Berlinale 2008: Τα βραβεία
Στη πιο σημαντική στιγμή ευρωπαϊκού φεστιβάλ από το 2004 που ο Quentin Tarantino παρέδωσε τον Χρυσό Φοίνικα στον Michael Moore, ο Κώστας Γαβράς έκανε το 1-2, αφήνοντας την Χρυσή Αρκούδα στα χέρια του José Padilha για την Tropa de Elite (2007) και οδηγώντας την (κουτσουρεμένη) επιτροπή του να δώσει το Μέγα Βραβείο της (i.e. την Ασημένια Αρκούδα παραγωγής) στον Errol Morris για τη Standard Operating Procedure (2008), στην χτεσινοβραδινή τελετή απονομής των βραβείων της 58ης Berlinale στο Παλάτι της διοργάνωσης.
Η βράβευση του ντοκιμαντέρ που επανεξετάζει, κατά το ενοχλητικό συνήθειο του δημιουργού του, την ιστορία πίσω από τις πρώτες φωτογραφίες από το Abu Ghraib για να αποδείξει ότι όσοι τιμωρήθηκαν ήταν αποδιοπομπαίοι τράγοι, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη (και κάπου λογική) αν κοιτάξεις την ιστορία βραβεύσεων από τα φεστιβάλ εκείνου του εκπροσώπου του είδους που τους παίρνει τη παρθενιά του διαγωνιστικού. Με άλλα λόγια, πρώτη φορά, έστω και αργά, το Βερολίνο φιλοξένησε επίσημα-επίσημα documentary και φυσικά του 'δωσε κάτι, όπως είχε κάνει και πριν πέντε χρόνια με ένα από τους πιο περίφημους εκπροσώπους του animation, το Sen To Chihiro No Kamikakushi (2001). Αλλά παρά τη μεγάλη πολιτική ιστορία του φεστιβάλ, ξεθωριασμένη τελευταία μάλλον επειδή χάνει το χρώμα της και η σχετική παραγωγή --o Andrzej Wajda δήλωσε ότι δε θέλει να κάνει άλλο Katyń (2007) και ο Neil Young ότι "η μουσική δε μπορεί να αλλάξει πια τον κόσμο"--, ελάχιστοι περίμεναν τη μέγιστη τιμή σε ένα φιλμ που δεκάδες εκατομμύρια Βραζιλιάνοι, από κάθε πλευρά, αναγνώρισαν σαν αυθεντικά σημαδιακό. Αφού πάντα κάποιοι ξέρουν καλύτερα από τη πολυθρόνα τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ακόμα κι αν μπορείς να τους ξεγελάσεις με ένα τσεμπέρι και περιδιάβαση της τεχνητής λίμνης στα Τρίκαλα, όπως άφησε να εννοηθεί ο Padilha και πριν και μετά τη βράβευσή του, τονίζοντας παράλληλα ότι οι περισσότεροι κατάλαβαν πώς το κράτος εξωθεί την αστυνομία του στη διαφθορά, την απάθεια ή τη βία, και ελπίζει (αυτοί) να βοηθήσουν να σταματήσει ο κύκλος αφού το φιλμ μόνο του δε το μπορεί. Ο σκηνοθέτης ευχαρίστησε και τον Γαβρά "ήρωα για κάθε Νοτιοαμερικάνο κινηματογραφιστή", ενώ ο Glen Basner, πρόεδρος της διεθνούς διανομής της εταιρείας των Weinsteins, βρήκε ευκαιρία να διαφημίσει τις επενδύσεις του και στη περιοχή μετά την Ασία (και όπου αλλού μου ξέφυγε).
Κατά τα άλλα το φεστιβάλ δε κατάφερε και φέτος να έχει τελικά πολύ χρώμα στο διαγωνιστικό του, ούτε να αποφύγει το κράξιμο (με το Fireflies in the Garden (2008), όχημα για τη Julia Roberts, επίσημη προβολή εκτός διαγωνιστικού, να καταδικάζεται σε τηλεοπτικές διανομές από τους περισσότερους), παρόλο που μια περισσότερη προσοχή την έδωσε και λιγότερους αστέρους κάλεσε, όπως ξαναματάπαμε. Τόσο νωρίς στη περίοδο, με τον πλανήτη να γυρίζει όλο και γρηγορότερα, το Βερολίνο μπορεί να έχει εκτός από το ρόλο του μεγαλύτερου παζαριού για ότι περίσσεψε από τη προηγούμενη και ετοιμάζεται για την επόμενη, και μια θέση ευρωπαϊκού Sundance, αλλά το 2008, ακόμα κι αν καθόσουνα μόνο να διαβάζεις το blog του Forum του όπως εγώ, θα 'βλεπες ότι δε κουνήθηκε και τίποτα (παρά.. άπειρα εισιτήρια στο πάντα ενθουσιώδες κοινό), με το ίδιο λίγο πολύ να συμβαίνει και στο Panorama (αν εξαιρέσεις τις ήδη γνωστές συμμετοχές). Έτσι η βράβευση του There Will Be Blood (2007) για σκηνοθεσία και μουσική, της Sally Hawkins για την ερμηνεία της στο Happy-Go-Lucky (2008) του Mike Leigh (που γενικά ξεχώρισε έστω και λόγω ευχάριστης διάθεσης στο ζοφερό κλίμα των υπολοίπων) και του μεξικάνικου ¿Te acuerdas de Lake Tahoe? (2008) με τα.. επώνυμα κριτικά Alfred Bauer και FIPRESCI, μαζί με τα γαμήσια που πέφτουν εκεί που δε το περιμένεις σε Caos Calmo (2008) και Restless (2008), είναι τα αξιολογότερα που μπορείς να προσθέσεις στον απολογισμό.
