Βενετία 2008: Τα Βραβεία

Ελλείψει ασιατικής προσθήκης της τελευταίας στιγμής να μαζέψει όλα τα βραβεία, ολοκληρώθηκε διαδικαστικά χθες βράδυ η 65η κινηματογραφική Μόστρα, με τον The Wrestler του Darren Aronofsky που περίμενε μέχρι τις αρχές της βδομάδας τον Bruce Springsteen να του τελειώσει το “wonderful acoustic piece” για τους τίτλους τέλους, για να πάει στο slot της προβολής λήξης, και να ξελασπώσει παίρνοντας το Χρυσό Λιοντάρι, μια διοργάνωση που χαρακτηρίστηκε απ’ την προαναγγελθείσα φτώχεια σε τίτλους και ονόματα, για λόγους που σου είχε ξαναναφέρει ο cheaplog στην ανακοίνωση του line-up.Με τα δοντάκια του Toronto, που ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη, πιο κοντά από ποτέ φέτος στο σβέρκο του, και χωρίς τίποτα να αντιπαραθέσει, ο Marco Müller, αφού άνοιξε με την πρώτη παγκόσμια του Burn After Reading των Coen (και τους Pitt και Clooney στο χαλί του), πρακτικά κράτησε το φεστιβάλ για το τελευταίο τριήμερο, με μόνα θέματα ν’ αξίζουν να τυπωθούν ως τότε, το αμήχανο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Guillermo Arriaga, The Burnin Plains και το Ponyo on the Cliff του Hayao Miyiazaki, που ξαναματάπε ότι θα συνεχίζει να σχεδιάζει με το χέρι, όσο μπορεί ακόμα να το κουνήσει. Στο μεσοδιάστημα οι Ιταλοί έχτιζαν ελπίδες να κρατήσουν το μεγάλο βραβείο φέτος στη χώρα τους, φουσκώνοντας το Ιταλοβραζιλιάνικο Birdwatchers για λευκούς που εκμεταλλεύονται Ινδιάνους στις πεδιάδες της Βραζιλίας, ώσπου οι απανωτές προβολές των τριών σοβαρών αμερικάνικων συμμετοχών να επαναφέρουν τα πράγματα στους σωστούς ρυθμούς τους το τελευταίο τριήμερο.

Στο τέλος βέβαια, και με την ανεξάρτητη Αμερική να έχει πάρει την κορυφαία τιμή απ’ την επιτροπή του Wim Wenders, η αλά Dogma επιστροφή του Jonathan Demme στη μυθοπλασία με το Rachel Getting Married, δεν ήταν αρκετή για το βραβείο σκηνοθεσίας, που πήγε στο Ρώσο Alexei German Jr. για τον Paper Soldier του, στρατιωτικό γιατρό με ερωτικά διλήμματα που ετοιμάζει στις στέπες του Καζακστάν την πρώτη επανδρωμένη αποστολή της Σοβιετικής Ένωσης στο φεγγάρι. Το Hurt Locker της Kathryn Bigelow, που προκάλεσε και τη μεγαλύτερη βαβούρα στο φεστιβάλ ως η πιο διαφορετική και εν δυνάμει πρώτη ταινία για τον πόλεμο του Ιράκ που θα πιάσει και στο κοινό, δεν έφερε στον μπαρουτοκαπνισμένο στη Βαγδάτη δημοσιογράφο και υπεύθυνο για την έμπνευση του περσινού In the Valley of Ellah (2007), Mark Boal, το βραβείο σεναρίου, που πήγε στο Teza, για άλλο γιατρό που ταλαιπωρείται απ’ τη Μαρξιστική θύελλα στην Αιθιοπία και τη ρατσιστική στη Γερμανία του ’80, ιστορία που απέσπασε και το ειδικό βραβείο της επιτροπής. Οι δε ερμηνείες, έδωσαν την ευρωπαϊκή γεύση στο γενικότερο μοίρασμα, με νικήτρια στις γυναικείες τη Γαλλίδα Dominique Blanc που στο L’ Autre παθιάζεται επικίνδυνα μ’ ένα πιπίνι όταν την αφήνει, και στις ανδρικές τον Ιταλό Silvio Orlando που γίνεται υπερπροστατευτικός πατέρας στο Il Pappa di Giovanna, βραβευθής προς άκομψα διατυπωμένη απογοήτευση του Wenders, που του δέσαν, λέει, τα χέρια οι κανονισμοί και δεν μπόρεσε να βραβεύσει στο The Wrestler και το πολυχαιρετισμένο comeback του τεράστιου κι αδικοσβησμένου απ' τα πράματα, Mickey Rourke.