Funny Games (2007)

Νεαροί εισβάλλουν με τρόπο σε εξοχικό καλοβαλμένου ζευγαριού και τους υποβάλλουν στα πάνδεινα, σε πλαίσιο παράξενων, αιματηρών παιχνιδιών.Χωρίς το κυριολεκτικό, αλλά με όλα τα μεταφορικά κλεισίματα του ματιού στο κοινό άθικτα, με ίδιο στόρι, ίδιες λήψεις, ίδια δωμάτια, ίδιο σπίτι αλλά με καλύτερα πατώματα και πιο αναγνωρίσιμους ιδιοκτήτες, το remake της ταινίας του Haneke απ'τον Haneke 10 χρόνια μετά, είναι τόσο ίδιο με το πρωτότυπο, που αξίζει να το δεις μόνο αν δεν το΄χες δει, ή αν θέλεις να το ξαναδείς. Κατασκευασμένο για να διχάσει το αμερικάνικο κοινό που οι Αμερικάνοι παραγωγοί θεώρησαν ότι ενδεχομένως θα ενδιαφέρεται για τον στιβαρό Αυστριακό μετά από μια αναπάντεχη καλή ανταπόκριση που φάνηκε να έχει το Caché (2005) του, το νέο Funny Games είναι σαν δημιούργημα το ίδιο δυνατό όσο ήταν και τότε, αλλά είναι έτσι για το κοινό που το είχε δει και τότε και σήμερα κρατάει τα αγνά του μάτια αγνά από την έξαρση της κουλτούρας της βίας και την κορύφωση στο torture porn, σηκώνοντας αγνά το φρύδι σ' αυτά που θέλει ο Haneke να καυτηριάσει. Όσοι τα καταναλώνουν με βουλιμία απ' την άλλη, πιθανότατα θα βρουν αυτά τα παιχνίδια εκτός από παράξενα, και ξενέρωτα όσο οι soft τσόντες του παλιού (καλού) ALTER, και η μικρότερη μερίδα που θα πάει διαβασμένη και στο είδος και στο επιδιωκόμενο του Haneke, θα μείνει να χαζεύει το πιο χειροπιαστό δείγμα της παθιασμένης ανάγκης των αναγνωρισμένων Ευρωπαίων να φτάσουν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, για να ανοίξουν τα μάτια των Αμερικάνων, χωρίς όμως να έχουν καμιά όρεξη να παίξουν άλλο παιχνίδι απ' αυτό που έχουν μάθει στην πατρίδα τους.