Βενετία 2008: Το line-up

Πέντε (5) ταινίες από την Αμερική, τέσσερις (4) από την Ιταλία, τρεις (3) από Γαλλία και Ιαπωνία έχουν τη μερίδα του λέοντος στο διαγωνιστικό της 65ης Μόστρα που ανακοινώθηκε χτες και κουβαλάει έναν αέρα ανεξαρτησίας και ανανέωσης, ταιριαστό τόσο με την αυξημένη ελευθερία επιλογών του διευθυντή του αρχαιότερου φεστιβάλ του πλανήτη, Marco Müller, μετά την σπάνια στα χρονικά επανεκλογή του στις αρχές της χρονιάς, όσο και με την ανακατασκευή του Παλατιού του που θα διαρκέσει μέχρι το 2011.

Ο αέρας δεν ξεκινάει βέβαια από το Lido αλλά από την απεργία των Αμερικάνων σεναριογράφων που πήγε πίσω τη χειμωνιάτικη σοδειά, θολώνοντας και την οσκαρική τα τελευταία χρόνια λάμψη της διοργάνωσης, με ταινίες σα το Milk του Gus Van Sant, το Revolutionary Road του Sam Mendes και τη μεταφορά του The Road του Cormac McCarthy να αποφεύγουν όλα τα φθινοπωρινά φεστιβάλ. Ακόμα και το San Sebastian κατάφερε να κλέψει τη σχεδόν σίγουρη Genova του Michael Winterbottom, το Toronto τσίμπησε μάλλον αποπετάματα του Müller σα το Miracle at St. Anna, οι Κάνες είχαν προτιμηθεί από μισοτελειωμένους (όπως θες διάβασέ το αυτό) σα τον Che του Steven Soderbergh, κάτι Αυστραλίες που έρχονταν πιθανά ξανασκέφτηκαν την υποδοχή που θα 'βρισκαν, κι έτσι έγινε ξαφνικά headliner ο Mickey Rourke στον Wrestler του Darren Aronofsky που κανένας δεν ήξερε (συμπεριλαμβανομένου και του σκηνοθέτη ίσως) ότι είχε ολοκληρωθεί. Πιο χαρακτηριστικά, ο Müller εγκατέλειψε τη πολιτική να δέχεται μόνο συμμετοχές - παγκόσμιες πρεμιέρες, για να προσθέσει τη καινούρια δουλειά του μονίμως σε σύνταξη και απευθυνόμενου σε όλο και μικρότερες ηλικίες Hayao Miyazaki, και ακόμα ένα κινούμενο που έχει ήδη ανοίξει στην Ιαπωνία για να προλάβει τα σχολεία (και έχει προφανώς επίσης πιο ελεγμένη ποιότητα), από τον Mamoru Oshii.

Στο διαγωνιστικό ξεχωρίζουν αβίαστα, επιπλέον, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Guillermo Arriaga μετά και τον πλακωμό του με τον Iñárritu και το πιο φευγάτο στον νέο αιώνα και γυρισμένο στην Ιαπωνία project του Barbet Schroeder, ενώ επιστρέφουν αρκετοί τακτικοί, ξεχασμένοι, σχεδόν γραφικοί ή όλα μαζί σα τον Jonathan Demme, την Kathryn Bigelow και τον Takeshi Kitano. Στην μεγάλη επιτροπή ξεχωρίζει αβίαστα η μαλλούρα του Wim Wenders στη θέση του προέδρου, στα επίσημα εκτός ξεχωρίζουν αβίαστα το Burn After Reading που θα ανοίξει το φεστιβάλ και το Encarnação do Demônio που θα το πνίξει στο αίμα, γενικά ξεχωρίζει το αφιέρωμα στη "χρυσή εποχή" του ιταλικού κινηματογράφου εμπνευσμένο προφανώς από τα βραβεία στις φετινές Κάνες (και τις θριαμβολογίες για μίνι-νέα), πάντα ξεχωρίζει ο Tinto Brass που θα διαλέξει φέτος τον παραλήπτη του Κουνιστού Λιονταριού.