Τιγκαρισμένες αίθουσες και αδειανά δρομάκια ήταν για άλλη μια χρονιά το σκηνικό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που έκλεισε απόψε την 52η διοργάνωσή του, απονέμοντας το Χρυσό της Αλέξανδρο στο κοινωνικό δράμα με θριλερικά αρώματα, ρώσικο Twilight Portrait. Ο Αργυρός Αλέξανδρος πήγε στο αλά ρουμάνικα κινηματογραφημένο, τσέχικο Eighty Letters, ενώ ο Χάλκινος στο Κολομβιανό ντοκιμαντερίστικο biopic Porfirio, με το ελληνικό ενδιαφέρον του Θύμιου Μπακατάκη στη φωτογραφία.

Μεταναστευτικό δράμα που μετεξελίσσεται σε ιστορία ενηλικίωσης μαζί με την απαραίτητη αναζήτηση της θέσης ενός ανθρώπου σ’ έναν κόσμο ξένο κι εχθρικό, πριν αφήσει τη νουάρ πλευρά της ιστορίας να γεμίσει τα μισά απ’ τα 142 λεπτά του, το JACE, η επιστροφή του Μενέλαου Καραμαγγιώλη στη μυθοπλασία μιάμιση δεκαετία μετά το Black Out (1998) και η ταινία που τον ταξίδεψε μέχρι το διεθνές φεστιβάλ του Τόκυο για την παγκόσμια πρώτη του, είναι τουλάχιστον φιλόδοξη, αν όχι αφοπλιστικά απαιτητική. Τόσο από εσένα ως θεατή, όσο κι απ’ τον σκηνοθέτη της, που πετάει στον αέρα ένα τσούρμο μπαλάκια και σ’ αφήνει στην αγωνία σου για το αν θα πιάσει έστω και τα μισά απ’ αυτά, όταν αρχίσουν να πέφτουν.

Κοπέλα κλαίει κλαίει και τρέχει τρέχει σε ομίχλες, μέχρι που φτάνει σε σταυροδρόμι. Στην ερημιά. Μετά σκοτεινιάζει. Και πιάνει μπόρα.

Ο Υπερίωνας μαζεύει το στρατό των Ηρακλειδών, ψάχνοντας το Τόξο της Ηπείρου για να ελευθερώσει τους Τιτάνες και να φάει τους θεούς του Ολύμπου, όμως λογαριάζει χωρίς τον Θησέα.

Στον πρώτο ευρωπαϊκό φεστιβαλικό σταθμό της καριέρας του επιστρέφει απόψε ο Alexander Payne, για να σηκώσει την αυλαία του φεστιβάλ που τον εντόπισε με το Citizen Ruth (1996), τον ξανάφερε στην Ελλάδα με το Sideways (2004) και τον έχει απόψε καλεσμένο να παρουσιάσει τη μετά από σχεδόν μια δεκαετία νέα δουλειά του. Το The Descendants, που έκανε τα αποκαλυπτήριά του προκαλώντας κύματα οσκαρικού ενθουσιασμού στο περασμένο Toronto, κατέβηκε στη Νέα Υόρκη να επιβεβαιώσει το buzz του George Clooney, κι ύστερα πήρε ευρωπαϊκό αέρα απ’ το Βέλγιο, πριν περάσει απόψε τα, αμφίβολης ευρωπαϊκότητας αυτές τις μέρες, σύνορα της Ελλάδας.

Μια φορά κι ένα καιρό, ένα αγόρι με κοιμισμένα μάτια κι άπλυτα μαλλιά, ερωτεύτηκε ένα κορίτσι με ολόσωμη λάτεξ φορεσιά και ανεξήγητα εξωγήινη, αιώνια ομορφιά. Ο καταραμένος τους δεσμός γέννησε τη συνάντηση του William Shakespeare και του Bram Stoker στο Ρωμαίο και την Ιουλιέτα με βρικόλακες και λυκανθρώπους, και το Underworld (2003), εκτός από αχρείαστη επιβεβαίωση για το κολασμένο hotness της Kate Beckinsale και αποτυχημένη προσπάθεια του άντρα της να περάσει για σκηνοθέτης, ήταν κι η απαρχή ενός μετριοπαθούς franchise.

Η μινιατούρα ενός πλοίου, στέλνει τον δαιμόνιο ρεπόρτερ με το ατίθασο τσουλούφι, από πλατεία γιουσουρούμ στα πέρατα του κόσμου, στο κατόπι μυθικού βυθισμένου θησαυρού.