Wall Street: Money Never Sleeps (2010): Trailer

Τελευταία πρωτότυπη δεκαετία, τα 80s ήταν και η πρώτη που σημαδεύτηκε από τη γυναικεία υπερβολή, τις περμανάντ, τις μάσκαρες, τις βάτες, και κυρίως τη πολιτική της απολίτικης εαυτουλίασης και αχορταγίας, τόσο που αρκετά πριν τελειώσει (η δεκαετία), η Wall Street (1987) είχε γίνει το σήμα κατατεθέν της και η περίφημη ρητορεία περί απληστίας του Michael Douglas σα Gordon Gekko τον είχε κάνει οσκαροτιμημένο και τόσο εικονικό κακό όσο έγινε και ο Hannibal Lecter μερικά χρόνια μετά. Με τη δεκαετία να επιστρέφει εδώ και κάποια χρόνια (ξεκινώντας από την electro που έχει πάει σε 1-bit και 8-bit στο underground και τη disco και τη hi-nrg που περνάνε στο mainstream σιγά σιγά άμα δε τα παρακολουθείς), και με τη παγκόσμια οικονομική κατάρρευση να αποτελεί ακόμα κραυγαλέο φόντο σε κάθε προσπάθεια επαναστολίσματος του θεού των φράγκων, ο Gekko επιστρέφει στο Trade Hard with a Vengeance Money Never Sleeps (2010) με τίτλο δανεισμένο από τις παλιές του ατάκες και στόχο πια το σύστημα που για δυο δεκαετίες αποδείχτηκε ότι στήριζε και τάιζε τη πλεονεξία.

Είναι μάταιο βέβαια να περιμένεις από μια παραγωγή της Fox τίποτα που να στοχοποιεί τη σπέκουλα και την ελευθερία παύλα ασυδοσία όσο ο Καπιταλισμός (2009) του Michael Moore, και το ίδιο καταστραμμένο θα ήταν να ελπίζεις πια σε τίποτα περισσότερο από αριστεροδεξιά αλαφρά σατιρικό από τον Oliver Stone. Άλλωστε η πρώτη ταινία είχε συμπάθειες κυριολεκτικά αριστερά και δεξιά, και τώρα έχουν κλείσει εμφανίσεις ο Donald Trump, ο Jim Cramer, και μάλλον ολόκληρο το επιτελείο του Fox Business, πράγμα που τουλάχιστο εγγυάται μια καλτιά σα τη παρέλαση προπονητών του NFL στο Blind Side (2009) και ελπίζεις να περιλαμβάνει και άγρια λεσβιακά μεταξύ Jenna Lee και Alexis Glick. Ρεαλιστικότερα, το ενδιαφέρον των hedgefunders να βγάλουν τις τράπεζες πιο παλαβές, και η άδεια χρηματιστή του υπεύθυνου για το ξαναγραμμένο σενάριο Allan Loeb, θα έδιναν έτσι κι αλλιώς έναν αυθεντικό τόνο στη ταινία, και οι μαρτυριάρηδες των πρώτων δοκιμαστικών προβολών το επιβεβαιώνουν συμπληρώνοντας την εικόνα που λείπει από teaser και trailer, τα οποία επικεντρώθηκαν σε κάτι σε νεο-μπλουζμπραδερικό στιλ από τη μια και σε ξεπερασμένο mainstream δράμα από την άλλη, κομπλέ με Shiny Toy Guns και Rolling Stones αντίστοιχα στην υπόκρουση. Σχετικά ασαφής παραμένει μόνο η έξοδος στις αίθουσες, που ήταν αρχικά για Φλεβάρη, πήγε τέλη Απρίλη όπου έχει μια καλή παράδοση ο Shia LaBeouf όταν μάζεψε ούριο άνεμο, και ψιλοταρακουνιέται εκεί γύρω από τα απανωτά μπουρδουκλώματα στον προγραμματισμό των studio που ξεκίνησε η απόφαση της Warner να τρισδιαστατοποιήσει πηγαίνοντας το και μια βδομάδα μετά το Clash of the Titans (2010).