μακριά ιστορία στον οίκο σχεδιασμού του, περίπου τόση, όση κι ο κεντρικός του χαρακτήρας έχει στα ανατολικοευρωπαϊκά λαγκάδια του.

Τρίτο κατά σειρά project που πήρε το πράσινο φως της έγκρισης απ’ την Sony, το Hotel Transylvania είχε ξεκινήσει να στήνεται τότε που η Sony Pictures Animation έκανε το 2006 τα πρώτα της χρωματιστά βήματα με το Open Season (2006) και το Surf’s Up (2007) και τότε που η έκρηξη του ψηφιακού animation ήταν ακόμα αρκετά καρπερή ώστε να μη χρειάζεσαι παρά μονάχα ένα χέρι για να μετρήσεις τις χρωματιστές εμπορικές φλόπες. Ο David Feiss, συνσκηνοθέτης του Open Season, ήταν ο πρώτος προγραμματισμένος σκηνοθέτης του ξενοδοχείου των τεράτων, η δουλειά ανατέθηκε στον έτερο συνσκηνοθέτη, Jim Culton, με προοπτική διανομής μέσα στο 2009, η εταιρεία και οι λογιστές της δεν μπορούσαν να βρουν εκδοχή που να τους ικανοποιεί, κι έτσι το project σύρθηκε για καμιά διετία ακόμη, απ’ το δημιουργικό πέρασαν κι έφυγαν αθόρυβα διάφορα ονόματα, όπως ο Todd Wilderman του Open Season 2 κι ο Chistopher Jenkins, παραγωγός του Surf’s Up, μέχρι που κάποια στιγμή μεταξύ 2010 κι ’11 τη δουλειά κλείδωσε ο Genndy Tartakovsky κι η Sony ανακοίνωσε ότι μεταφέρει την ταινία απ’ τις αρχές του ’12 στα τέλη της ίδιας χρονιάς, για να δώσει στο νέο επιτελείο χρόνο να εφαρμόσει τις αλλαγές του, προσαρμόζοντάς τες στο όραμα του τηλεοπτικού σχεδιαστή και εμπνευστή του Samurai Jack. Στις αρχές του ’11 η εταιρεία έφερε στη λίστα των φωνητικών ταλέντων του project τον Adam Sandler ως κόμη Δράκουλα, κι αργότερα την ίδια χρονιά πρόσθεσε την Miley Cyrus ως κόρη του, για να τη δει ν’ αποχωρεί το Φλεβάρη του ’12, για αδιευκρίνιστη αιτία, την οποία μπορείς να τοποθετήσεις οπουδήποτε ανάμεσα στην ασυμβατότητα ταλέντων και την ασυμβατότητα προσδοκιών μεγέθους του ρόλου, αν έχεις όρεξη για μαντεψιές.

Με ταλαιπωρημένο ιστορικό παραγωγής, λοιπόν, για πάνω από μιάμιση δεκαετία, κι αφού η εταιρεία είχε βγάλει στις αίθουσες τίτλους όπως το αγαπημένο εδώ στις Μάζες, Βρέχει Κεφτέδες (2009), και τα όχι και τόσο αγαπημένα Στρουμφάκια (2011), άρχισε τον περασμένο Μάρτη να αποκαλύπτει trailer αρχικά στα... Ρωσικά, κι αργότερα στα Εγγλέζικα, για να φτάσει στα σημερινά, πιο σεναριοκεντρικά, που έρχονται ιδιαιτέρως άτυχα χρονικά, μιας και χαιρετίζονται γενικά ως η δεύτερη απανωτή συνεργασία του Sandler με τον καινούριο του κολλητό, Andy Samberg, μετά το That’s My Boy (2012) τους, που συναγωνίστηκε το Rock of Ages (2012) σε πάταγο εισπρακτικής αποτυχίας το περασμένο τριήμερο στα αμερικανικά ταμεία. Ο Samberg, λοιπόν, είναι ο θνητός Αμερικανός τουρίστας απ’ το ανέκδοτο, που μασάει το παραμύθι και πάει με το σακίδιό του στο ξενοδοχείο του τίτλου, θέρετρο των απανταχού τεράτων θρύλων και παραμυθιών, κι εκεί κλέβει την καρδιά της έφηβης 1018χρονης κόρης του Κόμη με τα κοφτερά σαγόνια, την κλασάτη μπέρτα και την χοντροκομμένη προφορά, κι όπως καταλαβαίνεις, το ειδύλιο δεν κάθεται και πολύ καλά στα μάτια του αιμοβόρου χαζομπαμπά, ο οποίος για να μην στεναχωρήσει την κορούλα του, αντιστέκεται στην τάση του να κάνει τον ανθρωπάκο μεζεδάκι, κι επιδίδεται αντίθετα σε διαλλεκτικούς μαραθώνιους, μπας και πείσει τον πιτσιρικά να την κοπανήσει. Αλλά αν οι ερωτευμένοι άλλαζαν γνώμη τόσο εύκολα, δε θα’χες ακούσει και ποτέ τίποτα για κανένα Ρωμαίο και την Ιουλιέτα του, σωστά;