Gegenüber (2007)

Γερμανός αστυνομικός σώζει, ηρωικά, κατουρημένο από το φόβο του συνάδελφο. Και γυρνάει, απαθής, σπίτι για να τον δείρει η δασκάλα γυναίκα του.Όπως έγραφε και ο κολλητός του verbal, o Boyd van Hoeij, στις δικές του σελίδες πριν τον τσιμπήσει το Variety, από μόνη της η παραδοσιακή αντιστροφή παραδοσιακών ρόλων δε μπορεί να κάνει ένα φιλμ καλό. Και ο πρωτοεμφανιζόμενος Jan Bonny δε βοηθάει και ακριβώς τη κατάσταση με το να μην αποφασίζει ποτέ ακριβώς που θέλει να πάει, ούτε καν πως θέλει να παρουσιάσει τη πορεία. Σίγουρα εμπνέεται από Dogme-τικές αρχές, και από το ξεκίνημα παρουσιάζει σχεδόν πάντα μόνο ότι βλέπουν οι ήρωές του, με τραχιά σπυρωτή φωτογραφία και φυσικό ήχο, σε σκηνικά εντελώς κοινά για να τονίζουν την αίσθηση ότι η ιστορία μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Βέβαια η ιστορία δε συμβαίνει οπουδήποτε εξαρχής, αφού μπορεί να μη σπανίζουν ακριβώς οι περιπτώσεις που η γυναίκα έχει σε μια σχέση το πάνω χέρι, κομπλέ με δονητή γίγαντα (στο χέρι και όχι μόνο), όμως σε αυτές ο σαδομαζοχισμός δεν υποβόσκει απλά στο φόντο χρόνια και χρόνια. Και ο Bonny τη κάνει (την ιστορία) ακόμα πιο σουρεαλιστική στη συνέχεια, προσπαθώντας να βγάλει τα μαστίγια και τα δερμάτινα από τη ντουλάπα με κάτι σε μαύρη κωμωδία από τη μια μεριά (πιο χαρακτηριστικά στη σκηνή κερατώματος, που απλά πρέπει να τη δεις), και ψάχνοντας "φυσιολογικές" θεωρητικές ερμηνείες σε μισογελοίες καταπιέσεις από την άλλη (η κόρη πάντα αναζητάει την.. ευχαρίστηση του πατέρα εκεί που δεν υπάρχει, για παράδειγμα). Έτσι, το φιλμ μοιάζει με αποτέλεσμα έρευνας που αδυνατεί να βγάλει στοιχειώδες συμπέρασμα από τα στοιχεία της, και αρκετές φορές (αδυνατεί) καν να τα πλησιάσει όσο η κάμερα τα πρόσωπα των αρκετά καλών (στη σιχαμάρα τους) πρωταγωνιστών. Το (hint hint) παραδοσιακό happy ending είναι μάλλον η καλύτερη ένδειξη της κουλαμάρας του συνόλου, και τα δυο μαζί (διάρκεια και τέλος είναι) η καλύτερη σύσταση, μόνο εφόσον ξέρεις τι ακριβώς (i.e. κουλό) να περιμένεις, για μια παραγωγή που ξεχώρισε πριν δυο χρόνια στα περιφερειακά των Κανών ελαφρά λιγότερο από το Control (2007).