Όλοι οι νικητές στο δελτίο τύπου "AWARDS OF THE 58th BERLIN INTERNATIONAL FILM FESTIVAL"
Η βράβευση του ντοκιμαντέρ που επανεξετάζει, κατά το ενοχλητικό συνήθειο του δημιουργού του, την ιστορία πίσω από τις πρώτες φωτογραφίες από το Abu Ghraib για να αποδείξει ότι όσοι τιμωρήθηκαν ήταν αποδιοπομπαίοι τράγοι, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη (και κάπου λογική) αν κοιτάξεις την ιστορία βραβεύσεων από τα φεστιβάλ εκείνου του εκπροσώπου του είδους που τους παίρνει τη παρθενιά του διαγωνιστικού. Με άλλα λόγια, πρώτη φορά, έστω και αργά, το Βερολίνο φιλοξένησε επίσημα-επίσημα documentary και φυσικά του 'δωσε κάτι, όπως είχε κάνει και πριν πέντε χρόνια με ένα από τους πιο περίφημους εκπροσώπους του animation, το Sen To Chihiro No Kamikakushi (2001). Αλλά παρά τη μεγάλη πολιτική ιστορία του φεστιβάλ, ξεθωριασμένη τελευταία μάλλον επειδή χάνει το χρώμα της και η σχετική παραγωγή --o Andrzej Wajda δήλωσε ότι δε θέλει να κάνει άλλο Katyń (2007) και ο Neil Young ότι "η μουσική δε μπορεί να αλλάξει πια τον κόσμο"--, ελάχιστοι περίμεναν τη μέγιστη τιμή σε ένα φιλμ που δεκάδες εκατομμύρια Βραζιλιάνοι, από κάθε πλευρά, αναγνώρισαν σαν αυθεντικά σημαδιακό. Αφού πάντα κάποιοι ξέρουν καλύτερα από τη πολυθρόνα τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ακόμα κι αν μπορείς να τους ξεγελάσεις με ένα τσεμπέρι και περιδιάβαση της τεχνητής λίμνης στα Τρίκαλα, όπως άφησε να εννοηθεί ο Padilha και πριν και μετά τη βράβευσή του, τονίζοντας παράλληλα ότι οι περισσότεροι κατάλαβαν πώς το κράτος εξωθεί την αστυνομία του στη διαφθορά, την απάθεια ή τη βία, και ελπίζει (αυτοί) να βοηθήσουν να σταματήσει ο κύκλος αφού το φιλμ μόνο του δε το μπορεί. Ο σκηνοθέτης ευχαρίστησε και τον Γαβρά "ήρωα για κάθε Νοτιοαμερικάνο κινηματογραφιστή", ενώ ο Glen Basner, πρόεδρος της διεθνούς διανομής της εταιρείας των Weinsteins, βρήκε ευκαιρία να διαφημίσει τις επενδύσεις του και στη περιοχή μετά την Ασία (και όπου αλλού μου ξέφυγε).
Κατά τα άλλα το φεστιβάλ δε κατάφερε και φέτος να έχει τελικά πολύ χρώμα στο διαγωνιστικό του, ούτε να αποφύγει το κράξιμο (με το Fireflies in the Garden (2008), όχημα για τη Julia Roberts, επίσημη προβολή εκτός διαγωνιστικού, να καταδικάζεται σε τηλεοπτικές διανομές από τους περισσότερους), παρόλο που μια περισσότερη προσοχή την έδωσε και λιγότερους αστέρους κάλεσε, όπως ξαναματάπαμε. Τόσο νωρίς στη περίοδο, με τον πλανήτη να γυρίζει όλο και γρηγορότερα, το Βερολίνο μπορεί να έχει εκτός από το ρόλο του μεγαλύτερου παζαριού για ότι περίσσεψε από τη προηγούμενη και ετοιμάζεται για την επόμενη, και μια θέση ευρωπαϊκού Sundance, αλλά το 2008, ακόμα κι αν καθόσουνα μόνο να διαβάζεις το blog του Forum του όπως εγώ, θα 'βλεπες ότι δε κουνήθηκε και τίποτα (παρά.. άπειρα εισιτήρια στο πάντα ενθουσιώδες κοινό), με το ίδιο λίγο πολύ να συμβαίνει και στο Panorama (αν εξαιρέσεις τις ήδη γνωστές συμμετοχές). Έτσι η βράβευση του There Will Be Blood (2007) για σκηνοθεσία και μουσική, της Sally Hawkins για την ερμηνεία της στο Happy-Go-Lucky (2008) του Mike Leigh (που γενικά ξεχώρισε έστω και λόγω ευχάριστης διάθεσης στο ζοφερό κλίμα των υπολοίπων) και του μεξικάνικου ¿Te acuerdas de Lake Tahoe? (2008) με τα.. επώνυμα κριτικά Alfred Bauer και FIPRESCI, μαζί με τα γαμήσια που πέφτουν εκεί που δε το περιμένεις σε Caos Calmo (2008) και Restless (2008), είναι τα αξιολογότερα που μπορείς να προσθέσεις στον απολογισμό.
Όλοι οι νικητές στο δελτίο τύπου "AWARDS OF THE 58th BERLIN INTERNATIONAL FILM FESTIVAL"
Previously on Movies for the Masses: Cult Film Festival 2008: Το ψηστήρι κι οι προσκλήσεις