Βενετία 2010: Τα βραβεία
Μέσα σε σφυρίγματα, παρά την ιταλική της καταγωγή που συνήθως κάνει tifosi τους ντόπιους δημοσιογράφους στο Lido, η Sofia Coppola παρέλαβε απόψε από τον Quentin Tarantino το Χρυσό Λιοντάρι του 67ου φεστιβάλ της Βενετίας. Το Somewhere με το οποίο η σκηνοθέτρια του Χαμένου στη Μετάφραση (2003) προσπάθησε να ξεπεράσει κάτι ενδιάμεσα.. παντεσπάνια, είχε συναντήσει στις προβολές του γενικά θετική αλλά συγκρατημένη υποδοχή από τους κριτικούς, τόσο συγκρατημένη που και ο τελευταίος οσκαροπρογνωστικάριος το είχε ξεγράψει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ακόμα πιο αμφιλεγόμενη, στη πραγματικότητα η πιο αμφιλεγόμενη δυνατή, ήταν η επιλογή της Balada Τriste de Τrompeta του Álex de la Iglesia για το Αργυρό Λιοντάρι σκηνοθεσίας, αφού o ματοβαμμένος μηδενιστικός πολτός του Ισπανού, με πρωταγωνιστές ψυχωτικούς δολοφόνους κλόουν στην αρχή και το τέλος της εποχής του Franco, συγκέντρωσε λίγη εκτίμηση και αμέτρητα φτυαρίσματα μετά τις προβολές του. Το τρίτο χτύπημα που έκανε El Paso τη Βενετία, ήρθε στο Βραβείο της Επιτροπής, στο Essential Killing του Jerzy Skolimowski του οποίου η αμφίσημη εξέταση ταλιμπανοειδών γενειοφόρων περίμεναν όλοι να περιοριστεί σε βραβείο ερμηνείας για τον Vincent Gallo το πολύ. Τώρα, οι διπλές βραβεύσεις μιας παραγωγής είναι σπάνιες στα μεγάλα φεστιβάλ, χαρακτηριστικά ο Mickey Rourke έφυγε με άδεια χέρια από την 65η Mostra αφού πήρε Χρυσό Λιοντάρι ο Wrestler (2008)· και από πάνω το φετινό πρόγραμμα του Marco Müller είχε πολλές δυνατές συμμετοχές, χαιρετίστηκε σα το καλύτερο φεστιβαλικό των τελευταίων χρόνων από τα μισά του ακόμα· έτσι, το τελευταίο που θα περίμενες θα ήταν να βραβευτούν όσο λιγότερες ταινίες, πράγμα που.. ακριβώς έκανε η φετινή επιτροπή, δίνοντας όντως και το βραβείο ερμηνείας στον Gallo και επιπλέον βραβείο σεναρίου στον De la Iglesia. Με ποια σκοπιμότητα γίνανε ολαυτά, δύσκολο να πεις προφανώς, ο Tarantino φαίνεται να προσπαθεί να πείσει τον πλανήτη ότι η επιτροπή του ομοφώνησε, το πιο τρελοπιθανό είναι να γέμισε μόνος του τη μεγάλη τριάδα των βραβείων, και με ότι δε πρότεινε κανένας, ακριβώς γιατί οι υπόλοιποι δε συμφωνούσαν.
Σε ότι απέμεινε, ξεχωρίζει η βράβευση της Ariane Labed του Attenberg, το οποίο ήταν σε πολλά.. διευθυντικά προγνωστικά και ακόμα περισσότερα τιτιβίσματα, είτε θες να το πιστεύεις είτε όχι. Η ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη βραβεύτηκε και σε μια κατηγορία όπου ο συναγωνισμός ήταν τόσο έντονος όσο και για το Λιοντάρι, από τις πρωταγωνίστριες των Black Swan, Potiche, Meek's Cutoff και Vénus Noire, όπως παρατηρεί το indieWire και όχι μόνο.
Αξιοσημείωτα, τo Silent Souls του Aleksei Fedorchenko, κυριολεκτικά επιτάφια τελετουργικό art film, ήταν πρώτο στο πινακάκι για τους κριτικούς του Lido και πολλοί το δίνανε πρώτο και στα προγνωστικά, από την άλλη από χτες οι βρόμες λέγανε ότι ο Tarantino δε θα το ομοφωνούσε ούτε στη δική του κηδεία για τίποτα, και τελικά εκτός από το FIPRESCI που είχε σίγουρο, πήρε και το ανώμαλο (από την άποψη ότι δε δίνεται συχνά) Osella φωτογραφίας. Χωρίς ουσιαστική σημασία, η Mila Kunis πήρε μια παρηγοριά του Black Swan για "un giovane attore o attrice emergente", ο Monte Hellman πήρε το Leone Speciale που τον περίμενε συστημένο εφόσον είχε πάνω από 20 χρόνια να κάνει μεγάλου μήκους, και το Avatar (2009) πήρε τα τρισδιάστατα γυαλιά Persol, όσο ένα μεγάλο κορδόνι από αξιόλογα φιλμ, από το βαθιά αμερικάνικο Meek's Cutoff της Kelly Reichardt μέχρι το βαθιά γιαπωνέζικο 13 Assassins του Takashi Miike, έφευγαν αμνημόνευτα. Έτσι η τελική εικόνα της Venezia 67 αναπόφευκτα μεταφέρεται αλαφρά πικρόχολα στους απέξω, ακόμα και το ρεπορτάζ του Variety (που συμπληρώθηκε όσο συμπληρώνονταν και αυτό εδώ το θέμα) κλείνει πιάνοντας τα μπάζα από τη κατασκευή του νέου Palazzo Del Cinema και τις καθυστερήσεις στις προβολές, και η διοργάνωση του 2011 και τελευταία για τον Müller, θα έχει πιθανότατα δυσκολότερο και από το φετινό έργο στο να μαζέψει δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Σε θετική νότα για αλλαγή, η διοργάνωση του 2010 μάζεψε σίγουρα αυξημένο ενδιαφέρον, και κινηματογραφικό αντί για κουτσομπολίστικο, και οικουμενικό αντί για αμερικάνικο (που ειρωνικά είχε τελειώσει με τη προβολή του Somewhere, τη προηγούμενη Παρασκευή), και το έκανε ρίχνοντας νέους κι άφραγκους στα βαθιά με επιτυχία.