Bakjwi (2009): Thirst trailer

Την τριλογία της εκδίκησης, που τον έκανε μάγκα σχεδόν αποκλειστικά χάρη στο Oldboy (2003) του, o Park Chan Wook την ακολούθησε με το I’m a Cyborg but That’s OK (2006), το οποίο είχε χαρακτηρίσει ως επιδόρπιο στο πλήρες γεύμα που ήταν εκείνο το κομμάτι της καριέρας του. Φέτος, επιστρέφει στις Κάνες με το Thirst, μια αλλόκοτη, αντισυμβατική μαυροκωμωδιάρικη ερωτική βαμπιρική ιστορία για έναν παπά που γίνεται βρυκόλακας δια μεταγγίσεως, ξυπνάει καβλωμένος και τα φτιάχνει με τη γυναίκα του παιδικού του φίλου, κι όλα πάνε καλά μέχρι που ψυλλιάζεται ότι πρέπει να πίνει αίμα για να διατηρεί καθαρή επιδερμίδα. Ιστορία που αντί να τη βαφτίσει ορεκτικό του επόμενου κεφαλαίου της δουλειάς του, όπως περίμενες κι εσύ κι εκείνος, το χαρακτηρίζει, λέει, «σα να ζητάς το λογαριασμό, μετά το επιδόρπιο».

Λογαριασμό που, απ’ ότι φάνηκε απ’ τις εντυπώσεις που άφησε η ταινία χθες βράδι στη δημοσιογραφική προβολή της στις Κάνες, θα κληθεί να τον πληρώσει ο θεατής, σε μια ταινία αφόρητα υπερμήκη, και πιο ακραία απ’ οτιδήποτε άλλο έχει δοκιμάσει ο Park, στα πειράματά του με τις φόρμες και τις προσδοκίες. Πειράματα που φαίνεται να ξεφεύγουν ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό, τουλάχιστον όσο αφορά σε πλοκή και σενάριο, έμπνευση για τα οποία, ο Park άντλησε απ’ την ιστορία της Thérèse Raquin του Émile Zola. Κι αν το στόρι ήταν που πάντα κρατούσε (ή τουλάχιστον, προσπαθούσε να κρατήσει) σε κάποια επαφή με το έδαφος το εκστατικό οπτικό στυλ του σκηνοθέτη, αυτή τη φορά το στυλιζάρισμά του φέρεται να εκτοξεύεται σε άλλα επίπεδα, μπουρλέσκ καταστάσεων, όσο από κάτω του ο Park παραληρεί με τραβηγμένες φαρσικές επαναλήψεις που δοκιμάζουν υπομονές.

Το Bakjwi είναι μέχρι ώρας η δεύτερη ασιατική ταινία των φετινών Κανών, μετά το χθεσινό Spring Fever του Κινέζου Lou Ye, που είχε φάει απαγόρευση εργασίας στην Κίνα όταν εμφάνισε στην Κρουαζέτ το Summer Palace κόντρα στις επιθυμίες των λογοκριτών της χώρας του κι έκανε το ίδιο πάλι φέτος. Η λογοκρισία της Κορέας, έκοψε απ’ τον Park μονάχα κάτι ανοιχτά ποδάρια απ’ τις αφίσες, αλλά η ταινία του, αν κι εξίσου απογοητευτική, έφτασε χθες στο Salle Debussy με τον τίτλο της εμπορικότερης ταινίας της χρονιάς στη χώρα του, ρεκόρ που βοήθησε κάπως να επιτευχθεί και η συμμετοχή της Universal στους χρηματοδότες απ’ το στάδιο της προπαρασκευής, επένδυση που αποτελεί πρωτιά για την Κορέα κι ενθαρρυντικό οιωνό τόσο για την εμπορική στειρότητα που έχει φάει τελευταία ο κινηματογράφος της χώρας, όσο και για τον ίδιο τον Park, βέβαια, που βλέπει την ταινία του να διανέμεται απ’ την Focus Features με εξασφαλισμένη ως ώρας ημερομηνία εξόδου και στην Αμερική, την οποία, λέει, δεν έχει δισταγμό να επισκεφθεί, αν πέσει στα χέρια του κάνα σενάριο της αρεσκείας του. Κάτι από αδερφούς Farrelly, ίσως; Δε θα 'ταν άσχημο...