Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2009: Werner Herzog interview
Παρών για να απολαύσει την ρετροσπεκτίβα που του ετοίμασε το 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης --ίσως μια απ’ τις μεγαλύτερες που έχει διοργανώσει ο θεσμός, και για τόσο ενεργό σκηνοθέτη μάλιστα--, αλλά και για να παρουσιάσει την καινούρια του ταινία, το My Son, My Son, What Have Ye Done (2009), να παραλάβει τιμητική πλακέτα για τη συμβολή του στον κινηματογράφο και να παραδώσει masterclass προσφέροντας κυρίως στους φοιτητές του Τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ μερικές συμβουλές συμπόνιας και παρηγοριάς για ένα κινηματογραφικό σύστημα που δεν χωνεύει δημιουργούς σκληρόπετσυους, χοντροκέφαλους, ασυμβίβαστους και μάλλον παλαβούς σαν κι αυτόν, ο Werner Herzog ήταν αδιαμφησβήτητα το πιο καυτό όνομα της φετινής διοργάνωσης.
Ο Herzog το είχε δει ξεκάθαρα στα 15 του ότι ήταν γραφτό του να κάνει ταινίες --αν και η σχέση του με τη λέξη «πεπρωμένο», είναι λέει, ίδια μ’ αυτή που έχει ο διάολος με το λιβάνι-- κι εξακολουθεί να του είναι ξεκάθαρο, ότι θα κάνει ταινίες και τώρα, αν και προσπαθεί να κάνει κι άλλα πράγματα, όπως τις όπερές του, για να διατηρεί κατά το δυνατόν ευρύτερο το πεδίο του βλέμματός του. Μόνιμος κάτοικος Los Angeles, ο Γερμανός δημιουργός θεωρεί μοναδικό δικαιούχο του final cut οποιασδήποτε ταινίας σε ένα σοβαρό κινηματογραφικό σύστημα, το ίδιο το κοινό και τις κάρτες αξιολόγησής του, καμαρώνει που στις δεκαετίες που γυρίζει ταινίες, δεν έχει πληγωθεί κανένας ηθοποιός του (τουλάχιστον όχι σωματικά), πράγμα που θεωρεί απόδειξη της ικανότητάς του να εκτιμά σωστά τα ρίσκα και τους κινδύνους που ενέχουν τα θέματα που διαλέγει να κινηματογραφήσει, έχει μείνει στην ιστορία ως ο σκηνοθέτης που δέχτηκε πυρά αεροβόλου από φανατικό θαυμαστή κατά τη διάρκεια συνέντευξης και μετά σηκώθηκε και συνέχισε να μιλάει, απορρίπτοντας τη σφαίρα ως «μη σοβαρή», και αν περιμένει κάτι στη ζωή του, είναι η μέρα που στο διάστημα, αντί για χοντροπορτοφολάδες και ταλαντούχους επιστήμονες, η ανθρωπότητα θα αποφασίσει να στείλει και κανέναν ποιητή. Η επόμενη μεγάλη του φεστιβαλική εμφάνιση, θα είναι, ως γνωστόν, η προεδρία του στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ Βερολίνου, κάτι που δεν ήθελε να δεχτεί, αλλά λύγισε στην ευγένια της πρόσκλησης, και μάλλον έχει μετανιώσει, αλλά είναι πια αργά να κάνει πίσω.
Ο Herzog το είχε δει ξεκάθαρα στα 15 του ότι ήταν γραφτό του να κάνει ταινίες --αν και η σχέση του με τη λέξη «πεπρωμένο», είναι λέει, ίδια μ’ αυτή που έχει ο διάολος με το λιβάνι-- κι εξακολουθεί να του είναι ξεκάθαρο, ότι θα κάνει ταινίες και τώρα, αν και προσπαθεί να κάνει κι άλλα πράγματα, όπως τις όπερές του, για να διατηρεί κατά το δυνατόν ευρύτερο το πεδίο του βλέμματός του. Μόνιμος κάτοικος Los Angeles, ο Γερμανός δημιουργός θεωρεί μοναδικό δικαιούχο του final cut οποιασδήποτε ταινίας σε ένα σοβαρό κινηματογραφικό σύστημα, το ίδιο το κοινό και τις κάρτες αξιολόγησής του, καμαρώνει που στις δεκαετίες που γυρίζει ταινίες, δεν έχει πληγωθεί κανένας ηθοποιός του (τουλάχιστον όχι σωματικά), πράγμα που θεωρεί απόδειξη της ικανότητάς του να εκτιμά σωστά τα ρίσκα και τους κινδύνους που ενέχουν τα θέματα που διαλέγει να κινηματογραφήσει, έχει μείνει στην ιστορία ως ο σκηνοθέτης που δέχτηκε πυρά αεροβόλου από φανατικό θαυμαστή κατά τη διάρκεια συνέντευξης και μετά σηκώθηκε και συνέχισε να μιλάει, απορρίπτοντας τη σφαίρα ως «μη σοβαρή», και αν περιμένει κάτι στη ζωή του, είναι η μέρα που στο διάστημα, αντί για χοντροπορτοφολάδες και ταλαντούχους επιστήμονες, η ανθρωπότητα θα αποφασίσει να στείλει και κανέναν ποιητή. Η επόμενη μεγάλη του φεστιβαλική εμφάνιση, θα είναι, ως γνωστόν, η προεδρία του στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ Βερολίνου, κάτι που δεν ήθελε να δεχτεί, αλλά λύγισε στην ευγένια της πρόσκλησης, και μάλλον έχει μετανιώσει, αλλά είναι πια αργά να κάνει πίσω.
Previously on Movies for the Masses: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2009: Sid Ganis interview