Rock of Ages (2012): Trailer επιστροφής της επιστροφής

Ευχαρίστησε ως χορεύτρια το Glee ή το Mamma Mia! (2008) ή και τα δυο για μέγιστη απόλαυση, πάντως σε κάθε περίπτωση το τζούκμποξ μιούζικαλ, το απαύγασμα των τεχνών, επιστρέφει μπλοκμπαστερικά αυτό το καλοκαίρι στις αίθουσες, με το Rock of Ages (2012) τη ταινία που φαίνεται να φιλοδοξεί να κάνει το This Is Spinal Tap (1984) να μοιάζει Woodstock (1970) και Gimme Shelter (1970) μαζί, και βάλε. Στη πραγματικότητα το φιλμ έχει φιλοδοξίες μεγαλύτερες και από τις προφανείς, είναι ένα από τα ελαχιστότατα καλοκαιρινά στοιχήματα της Warner δίπλα στο Dark Knight Rises (2012), μόνη άλλη παρουσία στον κατάλογο του στούντιο είναι το Dark Shadows (2012) του Tim Burton, και τρέιλερ του Rock συνόδευαν τόσο τον δεύτερο Sherlock Holmes το χειμώνα, όσο και τους δεύτερους Τιτάνες το περασμένο σαββατοκύριακο στις αίθουσες.

Η παραγωγή βασίζεται στο ομώνυμο μιούζικαλ, το οποίο έχει κάνει το γύρο του μισού πλανήτη από το 2008, και το οποίο με τη σειρά του βασίζονταν σε επιτυχίες συγκροτημάτων του hair metal των 80s, "Def Leppard, Foreigner, Journey, Poison, Twisted Sister" όπως προβάλλει η προώθηση, και άλλων ακόμα όπως ακούς στα τρέιλερ από τα χείλη του Tom Cruise. Για τους τύπους, το τζούκμποξ έχει και μια ιστορία να συνδέει τα τραγούδια, ιστορία νεαρού και κατατρεγμένου από την άδικη κοινωνία ζευγαριού φυσικά. Εκεί τους κεντρικούς ρόλους έχουνε η Julianne Hough από τα.. υπερπετυχημένα, καλλιτεχνικά τουλάχιστο, Burlesque (2010) και Footloose (2011), και ο παγκοσμίως άγνωστος Diego Boneta, ο οποίος προέκυψε είτε λόγω ασυνήθιστης επιμονής του σκηνοθέτη Adam Shankman στο να παίξει επιτέλους τον εικοσάρη κάποιος εικοσάρης στο Χόλιγουντ, είτε σα γκόμενος κανενός παραγωγού πιο συνηθισμένα. Στην ουσία, το κύριο ενδιαφέρον σου τραβάνε οι τρεις σωματοφύλακες της ιστορίας, ο Cruise, o Russell Brand και ο Alec Baldwin, στους οποίους φροντίζουν να επικεντρώνουν τα διαφημιστικά, και για τους οποίους οι αναφορές από τις μέχρι τώρα δοκιμαστικές προβολές λένε πως δεν έχουν τουλάχιστο το.. ταλέντο του Pierce Brosnan (να κυνηγάνε τις νότες σα πεταλούδες σε θύελλα) στο Mamma Mia. Στο πρώτο τρέιλερ, κεντρική θέση είχε και η Catherine Zeta-Jones, σε ένα ρόλο που προστέθηκε ειδικά για τη ταινία (δεν υπήρχε στο πρωτότυπο μιούζικαλ), όμως αυτή έχει περάσει φανερά πια σε δεύτερη μοίρα. Πιο πιθανά η Warner αποφάσισε να αλλάξει την εικόνα της ταινίας, η οποία σχηματίστηκε στα διαδίχτυα το χειμώνα σαν επικίνδυνα κοντινή σε επεισόδιο του Glee και σαν επικίνδυνα απευθυνόμενη κατά 120% σε γυναικείο κοινό, αλλά δεν είναι και απίθανο ο ρόλος της Zeta-Jones να περιορίστηκε στο μοντάζ, μετά τα επαναληπτικά γυρίσματα που έκανε η παραγωγή τον Ιανουάριο.

Συνοπτικότερα, τα δεδομένα της παραγωγής κάθε άλλο παρά αυτά του Hairspray (2007) είναι, ο Shankman χρειάστηκε να κάνει βαθιές αλλαγές στο όποιο σενάριο και να τις ξαναδουλέψει επιπλέον, και έχει βασικά προβλήματα τόνου, ξεκινώντας από τη.. λακ, η οποία περίεργα λείπει από τα σκηνικά. Ακόμα και στο hair styling δηλαδή, η εποχή της ταινίας δεν αντικατοπτρίζει τη μαλλούρα του γκλαμ μέταλ και της γκλαμουριάς της Δυναστείας, και έτσι σα θεατής δε ξέρεις αν θα πρέπει να την αντιμετωπίσεις σα φόρο τιμής, ή σαν αναβίωση, ή σαν παρωδία, ή σαν κάτι όπου ο Baldwin κάνει τον χιλμπίλι όσο ο Cruise παριστάνει τον Axl Bon Jovi. Το τελευταίο φαίνεται και αξιολογότερο ποντάρισμα, ο Tom αφήνει τις θετικότερες εντυπώσεις στα screenings, όλοι οι συμπρωταγωνιστές του λένε τα ίδια, και σύμφωνα με το IMDbPro είναι και η μεγαλύτερη αμοιβαία επένδυση στο έργο, πήρε $5 εκατομμύρια και ποσοστό από τις εισπράξεις για να συμμετάσχει στην $70-80 εκατομμυρίων παραγωγή. Η Warner άνοιξε, ψιλοπετυχημενούτσικα για τα μέτρα του, και το Joyful Noise (2012) τον Ιανουάριο στην Αμερική, η Sony βγάζει τον Αύγουστο το Sparkle (2012) που ευτύχησε να πεθάνει η πρωταγωνίστριά του, η Whitney Houston, η Universal διανέμει τα Χριστούγεννα μεγαλοπαραγωγή των Misérables (2012), το μιούζικαλ κάνει μια επιστροφή φέτος όπως επισήμανε από την αρχή της χρονιάς το Variety, κλειδαμπάρωσε τις κόρες σου.