Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2009: Sid Ganis interview

Ναι, εντάξει, τα credits του ως παραγωγού, δεν είναι κι ότι αξιοζήλευτο, με ταινίες όπως το Duece Bigalow: Male Gigolo (1999) και το Big Daddy (1999) στο ενεργητικό του, ο Sid Ganis όμως ήταν στην παγανιά όταν το σύγχρονο Hollywood δεν είχε ακόμη συνειδητοποιήσει ότι γεννιέται. Γόνος Εβραίων με ελληνικές ρίζες που χάνονται κάπου γύρω απ’ τα Γιάννενα, ο Ganis ξεκίνησε την καριέρα του ως PR-ιτζής στη Νέα Υόρκη κι αφού πειραματίστηκε για λίγο με την υποκριτική, βρέθηκε ατζέντης στη Fox του Σπύρου Σκούρα, για να περάσει μετά από λίγο καιρό στη Warner Brothers, έχοντας μαζέψει στην πορεία, ονόματα όπως του Steven Spielberg και του George Lucas στη λίστα του speed-dial του, με τους οποίους μάλιστα έκανε και τριπλέτα που κυκλοφορούσε μπερδεύοντας fans και παπαράτσους, με την ίδια κοψιά, τα ίδια γυαλιά και τα ίδια μαλιά τους. Κάπου στα τέλη του ’70, ο Ganis ανέλαβε τα ινία προώθησης των ταινιών της Lucasfilms, εδραιώνοντας την ιδέα της ολομέτωπης επιθετικής προώθησης, με την (πρώτη) τριλογία του Πολέμου των Άστρων. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Ganis πέρασε απ’ τα υψηλά κλιμάκια των μεγαλύτερων εταιρειών παραγωγής και διανομής της Αμερικής, δοκιμάστηκε στην παραγωγή, ίδρυσε τη δική του εταιρεία, και το 2005, αναμενόμενα, βρέθηκε επικεφαλής στην απόλυτη φίρμα προώθησης ολόκληρης της αμερικάνικης κινηματογραφικής κουλτούρας: την Ακαδημία των Κινηματογραφικών Τεχνών κι Επιστημών.

Ο Sid Ganis είναι, αν ρωτάς εμένα, ο εκλεκτότερος των καλεσμένων του φετινού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ένας άνθρωπος γεμάτος ιστορίες, που σε κάνει να θέλεις να τον καθίσεις δίπλα στο τζάκι, να πατήσεις το κουμπί και να τον αφήσεις να σε νανουρίσει. Ανάμεσα στις λέξεις του, διακρίνεις βέβαια την προπαγάνδα της Ακαδημίας με τους αυτοπροστατευτικούς σκοπούς της, βλέπεις όμως κι έναν άνθρωπο που ξέρει πώς λειτουργεί το σινεμά, όχι απ’ την τεχνοκρατική πλευρά του παραγωγού που το κατασκευάζει, αλλά απ’ αυτήν του ειδικού που ξέρει πώς γυρνάνε τα γρανάζια του μηχανισμού που τον πουλάει. Ο Ganis ήρθε στο Φεστιβάλ για να βρεθεί με τον Ευρωπαίο εταίρο του, τον Per Holst, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (EFA), και να ηγηθούν μαζί μιας συζήτησης που φιλοδοξούσε να ρίξει φως στο πώς κατασκευάζονται βραβεία που να πουλάνε μύθο και να μαζεύουν εισιτήρια. Η συζήτηση δεν πήγε ακριβώς προς τα εκεί, αφού κανείς απ’ τους δύο εισηγητές, προφανώς, δεν είχε ενημερωθεί σχετικώς, για να έρθει και διαβασμένος για το αλαλούμ που επικρατεί στη χώρα μας, κι η διαφορά της AMPAS από την EFA, με αυτούς τους δυο ανθρώπους δίπλα-δίπλα, αποκαλύφθηκε μεγαλύτερη κι απ’ τον ωκεανό που χωρίζει την Ευρώπη απ’ την Αμερική, στην οργάνωση της βιομηχανίας τους. Ο Ganis όμως, έδειξε ότι είναι ένας άνθρωπος που μπορεί, και το κυριότερο, δηλώνει πρόθυμος και διαθέσιμος να μας βοηθήσει. Αρκεί κάποιος να του το ζητήσει.