Μανιακή παράνυφος χάνει τον άντρα της ζωής της στα δόντια της αδερφής της αλλά τον βρίσκει σε δημοσιογράφο που θέλει να την εκμεταλλευτεί για να βγάλει εξώφυλλο.Κι αν το blurb δε σου λέει τίποτα και πας στην αίθουσα μαντεύοντας την υπόθεση απ' τον τίτλο και τη σεναριογράφο, μπορεί να νομίσεις πως θα δεις τον Διάβολο να (ξανα)Φοράει Πράντα (27 φορές), ή όταν πάρει μπρος η ταινία, να σου φανεί πως μπορεί και να δεις το τέρας του Φράνκενσταϊν να συναντά την Carrie του Sex and the City. Αλλά η πραγματικότητα (της ταινίας) είναι πολύ πιο απλή, ανέμπνευση και περιορισμένων φιλοδοξιών, αφού τα 27 Φορέματα που κρύβει στη ντουλάπα της η Katherine Heigl, είναι απλά η ασφαλής εκδοχή της προσπάθειάς της να περάσει τις χρυσές της σφαίρες απ' τις αποστειρωμένες φόρμες του Grey's Anatomy στη μεγάλη οθόνη, μέσω μιας επανεκτέλεσης του My Best Friend's Wedding (1997), του The Wedding Planner (2001) και του How to Lose a Guy in Ten Days (2003) μαζί, αλλά με αλλαγές στους βαθμούς συγγένειας (των ηρώων). Το παράδοξο είναι ότι, σ' αυτή την ενοχλητικά προβλέψιμη κι ανιαρά καλογυαλισμένη ρομαντική κομεντί του κιλού, λάμπουν σχεδόν όλοι εκτός απ' το άτομο που σχεδιάστηκε να μεταφέρει, με την Malin Akerman να είναι σαφώς η πραγματικό καμπυλόγραμμη θέλξη της ταινίας, τον James Marsden να είναι σαφέστερα πιο αξιοποιήσιμος πρωταγωνιστής απ' την ξανθιά που μοστράρει στην αφίσα, και ακόμα και τον Edward Burns με την σε-μηχανή-υποστήριξης εκφορά των ατακών του χάρτινου αντικειμένου του πόθου, να κοντράρει σε ενδιαφέρον τον χαρακτήρα που προσπαθεί να ζωντανέψει η Heigl.